Video on demand (VOD), ook wel video op aanvraag, video op verzoek of video op afroep genoemd is een netwerkdienst die een gebruiker toelaat om, op het moment dat hij dit wil, video te bekijken. Een VOD-systeem is vaak onderdeel van interactieve televisie. De systemen zijn ofwel 'streaming', waarbij men al kan beginnen te kijken terwijl de video over het netwerk wordt verzonden, of 'download', waarbij het volledig programma eerst naar een set-topbox wordt gedownload voor men begint met kijken.

De systemen laten de gebruiker toe om de video te pauzeren, door te spoelen of terug te spoelen en te vertragen en bieden dus verschillende mogelijkheden die men bij de traditionele videorecorder VCR vond. Nieuwe functionaliteiten zijn: verspringen naar een voorgaand of verderliggend beeld en de voordelen van digitale wijze van distributie en opslag. Providers bieden doorgaans via hun VOD-platform films en recente televisieprogramma's aan.

Videoservers kunnen in een LAN of lokaal netwerk geplaatst worden, zodat gebruikers video van hoge kwaliteit kunnen bekijken en het systeem snel op de aanvragen kan reageren. Om een ruimer publiek te bereiken kunnen videoservers zich in een WAN bevinden, maar de responstijd neemt dan meestal af. VOD-diensten kunnen via het internet aan thuisgebruikers worden aangeboden wanneer deze beschikken over een kabelmodem of DSL-lijn.

In de context van VOD betekent het huren van een film het kopen van het recht om de film een beperkte tijd te bekijken (bijvoorbeeld 48 uur), en het kopen van een film het kopen van het recht om de film onbeperkt te bekijken (maar niet om de film lokaal op te slaan). Dit wordt Transactional video on demand (TVOD) genoemd.

Subscription video on demand (SVOD) is onbeperkte VOD voor een vaste prijs per maand.

Geschiedenis bewerken

De eerste commerciële VOD-dienst werd gelanceerd in Hongkong rond 1990. De technologie stond echter nog in zijn kinderschoenen, Video CD's waren een goedkoper alternatief en betaaltelevisie was niet ingeburgerd in Hong Kong. Hong Kong Telecom maakte verlies, en de dienst werd stilgelegd toen deze in 2000 door Pacific Century Cyberworks was overgenomen.

VOD-diensten werden echter in verschillende delen van de wereld beschikbaar. Veel streaming VOD-systemen worden door kabelproviders aangeboden, die de grote downstream bandbreedte van hun kabelsystemen kunnen gebruiken om films en televisieprogramma's aan te bieden.

Vrijwel alle aanbieders bezitten de volgende eigenschappen:[1]

  • Maandelijks opzegbaar
  • Content is te bekijken op elk type scherm, zoals tablet, televisie, laptop en zelfs smartphones
  • Een eigen profiel met voorkeuren
  • Kindvriendelijke inhoud
  • Mogelijkheid om een film of serie te downloaden naar het apparaat

Vlaanderen bewerken

De eerste semi-VOD-diensten werden in Vlaanderen gelanceerd door Canal+ (na overname FilmNet), waarbij recente films elke twee uur startten en toegankelijk werden door het plegen van een telefoontje ter activatie. Bij de lancering van digitale televisie van Telenet en de overname van Canal+ ontstond in Vlaanderen een echte VOD-service voor zowel films als programma’s van de VRT en VTM.

Near video on demand bewerken

Een aanverwante technologie is near video on demand (NVOD). Hierbij sturen de zenders de video in meerdere kanalen via breedbandnetwerken. Verschillende kopieën van eenzelfde programma worden over korte tijdsintervallen (typisch 10 tot 20 minuten) uitgestuurd. De gebruiker kan dan op een van deze tijdsintervallen het programma beginnen te bekijken.

Aanbod bewerken

Bekende internationale aanbieders zijn bijvoorbeeld Netflix, Prime Video, Disney+, HBO Max en ESPN. In Nederland bieden NPO Start, NPO Plus, Videoland, NLZIET (Nederlandstalige televisie) en Pathé Thuis de dienst aan. In België zijn Play More, GoPlay, VRT NU, VTM GO en Streamz actief.

Zie ook bewerken

Externe links bewerken