U 23 (Kriegsmarine)

Kriegsmarine

De U-23 was een Duitse U-boot van de Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze was een Type IIB U-boot en deed dienst van 1936 tot 1944. Gedurende zestien patrouilles bracht de U-23 zeven schepen met een tonnage van in totaal 11.179 BRT tot zinken, waaronder twee oorlogsschepen. Tien commandanten voerden het bevel over de U-23. Een van hen was de bekende Otto Kretschmer. Tegen het einde van de oorlog werd het schip door de bemanning tot zinken gebracht nabij de Turkse kust om te voorkomen dat ze in geallieerde handen zou vallen.

Vlag
Vlag
U-23
Vlag
Vlag
Geschiedenis
Kiellegging 11 april 1936[1]
Tewaterlating 28 augustus 1936[1]
In dienst gesteld 24 september 1936[1]
Uit dienst gesteld 10 september 1944[1]
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing boven water
279 ton[2]
boven water
328 ton[2]
maximaal
414 ton[2]
Afmetingen 42,7 x 4,1 x 3,9 meter[2]
Bemanning 22 - 24 koppen[2]
Techniek en uitrusting
Machinevermogen 700 pk dieselmotor[2]
360 pk elektromotor[2]
Snelheid boven water
13 knopen[2]
onder water
7,0 knopen[2]
Bewapening 3 x torpedobuizen[2]
12 x zeemijnen[2]
Portaal  Portaalicoon   Marine

Bouw en tewaterlating bewerken

De kiellegging van de U-23 vond plaats in Kiel, op 11 april 1936. Het schip werd op 28 augustus 1936 te water gelaten en een maand later in dienst genomen.

Eerste oorlogsjaar bewerken

Om 04:45 u van 4 oktober 1939 scoorde de U-23 een van de vroegste successen van de Kriegsmarine in het begin van de oorlog, toen zij het Britse koopvaardijschip Glen Farg met kanonvuur en een torpedo, op ongeveer 60 km ten zuidwesten van Sumburgh Head tot zinken bracht. Één bemanningslid overleed en 16 overlevenden werden opgepikt door de HMS Firedrake die hen de volgende dag in Kirkwall aan wal bracht. De U-23 stond toen onder bevel van Otto Kretschmer, die later een van de bekendste en meest succesvolle Duitse onderzeeboot azen zou worden. Onder diens bevel wist de U-23 op 14 oktober 1939 te ontsnappen aan een aanval door de Britse onderzeeër HMS Sturgeon, onder bevel van luitenant-ter-zee L. G. A. Gregory van de Royal Navy. De HMS Sturgeon vuurde drie torpedo's af naar de U-23 in het Skagerak, op zo'n 20 zeemijlen ten west-noord-west van Skagen, Denemarken (positie 57°49' N. en 09°59' O.) De torpedo's misten hun doel en de U-23 kon ontkomen.

Trainingsschip bewerken

Na haar dienst in de Atlantische Oceaan werd de U-23 van juni 1940 tot september 1942 als trainingsschip ingezet in het 21e Unterseebootsflottille.

Carrière in de Zwarte Zee bewerken

Vanaf oktober 1942 werd de U-23 ingezet in de 30e Unterseebootsflottille. Deze eenheid bestond uit zes onderzeeboten en was actief in de Zwarte Zee. Om hier te geraken werd de U-23 op ongebruikelijke wijze door de Kriegsmarine overgeplaatst: de U-boten werden getransporteerd over land per trein en via de rivier de Donau, naar de Roemeense haven van Constanța vervoerd. Van hieruit brachten de onderzeeboten in twee jaar tijd 26 (veelal Russische) schepen tot zinken met een tonnage van 45.426 BRT.

In augustus 1944 werd Roemenië, een van de asmogendheden, door de Russen veroverd. Hierdoor kon het 30e Unterseebootsflottille niet meer over land terugkeren naar Duitsland. Besloten werd om de onderzeeboten zelf tot zinken te brengen om ze niet in handen te laten vallen van het Rode Leger of de Russische marine. De U-23 werd samen met de U-19 en de U-20 op 10 september 1944 nabij de kust van Turkije in de Zwarte Zee tot zinken gebracht. De precieze locatie hiervan is 41°11' N. en 30°00' O.

Teruggevonden bewerken

Op 3 februari 2008 vond de Turkse marine-ingenieur Selçuk Kolay de rustplaats van de drie tot zinken gebrachte onderzeeërs, nabij de Turkse kust en bezocht het wrak van een van hen, de U-20 op drie kilometer van de stad Agva. De U-20 ligt op 25 meter diepte, de U-23 op 50 meter en de U-19 op 500 meter.[3]

Commandanten bewerken

Externe links bewerken