Verenigde Provincies van Centraal-Italië
Niet te verwarren met de Verenigde Italiaanse Provincies in 1831.
De Verenigde Provincies van Centraal-Italië (ook: Unie, Confederatie of Gouvernement-Generaal van Centraal-Italië) was, binnen het huidige Italië, een vazalstaat van het koninkrijk Piëmont-Sardinië. Ze werd gevormd uit het groothertogdom Toscane, het hertogdom Parma en Piacenza, het hertogdom Modena en Reggio en de Kerkelijke Staat, nadat hun monarchen afgezet werden door volksrevoluties.
| Province Unite del Centroitalia | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
| Kaart | |||||
| |||||
| Algemene gegevens | |||||
| Talen | Italiaans | ||||
| Religie(s) | Rooms-katholiek | ||||
.gif){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg)
In augustus 1859 verenigde deze staten zich in een militair verbond. Op 7 november 1859 werd prins Eugenius Emanuel van Savoye-Carignano als regent aangesteld. Koning Victor Emanuel II van Italië weigerde dit echter goed te keuren en stuurde Carlo Boncompagni als regent.
Op 8 december 1859 werden Parma, Modena en de Pauselijke Staat ingelijfd bij de koninklijke provincie Emilia. Na een referendum in maart 1860 werd de staat formeel opgenomen bij Piëmont-Sardinië. In ruil voor Franse erkenning hiervan werden Savoye en Nice afgestaan aan Frankrijk.