World Woman's Christian Temperance Union
De World Woman's Christian Temperance Union (WWCTU) is een actieve internationale matigingsbeweging die een van de eerste vrouwenorganisaties was die zich toelegde op sociale hervormingen met een programma dat "het religieuze en het seculiere verbindt door middel van gecoördineerde en verreikende hervormingsstrategieën op basis van toegepast christendom."[1] De WWCTU komt voort uit de in 1973 opgerichte Amerikaanse tak, WCTU, die de wijziging van de Amerikaanse grondwet steunde die leidde tot de drooglegging in de VS.
| World Woman's Christian Temperance Union | ||
|---|---|---|
| ||
| Afkorting | WCTU | |
| Ontstaansdatum | 1883 | |
| Voorzitter | Margaret Ostenstad | |
| Algemeen secretaris | Anne Bergen | |
| Oprichter | Frances Willard | |
| Actief in | wereldwijd | |
| Type vereniging | Niet-gouvernementele organisatie, Non-profit organisatie | |
| Motto | "For God and Home and Every Land" | |
| Website | www.wwctu.org | |
In 1873 organiseerde vrouwen demonstraties in o.a. Fredonia (New York) en Hillsboro (Ohio) tegen drankmisbruik. Op een nationale conventie in Cleveland (Ohio) in 1874 werd de WCTU officieel opgericht.[2]. Het opereerde op internationaal niveau en in de context van religie en hervorming, inclusief zendingswerk en vrouwenkiesrecht. Twee jaar na de oprichting sponsorde de Amerikaanse WCTU een internationale conferentie waarop de International Women's Christian Temperance Union werd opgericht als voorloper van de WWCTU. De World Woman's Christian Temperance Union werd opgericht in 1883 en werd de internationale tak van de organisatie, die nu afdelingen heeft in onder meer Australië, Canada, Duitsland, Finland, India, Japan, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Zuid-Korea, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
The WWCTU organiseert een White Ribbon Recruit (WRR)-ceremonie, waarbij baby's een wit lint om hun pols gebonden krijgen, waarbij de volwassen beloven het kind te helpen een leven te leiden zonder alcohol en andere drugs. Het witte lint symboliseert reinheid. Leden dragen de lidmaatschapsspeld op het hart.
De WWCTU is een van de meest prominente voorbeelden van internationalisme, zoals blijkt uit de wereldwijde circulatie van het blad Union Signal, de internationale bijeenkomsten (conventies) die werden gehouden met als doel 'de aandacht van de wereld te vestigen op matigheid en vrouwenvragen' en de benoeming van "round-the-world missionarissen". Voorbeelden van invloedrijke internationale bijeenkomsten zijn die van 1893, die volgens de planning zou samenvallen met de Chicago World's Fair, de Conventie van Londen in 1895, de Conventie van 1897 in Toronto, en de Conventie van Glasgow in 1910.
WWCTU Voorzitters [3] bewerken
- 1884 - 1890 Mrs Margaret Bright Lucas (Engeland)
- 1891 - 1898 Miss Frances E. Willard (U.S.A.)
- 1900 - 1905 Lady Henry Somerset (Engeland)
- 1906 - 1921 Rosalind, Countess of Carlisle (Engeland)
- 1922 - 1930 Miss Anna A. Gordon (U.S.A.)
- 1931 - 1946 Mrs. Ella A. Boole (U.S.A.)
- 1947 - 1958 Mrs. John Forrester-Paton (Schotland)
- 1959 - 1961 Miss Isabel McCorkindale, M.B.E. (Australië)
- 1962 - 1971 Mrs. T. Roy Jarrett (U.S.A.)
- 1971 - 1977 Mrs. H. Cecil Heath (Engeland)
- 1977 - 1986 Miss. M.K. Harry, M.B.E. (Australië)
- 1986 - 1992 Mrs. Brigadier Minnie Rawlins (Canada)
- 1992 - 2001 Dr. Gwendoline Stretton (Engeland)
- 2001 - 2004 Mrs. Margaret Jackson (Nieuw-Zeeland)
- 2004 - 2013 Miss Sarah Ward (U.S.A.)
- 2013 - heden Mrs. Margaret Ostenstad (Noorwegen)
WWCTU conventies[3] bewerken
- 1891 Boston, U.S.A.
- 1893 Chicago, U.S.A.
- 1895 Londen, Engeland
- 1897 Toronto, Canada
- 1900 Edinburgh, Schotland
- 1903 Genève, Zwitserland
- 1906 Boston, U.S.A.
- 1910 Glasgow, Schotland
- 1913 Brookland, U.S.A.
- 1920 Londen, Engeland
- 1922 Philadelphia, U.S.A.
- 1925 Edinburgh, Schotland
- 1928 Lausanne, Zwitserland
- 1931 Toronto, Canada
- 1934 Stockholm, Zweden
- 1937 Washington D.C., U.S.A.
- 1947 Ashbury Park, U.S.A.
- 1950 Hastings, Engeland
- 1953 Vancouver, Canada
- 1956 Bremen, Duitsland
- 1959 Mexico City, Mexico
- 1962 Delhi, India
- 1965 Interlaken, Zwitserland
- 1968 Tokyo, Japan
- 1971 Chicago, U.S.A.
- 1974 Trondheim, Noorwegen
- 1977 Sydney, Australië
- 1980 Sheffield, Engeland
- 1983 Itasca, Chicago, U.S.A.
- 1986 Manila, Filipijnen
- 1989 Edmonton, Canada
- 1992 Gothenburg, Zweden
- 1995 Melbourne, Australië
- 1998 Seoul, Zuid-Korea
- 2001 Birmingham, Engeland
- 2004 Auckland, New Zealand
- 2007 Indianapolis, U.S.A.
- 2010 Stavanger, Norway
- 2013 Adelaide, Australië
- 2016 Ottawa, Canada
- 2019 Helsinki, Finland
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Woman's Christian Temperance Union op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|