In de maattheorie, een deelgebied van de wiskunde, is de telmaat een intuïtieve manier om een maat op te leggen aan een verzameling: de "grootte" van een eindige deelverzameling is het aantal elementen van deze deelverzameling. Van een oneindige deelverzameling is de telmaat ook oneindig.

Definitie bewerken

Laat   een meetbare ruimte zijn met   de sigma-algebra van alle deelverzamelingen van  . De functie   op deze meetbare ruimte, gedefinieerd door:

 

heet de telmaat, en is een maat op  .

Daarbij is   de kardinaliteit van  , dus voor eindige deelverzamelingen het aantal elementen.

De telmaat maakt het mogelijk veel uitspraken over  -ruimten, zoals de ongelijkheid van Cauchy-Schwarz, de ongelijkheid van Hölder of de ongelijkheid van Minkowski, om te zetten naar een meer bekende setting. Als   en   de maatruimte is met telmaat   op  , dan is   gelijk aan   (of  ), met een norm gedefinieerd door

 

voor  . Het delen van de telmaat   door het aantal   van elementen in   geeft de discrete uniforme verdeling.

Als   de verzameling van natuurlijke getallen is en   de maatruimte met telmaat op  , dan bestaat   uit de rijen   waarvoor geldt

 

Deze zogenaamde Lp-ruimte wordt vaak geschreven als  .

De telmaat op telbare verzamelingen is ook nuttig om stellingen uit Lebesgue-integratie theorie toe te passen op rijen. Voorbeelden zijn onder andere de monotone convergentiestelling, het lemma van Fatou, de gedomineerde convergentiestelling en de stelling van Fubini.