Virginia Pérez-Ratton
Virginia Pérez-Ratton is het pseudoniem waaronder Virginia Pérez Johnston (16 september 1950 - Concepción de Tres Ríos (Cartago), 6 oktober 2010), bekend werd. Ze was een Costa Ricaans kunstenaar, -historica, -critica en curator.[1][2]
| Virginia Pérez-Ratton | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Virginia Pérez Johnston (geboorte) | |||
| Bijnaam | Activiste van de hedendaagse kunst | |||
| Geboren | 16 september 1950 | |||
| Overleden | Concepción de Tres Ríos (Cartago), 6 oktober 2010 | |||
| Geboorteland | Costa Rica | |||
| Beroep(en) | Kunsthistorica Kunstcritica curator | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | Met name sinds 1994 | |||
| Stijl(en) | Kunst uit Midden-Amerika en de Caraïben | |||
| ||||
Ze wijdde de laatste decennia van haar leven aan de bevordering van beeldende kunst en de ontwikkeling van kunstenaars in Midden-Amerika en de Caraïben.[3]
Levensloop bewerken
Pérez studeerde af in Franse literatuur aan de Universiteit van Costa Rica. Haar eerste kunststudie volgde ze in Frankrijk van Grace Blanco (tekenkunst), Lola Fernández (schilderkunst) en Juan Luis Rodríguez (gravure). In 1987 begon ze met een studie Gravure aan de École nationale supérieure des arts décoratifs in Parijs en later vervolgde ze haar studie aan de gelijknamige school in Straatsburg.[2]
Pérez was sinds 1994 directrice van het Museo de Arte y Diseño Contemporáneo de Costa Rica in San José. Ze organiseerde in die jaren een serie tentoonstellingen van regionale kunstenaars en stimuleerde veel kunstinitiatieven. Ze zette onder meer in 1999 het kunstcentrum TEOR/éTica op, met als doel de hedendaagse kunst uit de regio te bevorderen. Ze organiseerde meerdere conferenties en internationale tentoonstellingen.[3][4][2]
De laatste jaren van haar leven leed ze aan kanker. Aan deze ziekte overleed ze in haar woning in Concepción de Tres Ríos op 6 oktober 2010.[2]
Onderscheidingen bewerken
In 2002 werd ze onderscheiden met een Prins Claus Prijs. De jury van het Prins Claus Fonds omschreef haar als een re-inventor van Centraal-Amerika. Volgens de jury wist zij "dit problematische, cultureel gefragmenteerde en geïsoleerde gebied op artistiek terrein samen te brengen en profiel te verschaffen.[4]
In 2009 ontving ze de Premio Nacional de Cultura Magón van het Costa Ricaanse Ministerie van Cultuur en Jeugd.[5]
Bibliografie (selectie) bewerken
- 1996: Mesótica II: Centroamérica, Re-Generación, met Rolando Castellón, ISBN 9968982415
- 1998: Centroamérica Y El Caribe: Una Historia En Blanco Y Negro
- 2000: Costa Rica En La VII Bienal De La Habana: Cuba, met Alessandro Tosatti ISBN 9968899046
- 2001: Bienal Internacional de Pintura, met Adrián Arguedas, Emilia Villegas em Joaquín Rodriguez del Paso, ISBN 9968997633
- 2002: Priscilla Monge: Armas Equívocas, met Priscilla Monge
- 2003: Héctor Burke: Un Desaparecido, met Héctor Burke, ISBN 9968899100
- 2003: Liliana Porter: Una "Puesta En Imágenes, met Liliana Porter, ISBN 9968899119
- 2004: Iconofagia, met Tamara Díaz
- 2005: Enfoques A Distancia Sobre La Producción De Cultura En La Situación Contemporánea, met Nikos Papastergiadis en Carlos Capelán, ISBN 978-9968899192
- 2006: Estrecho Dudoso, met Tamara Díaz, ISBN 9789968899222
- 2007: Rolando Castellón, met Rolando Castellón, Rolando Castellón en Tamara Díaz, ISBN 978-9968899239
- 2009: Lida Abdul, met Lida Abdul, Els van der Plas en Nikos Papastergiadis, ISBN 978-8877572233
Bronnen, noten en/of referenties
|