Sylvain Chavanel

Sylvain Chavanel
Persoonlijke informatie
Bijnaam	Mimosa, La Machine, Chava
Geboortedatum	30 juni 1979
Geboorteplaats	Châtellerault, Frankrijk
Nationaliteit	Franse
Lengte	181 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Tijdrijder, klassiekerrenner
Ploegen
2000–2002; 2003–2004; 2005–2008; 2009–2011; 2012–2013; 2014–2015; 2016–2018	Bonjour; Brioches La Boulangère; Cofidis; Quick Step; Omega Pharma-Quick-S.; IAM; Direct Énergie
Beste prestaties
Milaan-San Remo	4e (2013)
Gent-Wevelgem	20e (2015)
Ronde van Vlaanderen	2e (2011)
Parijs-Roubaix	8e (2009)
Amstel Gold Race	16e (2010, 2011)
Ronde van Frankrijk	18e (2009) ; 3 etappezeges
Ronde van Spanje	16e (2007)
Overige
Zeges:
Dwars door Vlaanderen; Brabantse Pijl; GP Ouest France-Plouay	2008; 2008; 2014
Portaal	Wielersport

Sylvain Chavanel (Châtellerault, 30 juni 1979) is een Frans voormalig wielrenner die in 2018 zijn wielercarrière afsloot bij Direct Énergie. Hij is de twee jaar oudere broer van Sébastien Chavanel. Chavanel werd lang gezien als een eeuwige belofte in Frankrijk, maar 2008 was voor hem het jaar van de doorbraak met onder andere zeges in de klassiekers de Brabantse Pijl en Dwars door Vlaanderen. Hij startte 18 keer in de Ronde van Frankrijk, en verbeterde op de laatste dag van de Tour van 2018 een record van Joop Zoetemelk toen hij zijn 366e etappe reed.

Biografie bewerken

Franse ploegen bewerken

Chavanel werd prof vanaf 1 januari 2000 bij het pas opgerichte Franse team Bonjour, dat onder leiding stond van ploegleider Dominique Arnould. Hij zou tot 2005 bij de ploeg blijven en zou vooral uitgespeeld worden als tijdrijder en klassementsman in kleinere rondes. In zijn periode bij de ploeg won hij onder andere de Ronde van België en tweemaal de Vierdaagse van Duinkerke.

Vanaf het wielerseizoen 2005 verruilde Chavanel Brioches La Boulangère, zoals de ploeg toen heette, voor Cofidis. Bij dit team mocht hij voluit zijn eigen kansen gaan in elke wedstrijd. Toch bleef hij zich aanvankelijk toch weer toeleggen op de tijdritten en de kleinere rondes. En dit niet zonder succes, want hij won tweemaal het Frans kampioenschap tijdrijden en zowel het eindklassement in de Ronde van de Sarthe en de Ronde van Poitou-Charentes, die laatste won hij zelfs tweemaal.

Maar het was pas in 2008 dat Chavanel zijn enorme potentieel liet zien. Dankzij overwinningen in zowel Dwars door Vlaanderen als de Brabantse Pijl profileerde hij zich als klassiek renner. Maar ook liet hij zich opmerken tijdens de negentiende etappe van de Ronde van Frankrijk. Samen met Jérémy Roy ontsnapte hij uit het peloton, de twee werkten goed samen en bleven voorop. Het kwam in Montluçon tot een spurt die Chavanel al bij al makkelijk won. Hij won ook de prijs van de strijdlust van die Tour.

Omega Pharma-Quick Step bewerken

In 2009 won hij de derde etappe van Parijs-Nice, ging ook naar huis met de puntentrui en werd derde in de algemene rangschikking.

In 2010 viel Sylvain in de helleklassieker Luik-Bastenaken-Luik met een schedelfractuur uit. Na een kort, maar voorspoedig herstel bleek hij monter genoeg om de Ronde van Frankrijk van datzelfde jaar aan te pakken. In de tweede etappe, die van Brussel tot Spa verliep, greep hij als enige overblijver uit een groep van acht de overwinning in een rit die ontsierd werd door massale valpartijen, waardoor het peloton, onder leiding van Fabian Cancellara, uit een soort solidariteit met de slachtoffers van de valpartij de laatste twintig kilometers geen tempo meer maakte en gezamenlijk over de meet reed.

Diezelfde Cancellara verzocht de jury vanaf plaats twee geen punten voor de groene trui toe te kennen, wat een enorme meevaller voor Chavanel bleek, want zo kon hij die tijdelijk veroveren, net zoals de gele trui, die rond Cancellara's schouders hing. Daags nadien onderging Sylvain in de kasseienrit Arenberg - Porte du Hainaut een ware kruistocht aan pech en moest beide truien afstaan, de gele opnieuw aan Cancellara. In de zevende etappe ontbond Chavanel zijn duivels op de Côte de Lamoura en won met veel panache de tweede heuvelrit van de eerste Tourweek, in dewelke de favorieten zich spaarden. Het werd een dubbelslag, daar ook het geel opnieuw van Cancellara naar Chavanel ging. Een dag later deden de Alpen van zich spreken en nam Cadel Evans het geel over.

In 2011 was Sylvain samen met Fabian Cancellara de smaakmaker van de Ronde van Vlaanderen. In een spurt met drie moest hij de duimen leggen voor Nick Nuyens. In datzelfde jaar droeg hij tevens enkele dagen de rode trui in de Ronde van Spanje.

Op zondag 16 september 2012 won Chavanel op de wereldkampioenschappen samen met zijn ploeg Omega Pharma-Quickstep de WK-ploegentijdrit. De andere vijf renners waren Niki Terpstra, Peter Velits, Tony Martin, Kristof Vandewalle en Tom Boonen. Het BMC van Philippe Gilbert strandde op drie seconden. In 2013 deed hij dat kunstje nog eens over, maar dan met Michał Kwiatkowski in de plaats van Tom Boonen. Verder werd hij dat jaar voor de vijfde keer Frans kampioen tijdrijden, waarmee hij alleen recordhouder is.

IAM Cycling bewerken

Eind 2013 tekende Chavanel een tweejarig contract bij het Zwitserse IAM Cycling, hij maakte samen met ploeggenoot en boezemvriend Jérôme Pineau de overstap.

Direct Énergie bewerken

Van 2016 tot 2018 kwam Chavanel uit voor Direct Énergie, hier reed onder andere ook zijn landgenoot Thomas Voeckler.

Baanwielrennen bewerken

Palmares bewerken

Jaar	FK	EK	Overig
2015	1 achtervolging
2016	1 achtervolging	1 ploegenachtervolging	WB Glasgow: ploegenachtervolging
2017	1 ploegkoers 2 achtervolging
2018	2 achtervolging 1 ploegkoers 3 ploegenachtervolging

Wegwielrennen bewerken

Overwinningen bewerken

2000: 1e etappe Circuit Franco-Belge
2002: Klimmerstrofee; Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
2003: Ronde van de Haut-Var; 3e etappe deel B Ronde van de Sarthe
2004: Vierdaagse van Duinkerke; Eindklassement Ronde van België; Polynormande; 3e en 4e etappe Ronde van Poitou-Charentes
2005: 4e etappe Ronde van de Sarthe; Eindklassement Ronde van de Sarthe; Frans kampioen tijdrijden, Elite; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes; Duo Normand (met Thierry Marichal)
2006: Frans kampioen tijdrijden, Elite; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes
2008: 5e etappe Ronde van de Middellandse Zee; 6e etappe Parijs-Nice; Dwars door Vlaanderen; Brabantse Pijl; 5e etappe Ronde van Catalonië; Frans kampioen tijdrijden, Elite; 19e etappe Ronde van Frankrijk
2009: 3e etappe Parijs-Nice; Puntenklassement Parijs-Nice; Proloog Eneco Tour
2010: 2e en 7e etappe Ronde van Frankrijk
2011: Frans kampioen op de weg, Elite
2012: 3e etappe deel B Driedaagse van De Panne-Koksijde; Eindklassement Driedaagse van De Panne-Koksijde; Frans kampioen tijdrijden, Elite; UCI Ploegentijdrit in Valkenburg
2013: 6e etappe Parijs-Nice; Puntenklassement Parijs-Nice; 3e etappe deel B Driedaagse van De Panne-Koksijde; Eindklassement Driedaagse van De Panne-Koksijde; Frans kampioen tijdrijden, Elite; 5e etappe Eneco Tour; UCI Ploegentijdrit in Florence
2014: 3e etappe Vierdaagse van Duinkerke; Frans kampioen tijdrijden, Elite; 4e etappe Ronde van Poitou-Charentes; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes; GP Ouest France-Plouay; Chrono des Nations
2016: 3e etappe Ster van Bessèges; 4e etappe Ronde van Poitou-Charentes; Eindklassement Ronde van Poitou-Charentes
2017: 4e etappe Vierdaagse van Duinkerke

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2000
2001		65e
2002		36e
2003		37e
2004		30e
2005		58e
2006		44e
2007		opgave	16e
2008		61e (1)	opgave
2009		18e
2010		31e (2)
2011		61e	27e
2012		opgave
2013		31e
2014		34e
2015	36e	54e	47e
2016		43e
2017		25e
2018		39e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Parijs-Tours	E3 Harelbeke	Dwars door Vlaanderen	WK op de weg	Wereldranglijsten
2000				opgave				85e
2001		71e		52e				84e			opgave
2002						opgave
2003				opgave	119e	opgave					84e
2004	52e					89e
2005					60e	49e	85e	87e			67e	138e (UPT)
2006	72e				61e	46e					45e	153e (UPT)
2007					109e	57e					67e	141e (UPT)
2008	60e		30e		58e					1	53e	108e (UPT)
2009	37e		31e	8e	24e			36e	5e	7e	29e	22e (UWK)
2010	21e	22e	24e		16e	opgave	opgave	51e	28e	66e	63e	100e (UWK)
2011	20e	47e	2 ↑	38e	16e	69e	opgave	35e		27e	70e	54e (UWT)
2012			10e	27e	37e	opgave	opgave	83e	33e	2 ↑	57e	45e (UWT)
2013	4e		13e	19e			opgave	12e	6e			24e (UWT)
2014	21e		19e		opgave			31e	29e	5e	77e
2015	23e	20e	45e	94e	79e				20e			135e (UWT)
2016		72e	33e	opgave
2017			9e	19e						85e
2018				80e				45e	29e	72e

Chavanel droeg 2 etappes de gele trui als aanvoerder van het algemeen klassement en 1 etappe de groene trui als aanvoerder van het puntenklassement in de Tour van 2010. De bolletjestrui als aanvoerder van het bergklassement droeg hij in 2007 3 etappes en in 2008 1 etappe.

Resultaten in kleinere rondes bewerken

Jaar	Ster van Bessèges	Ronde van de Middellandse Zee	Parijs-Nice	Ronde van Catalonië	Driedaagse van De Panne-Koksijde	Ronde van de Sarthe	Vierdaagse van Duinkerke	Ronde van België	Eneco Tour	Ronde van Poitou-Charentes
2001		54e	opgave		37e		17e			opgave
2002		15e	34e			39e	1e	3e		2e
2003		3e	5e			5e (1 etappe)				2e
2004		9e	14e				1e	1e		opgave (2 etappes)
2005	11e		35e	27e		1e (1 etappe)				1e
2006	21e		15e	40e						1e
2007		25e	17e	31e
2008		31e (1 etappe)	9e (1 etappe)	opgave (1 etappe)			40e
2009			3e (1 etappe)	44e					2e (1 etappe)
2010			13e
2011			opgave		4e
2012			8e		1e (1 etappe)				2e
2013			5e (1 etappe)		1e (1 etappe)				6e (1 etappe)
2014		7e	35e				2e (1 etappe)	3e		1e (1 etappe)
2015			11e
2016	4e (1 etappe)		32e		5e		26e	13e		1e (1 etappe)
2017	5e		21e		4e		5e (1 etappe)	13e		opgave
2018	4e		55e							2e