Triflumuron

chemische verbinding

Triflumuron (ISO-naam) is een insecticide dat behoort tot de groep van zogenaamde insect growth regulators (IGRs). Het remt de aanmaak van chitine door de insectenlarven, waardoor die afsterven. Deze werking is vergelijkbaar met die van onder meer flufenoxuron, lufenuron en novaluron; triflumuron behoort tot dezelfde groep van benzoylureumverbindingen. Het is een product van Bayer CropScience[2]; merknaam Alsystin. Het wordt toegepast op appelen, peren, perziken, nectarines en champignons, evenals in de opslag van granen. In Australië gebruikt men het ook bij schapen (pour-on).

Triflumuron
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van triflumuron
Algemeen
Molecuulformule C15H10ClF3N2O3
IUPAC-naam 1-(2-chloorbenzoyl)-

3-(4-trifluormethoxyfenyl)ureum

Andere namen 2-chloor-N-[[[4-(trifluormethoxy) fenyl]amino]carbonyl]benzamide
Molmassa 358,7 g/mol
SMILES
C1=CC=C(C(=C1)C(NC(NC2=CC=C(C=C2)OC(F)(F)F)=O)=O)Cl
CAS-nummer 64628-44-0
EG-nummer 264-980-3
PubChem 47445
Wikidata Q1995523
Beschrijving insecticide (chitinesyntheseremmer)
Vergelijkbaar met novaluron, lufenuron
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Toxisch
Gevaar
H-zinnen H330
EUH-zinnen geen
P-zinnen P260 - P284 - P310
LD50 (ratten) (oraal en dermaal) > 5000 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur kleurloos-wit
Dichtheid 1,55 g/cm³
Smeltpunt 195 °C
Onoplosbaar in water
log(Pow) 4,9
Nutritionele eigenschappen
ADI 0,014[1] mg/kg lichaamsgewicht
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Regelgeving bewerken

De Europese Commissie heeft triflumuron laten evalueren om het al dan niet op te nemen in de lijst van pesticiden die de lidstaten van de Europese Unie kunnen toelaten. Op basis van de resultaten van die evaluatie[1] heeft de Commissie besloten om triflumuron niet op te nemen.[3] Bestaande erkenningen moesten ten laatste op 16 september 2009 worden ingetrokken.

De voornaamste reden voor het niet opnemen was dat er niet aangetoond was dat de blootstelling van de consumenten aan de stof aanvaardbaar zou zijn, en dit wegens gebrek aan gegevens over de aard en het gehalte van de residuen op behandelde vruchten. De stof vormt ook een hoog risico voor waterorganismen.

Zie ook bewerken

Externe link bewerken