Wilhelm Stuckart

Wilhelm Stuckart
	Wilhelm Stuckart tijdens het Neurenbergproces, 1 oktober 1948.
Geboren	16 november 1902; Wiesbaden, Hessen-Nassau, Koninkrijk Pruisen, Duitse Keizerrijk
Overleden	15 november 1953; omgeving van Hannover, Bondsrepubliek Duitsland
Land	nazi-Duitsland
Politieke partij	NSDAP
Beroep	Advocaat
Rijksminister van Binnenlandse Zaken
Aangetreden	5 mei 1945
Einde termijn	23 mei 1945
President	Karl Dönitz
Voorganger	Paul Giesler
Staatssecretaris in het Rijksministerie van Wetenschap, Onderwijs en Cultuur
Aangetreden	30 juni 1934
Einde termijn	14 november 1934
Leider(s)	Adolf Hitler
Voorganger	Ambt opgericht
Opvolger	Siegmund Kunisch
Portaal	Politiek

Wilhelm Stuckart (Wiesbaden, 16 november 1902 – omgeving van Hannover, 15 november 1953) was een Duitse jurist en deelnemer aan de Wannseeconferentie waar de 'definitieve oplossing voor het Joodse Vraagstuk' werd besproken.

Stuckart werd geboren als zoon van een spoorwegbeambte. Hij studeerde rechten en werd jurist. Hij nam als jongeman in 1923 deel aan Hitlers Bierkellerputsch (Bierhal-staatsgreep) in München. Stuckart werd lid van de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij). In 1928 promoveerde hij tot doctor in de rechten. In 1930 werd hij vrederechter, in 1932 advocaat. In 1936 werd hij lid van de SS.

Van 1935 tot 1945 was hij staatssecretaris van Binnenlandse Zaken. Hij nam als 'juridisch expert' van het ministerie van Binnenlandse Zaken deel aan de Wannseeconferentie. Daar bepleitte hij de sterilisatie van 'niet-Ariërs' en de ontbinding van gemengde huwelijken tussen Joden en niet-Joden. Hij ging evenwel later akkoord met de 'evacuatie' (de term voor uitroeiing tijdens de Wannseeconferentie).

In mei 1945 werd hij minister van binnenlandse zaken in de Flensburgregering onder Karl Dönitz. Na de capitulatie werd hij als lid van de regering-Dönitz gearresteerd en berecht voor een van de militaire tribunalen in Neurenberg. Zijn deelname aan de Wannseeconferentie (waarvan de notulen recentelijk aan het licht waren gekomen) was een belangrijk onderdeel van het betoog van de aanklagers in het Wilhelmstraßenproces. Stuckart gaf voor niet geweten te hebben dat de daar besproken Endlösung de volledige uitroeiing van de Joden in Europa behelsde. De rechters gingen daar niet in mee en oordeelden dat Stuckart op de hoogte moest zijn geweest van het uiteindelijke lot van de Joden, en dat hij een actieve rol had gespeeld in het maken van ontwerpen van wetten en regelingen, waaronder de rassenwetten van Neurenberg. In 1949 werd het vonnis uitgesproken. In verband met zijn slechte gezondheid werd Stuckart veroordeeld tot ruim drie jaar cel, de tijd die hij al in voorarrest had doorgebracht. Daarna was hij wethouder in Helmstedt.

In 1950 werd hij door een denazificatierechtbank veroordeeld als Mitläufer tot een boete van DM 500,-.^[1] In 1951 werd hij voorzitter van de Bund der Heimatvertriebenen und Entrechteten. Hij kwam om het leven tijdens een auto-ongeluk. Een in september 1951 begonnen proces tegen Stuckart voor de Berlijnse denazificatie-rechtbank kon daardoor niet worden afgerond.

Militaire carrière bewerken

SS-Obergruppenführer: januari 1944^[2]^[3]
SS-Gruppenführer: januari 1942^[2]^[3]
SS-Brigadeführer: januari 1938^[2]^[3]
SS-Oberführer: 30 januari 1937^[2]^[3]
SS-Standartenführer: 13 september 1936^[4]^[3]

Lidmaatschapsnummers bewerken

NSDAP-nr.: 378 144^[4]^[2] (lid december 1930)^[5]
SS-nr.: 280 042^[2]^[4] (lid herfst 1936)^[6]

Decoraties bewerken

Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse^[3] en 2e Klasse^[3]
Gouden Ereteken van de NSDAP (1939)^[7]^[3]
Dienstonderscheiding van de NSDAP^[3]
Ehrendegen des Reichsführers-SS^[4]^[3]
SS-Ehrenring^[4]
Grootkruis in de Orde van het Oorlogskruis op 28 juli 1943^[3]

Literatuur bewerken

Hans-Christian Jasch, Wilhelm Stuckart (1902-1953), in: Hans-Christian Jasch, Christoph Kreutzmüller (red.), The Participants: Men of the Wannsee Conference, Berghahn, New York, 2017
Steven Lehrer, Wannsee House and the Holocaust, Jefferson (North Carolina): McFarland & Company, 2000 (herdruk 2008), p. 171-173
Hans-Christian Jasch, Staatssekretär Wilhelm Stuckart und die Judenpolitik: der Mythos von der sauberen Verwaltung, Oldenbourg Wissenschaftsverlag, München, 2012

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Catalogus Haus der Wannseekonferenz. Berlijn 2006. pg. 107
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lehrer, 2000, p. 172
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Traces of War: Stuckart, Wilhelm. Geraadpleegd op 22 augustus 2020.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1937. p.18-19. Gezien op 4 jan. 2016.
↑ Stuckart was aanvankelijk, in december 1930, onder een schuilnaam (die van zijn moeder) toegetreden tot de NSDAP. In 1932 werd hij opnieuw lid, nu onder zijn eigen naam. In 1934 kreeg hij het voor elkaar dat zijn eerste lidmaatschap uit 1930, en dus het felbegeerde lagere lidmaatschapsnummer, aan hem werd toegekend. Stuckart had ook beweerd dat hij al in 1922 was toegetreden, en zijn lidmaatschapskaart was kwijtgeraakt, maar die bewering handhaafde hij later niet. Zie Jasch, 2017
↑ Al in december 1933, na een gesprek met Himmler, vroeg Stuckart ontslag uit de SA en opname in de SS. Pas in herfst 1936 werd hij als lid in de SS opgenomen, in de rang van SS-Standartenführer (overeenkomend met kolonel). Zie Jasch, 2012, p. 167
↑ Jasch, 2012, p. 180

[1] Catalogus Haus der Wannseekonferenz. Berlijn 2006. pg. 107

[lehrer2000_172-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lehrer, 2000, p. 172

[Traces_of_War-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Traces of War: Stuckart, Wilhelm. Geraadpleegd op 22 augustus 2020.

[DienstalterslisteNSDAP1937-4] (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1937. p.18-19. Gezien op 4 jan. 2016.

[5] Stuckart was aanvankelijk, in december 1930, onder een schuilnaam (die van zijn moeder) toegetreden tot de NSDAP. In 1932 werd hij opnieuw lid, nu onder zijn eigen naam. In 1934 kreeg hij het voor elkaar dat zijn eerste lidmaatschap uit 1930, en dus het felbegeerde lagere lidmaatschapsnummer, aan hem werd toegekend. Stuckart had ook beweerd dat hij al in 1922 was toegetreden, en zijn lidmaatschapskaart was kwijtgeraakt, maar die bewering handhaafde hij later niet. Zie Jasch, 2017

[6] Al in december 1933, na een gesprek met Himmler, vroeg Stuckart ontslag uit de SA en opname in de SS. Pas in herfst 1936 werd hij als lid in de SS opgenomen, in de rang van SS-Standartenführer (overeenkomend met kolonel). Zie Jasch, 2012, p. 167

[7] Jasch, 2012, p. 180

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]