Charles-Albert van der Burch

Charles Albert Louis Alexandre Henri van der Burch (Aubry-du-Hainaut, 23 april 1779 - Écaussinnes-Lalaing, 4 maart 1854) was een Belgisch generaal.

Geschiedenis bewerken

Frans van der Burch (1567-1644) werd bisschop van Gent en aartsbisschop van Kamerijk.
In 1600 verleende aartshertog Albrecht de riddertitel aan Philippe van der Burch, heer van Serrefontaine, adellijk tafeldienaar van aartshertog Ernest, chef-president van de Geheime Raad in Brussel.
In 1720 verleende keizer Karel VI de titel graaf, overdraagbaar bij eerstgeboorte, aan ridder Antoine van der Burch, heer van Hubersart en kolonel van een cavalerieregiment.

Levensloop bewerken

Charles-Albert van der Burch was een telg uit de Zuid-Nederlandse adellijke familie Van der Burch. Hij was de zoon van graaf Charles van der Burch, heer van Ecaussines en Hubertsart, lid van de adel in de Staten van Henegouwen en van Artesië, en van Henriette van Pons. Als jongen was hij page van de Franse koning Lodewijk XVI.

Hij trouwde in 1796 met Félicité de Rodoan (1774-1852). Tussen 1797 en 1809 kregen ze tien kinderen. Twee onder hen zorgden voor afstammelingen. Ondanks de vele nakomelingen is de familie in 1990 uitgedoofd.

Van der Burch bleef afzijdig tijdens de oorlogen van de Franse Revolutie en het Keizerrijk, hoewel hij twee broers in het Franse leger had. Hij resideerde in het Kasteel van Écaussinnes-Lalaing, waar zijn tien kinderen geboren werden.

Na de ontruiming van het Belgische grondgebied door de Franse troepen in februari 1814, kreeg hij van de geallieerde bezettingsmacht de graad van kolonel en de toestemming een cavalerieregiment op te richten, de chevau-légers Van der Burch. Dit regiment maakte deel uit van het Belgisch legioen, dat weldra werd geïntegreerd in het leger van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. De militair onervaren Van der Burch werd daarop als commandant vervangen en als vleugeladjudant toegevoegd aan de persoonlijke staf van koning Willem I der Nederlanden.

Het regiment werd omgedoopt tot het 5de lichte dragonders en onderscheidde zich in de Slag bij Waterloo. Het werd een voorloper van zowel het Nederlandse actuele Regiment Huzaren Prins Alexander als het Belgische 1ste regiment Lanciers. De strijdkreet van deze laatste eenheid (Vaillant ... de le Burch) herinnert nog aan de eerste bevelhebber.

Willem I verleende aan Van der Burch het kruis van commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Hij bevorderde hem op 6 mei 1816 tot generaal-majoor en commandant van Brussel en Zuid-Brabant.

In 1816 kreeg hij erkenning in de erfelijke adel met de titel van graaf, overdraagbaar bij eerstgeboorte en met benoeming in de Ridderschap van de provincie Henegouwen.

In 1819 benoemde Willem hem tot lid van de Eerste Kamer en in 1821 werd hij voorzitter van de Ridderschap van Henegouwen.

In 1830 stapte hij over naar het opstandige Belgische leger en werd hij bevorderd tot luitenant-generaal. Hij werd ook raadsheer bij het militair hooggerechtshof.

Afstammelingen bewerken

Onder de tien kinderen van Charles van der Burch zijn te vermelden:

Alexandre van der Burch (1798-1875), diplomaat, trouwde in Londen in 1828 met Elisabeth Cooper-Cooper de Bosden (1806-1874) en ze kregen drie kinderen, met weinig afstammelingen, en uitdoving in 1990. Hij verkreeg in 1871 de uitbreiding van zijn grafelijke titel op al zijn nazaten.
Louis van der Burch (1800-1881), kolonel bij de cavalerie, trouwde in Brussel in 1839 met Emma de Losada (1810-1894). Hij kreeg in 1871 de grafelijke titel, overdraagbaar op al zijn afstammelingen. Deze familietak is in 1983 uitgedoofd.

Literatuur bewerken

Generaal GUILLAUME, Charles-Albert van der Burch, in: Biographie nationale de Belgique, T. III, Brussel, 1872.
Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1985, Brussel, 1985.
Luc DUERLOO & Paul JANSSENS, Wapenboek van de Belgische adel, Brussel, 1992.