Stapelmuur
Een stapelmuur is een muur die is opgebouwd van 'droog' gestapelde stenen, dat wil zeggen dat de muur is opgebouwd zonder gebruik van cement of mortel. Stapelmuren vereisen een speciale techniek van bouwen, waardoor ze toch zeer stabiel kunnen zijn. Het gebruik van stapelmuren dateert al uit de prehistorie en is de oudste vorm van bouwen met stenen. Voorbeelden zijn de Tyrinthiaanse en Myceense cyclopische muren, alsmede de 'navetas' (grafkamers) uit de bronstijd op Minorca. De techniek van 'droge stapeling' is vooral bekend van de toepassing bij muren, maar komt ook voor bij gebouwen, bruggen en andere structuren.
Stapelmuren komen nog steeds veel voor in rotsachtige gebieden met veel stenen in de grond, zoals in Ierland en Schotland, waar ze vaak worden gebruikt als begrenzing van akkers en weilanden. Het gebruik van stenen in de scheidingsmuren heeft als neveneffect dat de grond beter te bewerken wordt. In het gebied van de Middellandse Zee worden stapelmuren ook veel gebruikt om terrassen op berghellingen te creëren waardoor de vruchtbare grond behouden blijft en gebruikt kan worden voor bijvoorbeeld de aanleg van (olijf)boomgaarden.
Nederland kent geen rotsachtige gebieden en daarom ook geen geschiedenis van stapelmuren met natuurlijke stenen. Toch is er een bekend voorbeeld van droog gestapelde stenen, te weten ecokathedralen zoals de ecokathedraal in Mildam, de ecokathedraal in Heerenveen en het Le Roy gebied in de Groningse wijk Lewenborg.
