Vlieberghprijs

De Professor Emiel Vlieberghprijs voor de roman, kortweg de Vlieberghprijs, is een Nederlandstalige literatuurprijs vernoemd naar de Vlaamse jurist en econoom Emiel Vliebergh (1872-1925). De prijs werd in 1925, na het overlijden van Vliebergh, door het Davidsfonds ingesteld, met als doel met name jonge Vlaamse schrijvers aan te moedigen.

Gelauwerden

Een selectie van de gelauwerden:

• 1940-1942 - Paul Drieskens met Levet Scone
• 1943-1945 - Emiel van Hemeldonck met De harde weg
• 1947 - Daan Inghelram met De boskanter
• 1948 - Arie van der Lugt met Het lied van de zee
• 1950 - Maria de Lannoy met Kleine nachtmuziek
• 1952 - Gaston Duribreux met Tussen Duivel en Diepzee
• 1953 - Leo Mets met Mathilde
• 1975 - Cor Ria Leeman met Treur niet om het lam
• 1964 - Julien Van Remoortere met De President is dood
• 1983 - Henri Van Daele met Het zesde zegel
• 1985 - Gerda van Erkel met Thuiskomen in Comboukrou
• 1987 - Ivo Van Orshoven met Het lied van Iram