Viktor Lutze
Viktor Lutze (Bevergern (Hörstel), 28 december 1890 - bij Potsdam, 3 mei 1943) was een Duitse nationaalsocialist.
| Viktor Lutze | ||
|---|---|---|
| ||
Viktor Lutze (1938)
| ||
| Geboren | 28 december 1890 Bevergern (Hörstel, Hannover (provincie), Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 3 mei 1943 bij Potsdam, Brandenburg (deelstaat), nazi-Duitsland | |
| Rustplaats | Bevergern, nabij het hotel “Saltenhof”, naast de beek de AA[1] | |
| Land/zijde | .svg){kind=small} Duitse Keizerrijk.svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel | .svg){kind=small} Deutsches Heer Sturmabteilung
| |
| Dienstjaren | 1912 - 1919 1922 - 1943 | |
| Rang |  Stabschef SAReichsleiter | |
| Eenheid | Infanterie-Regiment „Graf Bülow von Dennewitz“ (6. Westfälisches) Nr. 55 1 oktober 1912 - 30 september 1913[2] Infanterie-Regiment 369[2] Reserve-Infanterie-Regiment 15[2] | |
| Bevel | SA-Gruppe Nord 14 oktober 1931 - 13 april 1932[3] SA-Stabschef 30 juni 1934 - 2 mei 1943[4] | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
| Ander werk | Parlementslid in de Rijksdag 14 september 1930 - 2 mei 1943[3] | |
Gedurende de Eerste Wereldoorlog diende hij in het Duitse leger. Na de Eerste Wereldoorlog sloot hij zich aan bij de NSDAP van Hitler en de Sturmabteilung (SA).
In 1930 werd hij verkozen in de Rijksdag. In 1933 werd hij tot SA-Obergruppenführer bevorderd. Het was Lutze die Hitler informeerde over de vermeende activiteiten van Ernst Röhm, de SA-Stafschef tegen het Hitler-regime. Nadat Röhm en de zijnen waren vermoord tijdens de Nacht van de Lange Messen werd Lutze door Hitler aangesteld als de nieuwe SA-Stafchef. Deze functie bekleedde hij tot zijn dood op 3 mei 1943 (auto-ongeluk). Zijn opvolger als (laatste) SA-Stafchef werd Wilhelm Schepmann.
De nazi's organiseerden, zoals zij dat gewoon waren, een zeer plechtige en groots opgezette begrafenis. De overledene werd postuum onderscheiden met de hoogste Duitse onderscheiding, de Duitse Orde.
Carrière bewerken
Lutze bekleedde verschillende rangen in zowel de Deutsches Heer als Sturmabteilung. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.
| Datums | Deutsches Heer | Sturmabteilung | NSDAP | Deutsches Rotes Kreuz |
|---|---|---|---|---|
| 1 oktober 1912[2]: | Einjährig-Freiwilliger | — |
— |
—
|
| 12 april 1916[5]: | Vizefeldwebel | — |
— |
—
|
| : | Leutnant der Reserve[5] | — |
— |
—
|
| 1919: | Oberleutnant der Reserve[5] | — |
— |
—
|
| : | Hauptmann der Reserve[6] | — |
— |
—
|
| 1923[7]: | — |
SA-Mann | — |
—
|
| Juli 1925[5]: | — |
— |
Gauleiter der NSDAP | —
|
| 1 maart 1928[5][6]: | — |
SA-Oberführer | — |
—
|
| 14 oktober 1931[5]: | — |
SA-Gruppenführer | — |
—
|
| 1 januari 1933[5][6][8]: | — |
SA-Obergruppenführer | — |
—
|
| 30 juni 1934[5][8] | — |
SA-Stabschef | — |
—
|
| 20 juli 1934[5]: | — |
— |
Reichsleiter der NSDAP | —
|
| 30 januari 1938[5]: | — |
— |
— |
DRK-Generalhauptführer |
Lidmaatschapsnummer bewerken
Decoraties bewerken
Selectie:
- Duitse Orde (Postuum) op 5 mei 1943[9]
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse[8][9] en 2e Klasse[8][9]
- Gouden Ereteken van de NSDAP[8] in 1933[10]
- Dienstonderscheiding van de NSDAP in goud[8] op 30 januari 1942[10]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[8] in 1934[9]
- Braunschweig SA-bijeenkomst Insigne in 1931[10]
- Gewondeninsigne 1918 in zilver[9]
- Gouden Ereteken van de Hitlerjeugd met Eikenloof op 17 mei 1939[10]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Friedrich Carl Ludwig von Velsen |
Eerste president van Hannover 1933-1941 |
Opvolger: Hartmann Lauterbacher |
| Voorganger: Ernst Röhm |
SA-Stabschef 1934–1943 |
Opvolger: Wilhelm Schepmann |