Trifenylstibaan

chemische verbinding

Trifenylstibaan, ook wel Trifenylstibine genoemd, is een organoantiomoonverbinding met de formule . Wordt meer nadruk op de structuur gelegd dan wordt de formule geschreven als

Trifenylstibaan
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van trifenylstibaan
Algemeen
Molecuulformule
IUPAC-naam Trifenylstibaan
Andere namen Trifenylstibine
Molmassa 355,07 g/mol[1]
SMILES
c1ccc(cc1)[Sb](c2ccccc2)c3ccccc3[1]
CAS-nummer 603-36-1
PubChem 24900509
Wikidata Q2347337
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischMilieugevaarlijk
Gevaar[1]
H-zinnen H301 - H332 - H411[1]
P-zinnen P261 - P264 - P270 - P273 - P301+P310 - P304+P340+P312[1]
EG-Index-nummer 210-037-6[1]
Fysische eigenschappen
Smeltpunt 52-54 °C[1]
Kookpunt 377 °C[1]
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Synthese bewerken

Trifenylstibaan kan bereid worden uit antimoon(III)chloride en fenylmagnesiumbromide. Na omkristalliseren uit petroleumether 40-50 wordt het stibaan in goede opbrengst cerkregen (80 tot 90% van de theoretische opbrengst). Om een goede opbrenst te verkrijgen wordt een 10% overmaat van het Grignard-reagens ten opzichte van het chloride gebruikt. [2][3]

 

Andere syntheseroutes maken gebruik van metallisch antimoon en fenyllithium[4]

 

of chloorbenzeen met antimoon(III)chloride onder invloed van metallisch natrium.[5]

 

Reacties bewerken

Trifenylstibaan vormt het startpunt van de syntheseroute naar stiboranen, organische verbindingen waarin antimoon 5 substituenten draagt. De eerste stap is een reactie met een halogeen, gevolgd door reactie met fenyllithium. De ontstane stof staat bekend als Pentafenylstibine:[6]

 
 

Met zuurstof wordt het oxide gevormd:

 

Veiligheid bewerken

Zoals veel antimoonverbindingen is ook trifenylstibaan giftig en dient het met de juiste voorzirgsmaatregelen behandeld te worden.