Trijntje Kunnen, (Assen, 3 april 1915 - Assen, 5 maart 1994), (ook Tine of Tinie genoemd) is 25 jaar als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Ze werkt als onderwijzeres in Assen en raakt via de jongerenvereniging van de Anti-Revolutionaire Partij betrokken bij het verzet. Veel Trouw-mensen horen bij deze partij, een van de voorlopers van het CDA.

Trijntje Kunnen
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Geboren 3 april 1915
Overleden 5 maart 1994
Land Vlag van Nederland Nederland
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Leven bewerken

Ze was dochter van Geertje Bos en rijwielhandelaar Lambertus Kunnen. Zelf bleef ze vermoedelijk ongetrouwd; het Nederlands Dagblad heeft het bij haar overlijden over mejuffrouw. Ze werd begraven op Begraafplaats De Boskamp.[1]

Kunnen was van 1955 tot 1970 voorzitter van de Bond van Gereformeerde (Vrijgemaakte) Meisjesverenigingen, nadat ze in 1948 zelf (bestuurs-)lid was geworden; ze maakte in 1968 het 50-jarig bestaan mee. Tussen 1953 en 1980 was ze werkzaam binnen het gereformeerd onderwijs in Assen, voornamelijk basisonderwijs.[2][3]

Verzetswerk bewerken

In 1943 begint Tine als koerierster met het verspreiden van de verzetskrant Trouw in Assen. Al snel wordt Tine Kunnen één van de vijf hoofdverspreiders van Drenthe. Naast de verspreiding van Trouw coördineert ze de koeriersdienst van vrouwen in haar regio, die werd opgezet toen de treinen niet meer reden in september 1944. Via die estafettedienst konden de Trouw-mensen met elkaar communiceren en kon er van alles gesmokkeld worden. [4]

Meer dan koeriersdienst alleen bewerken

Een koerierster op de fiets met de illegale blaadjes in haar korset: dat is het clichébeeld van de vrouw in het verzet. Maar twee op de drie koeriersters die betrokken waren bij de illegale Trouw deden meer dan het vervoeren van verboden kranten, post of bonkaarten van a naar b. De vrouwen verleenden in groten getale hulp aan onderduikers, ze stencilden de krant, typten artikelen uit, namen deel aan het gewapend verzet en hielpen geallieerde piloten ontkomen. Eén op de tien vrouwen had bovendien, net als Tine Kunnen, een coördinerende rol, bijvoorbeeld in de verspreiding van de krant, wat gezien werd als mannenwerk. [5]

Via Tine komen ook andere vrouwen bij het verzet, zoals haar beste vriendin Grietje Tigelaar.[6]