Taco van den Honert (hockeyer)
Taco Hajo van den Honert (Leiden, 14 februari 1966) is een Nederlandse hockeyer. Hij nam driemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij in totaal twee medailles. Hij speelde 215 interlands, waarin de spits en strafcornerspecialist in totaal 118 keer scoorde.[1]
| Taco van den Honert | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Taco Hajo van den Honert | |||
| Geboortedatum | 14 februari 1966 | |||
| Geboorteplaats | Leiden | |||
| Nationaliteit |  Nederland
| |||
| Lengte | 1,76 m | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline |  Hockey
| |||
| Club | AHBC | |||
| Olympische Spelen | 1988, 1992, 1996 | |||
| Debuut | 1987 | |||
| ||||
Van den Honert debuteerde op vrijdag 19 juni 1987 (Nederland-Spanje 1-0) voor de Nederlandse hockeyploeg. Zijn laatste wedstrijd voor het Nederlands elftal speelde Van den Honert op vrijdag 2 augustus 1996 in Atlanta: de met 3-1 gewonnen olympische finale tegen Spanje. Net als zijn vriend en destijds vaste kamergenoot Floris Jan Bovelander nam hij afscheid van het internationale tophockey met de olympische titel. Zes jaar eerder won Van den Honert in Lahore met Nederland de wereldtitel, na als 'broekie' al de Europese titel te hebben gewonnen.
Van den Honert maakte vooral faam met zijn fabelachtige techniek. Collega-international Tom van 't Hek noemde hem ooit ‘de Stradivarius van het hockey’. Vooral in Aziatische landen oogstte de balvaardige aanvaller veel bewondering, vertelde zijn opleider en voormalig assistent-bondscoach Bert Bunnik in 1997 in NRC Handelsblad: ‘Als de trukendoos openging, gingen de handen op elkaar. Helemaal gek werden ze. Soms deed hij het er ook om. Dan vergat hij alle tactische opdrachten en hups, dan volgde er weer een foefje.’[2]
Zijn grootste bijdrage aan het internationale hockey leverde Van den Honert in 1992, toen hij spelenderwijs de sleeppush-strafcorner ontdekte. Dat was op het moment dat, op last van de internationale hockeyfederatie FIH, bij een korte(straf) corner de bal niet meer hoger mocht worden ingeschoten dan de doelplank. Van den Honert ontwikkelde een techniek, waarbij hij de bal in één vloeiende beweging op doel pushte (de sleeppush). Het bleek een uiterst effectieve oplossing, die niet veel later dan ook wereldwijd navolging kreeg.
Van den Honert groeide op in 't Gooi, begon zijn hockeycarrière bij Laren en speelde dertien jaar in de Nederlandse hoofdklasse, waarvan het grootste deel bij Amsterdam. Met die club won hij onder meer drie landstitels. Taak zwaaide af in het voorjaar van 1997, en speelt sindsdien in het tweede van Amsterdam.
Van den Honert verdient zijn brood als zelfstandig computerprogrammeur, woont in Amsterdam.
Bronnen, noten en/of referenties
|
