Zuurstofelektrode

Er wordt getwijfeld aan de juistheid van een of meer onderdelen van dit artikel, of het is onvoldoende verifieerbaar gemaakt. Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie en pas na controle desgewenst het artikel aan. Opgegeven reden: Clarkelektrode en elektrochemische zuurstofconcentratiebepaling (zuurstofelektrode) worden hier dooreen gehaald, net zoals op de andere wikipedia's. Een clarkelektrode is een ampèrometrische sensor, waarbij een vaste potentiaal opgelegd wordt waardoor het te bepalen product een elektrochemische reactie ondergaat en een aan de concentratie evenredige stroom ontstaat. Een zuurstofelektrode is slechts een voorbeeld van een Clarkelektrode, weliswaar met heel grote voorsprong, de meest gebruikte clark-type elektrode. Artikel grondig te herschrijven (correctheid + structuur). Dit sjabloon is geplaatst op 23 maart 2016.

De zuurstofelektrode meet zuurstof aan een katalytisch platina-oppervlak, gebruik makend van deze reactie:

Zuurstofelektrode: (A) Pt- (B) Ag/AgCl-elektrode (C) KCl elektrolyt (D) membraan (E) klemring (F) voeding (G) ampèrometer

O₂ + 2 H₂O + 2 e⁻ → H₂O₂ + 2 OH⁻

Als tegenelektrode wordt een zilverchloride-elektrode gebruikt.

Werking

De zuurstofelektrode is als volgt opgebouwd (zie afbeelding hiernaast): de platina- (A) en zilverelektrode (B) hangen in een verzadigde kaliumchlorideoplossing (C). Deze oplossing is van de te bepalen vloeistof gescheiden door een membraan (teflon). Dit membraan laat wel moleculaire zuurstof door.

De doorgelaten zuurstof bereikt uiteindelijk de kathode (platina-elektrode), zodat daar bovenstaande reductiereactie kan plaatsvinden. Door deze reactie gaat een stroom lopen tussen de platina- en de zilverelektrode. De gemeten stroomsterkte is een mate voor de hoeveelheid zuurstof in het monster. Voorwaarde is wel, dat het monster constant geroerd blijft, zodat er geen zuurstofarm gebied rondom het membraan ontstaat.