Willem van Cumberland
Willem Augustus van Cumberland, Nederlandse aanduiding van Prince William August of Hanover and Great Britain, Duke of Cumberland, meestal kortweg aangeduid als Cumberland (Londen, 26 april 1721 – aldaar, 31 oktober 1765), was een Britse prins en generaal.
Willem Augustus van Hannover en Groot-Brittannië was een zoon van koning George II van Groot-Brittannië en koningin Caroline van Brandenburg-Ansbach. In 1726 werd hij hertog van Cumberland, markies van Berkhamsted, graaf van Kennington, enz. Hij bleef ongehuwd. Zijn zus Anna van Hannover trouwde in 1734 met de latere stadhouder Willem IV van Oranje-Nassau, waardoor hij geparenteerd raakte aan het stadhouderlijk hof van de Republiek der Verenigde Nederlanden.
De hertog van Cumberland diende bij de Britse marine en bij het landleger en werd luitenant-generaal en kapitein-generaal. Hij vocht onder meer in de Zuidelijke Nederlanden als commandant van de gemeenschappelijke legers van Engeland, Holland, Oostenrijk en Hannover en nam deel aan de Slag bij Fontenoy in 1745. Als militair gaf hij blijk van moed en beslistheid.
Nadien bestreed Cumberland met succes de jacobieten in de Slag bij Culloden in 1746. Vanwege zijn uiterst strenge afrekening met de jacobieten kreeg hij de bijnaam "Butcher Cumberland" (Slager Cumberland). Ter ere van deze overwinning componeerde Händel het oratorium Judas Maccabeüs, met als bekendste deel "See the conquering hero comes", dat in hedendaags Nederland bekend is als het kerklied U zij de glorie.
In 1747 leidde hij de Brits-Hollands-Oostenrijkse coalitie tegen Lodewijk XV van Frankrijk tijdens de Oostenrijkse Successieoorlog, onder andere in de Slag bij Lafelt. Zijn weigering om het bevel van stadhouder Willem IV op te volgen om hulptroepen te sturen naar het door de Fransen belegerde Bergen op Zoom leidde tot de val van de vesting en de plundering van de stad.[1]
Cumberland nam deel aan de Zevenjarige Oorlog maar leed een belangrijke nederlaag in de Slag bij Hastenbeck op 26 juli 1757. Hij trok zich uit het militaire leven terug en hield zich daarna bezig met politiek en paardenraces.
Literatuur bewerken
- Charteris, Evan: William Augustus, Duke of Cumberland and the seven years' war, London 1925
- Oates, Jonathan: Sweet William or the Butcher? The Duke of Cumberland and the '45, Barnsley 2008
- Philipps, Wolfgang: Welfen-Prinz Wilhelm August: Lieblingssohn und schottisches Hassbild, in: Lehrter Land & Leute: Magazin zur Geschichte, Kultur und Heimatkunde, Vol. 41 (2014), p. 35 – 37
- Whitworth, Rex: William Augustus, Duke of Cumberland: a life, London 1992
Bronnen, referenties bewerken
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel William Augustus, Duke of Cumberland op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Lambert Jacobs (2021): 'Maastricht in nood, de Republiek in gevaar (1747-1749)', p. 95. In: Publications de la Société Historique et Archéologique dans le Limbourg / Jaarboek LGOG 2020, deel 156, pp. 89-112. Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap, Maastricht. ISSN 0167-6652.
