Wikipedia

BDS-beweging

wereldwijde campagne, die oproept tot verzet tegen Israël
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Kronkelwilg (overleg | bijdragen) op 13 apr 2018 om 10:59. (Tekst hersteld als basis voor overleg; zie OP)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

De BDS-beweging (Boycot, Desinvesteringen en Sancties) is een wereldwijde campagne die op vreedzame wijze oproept tot verzet tegen Israël, met als doel dat land te bewegen om zijn verplichtingen met betrekking tot de mensenrechten van de Palestijnen na te komen. De campagne startte op 9 juli 2005 op initiatief van 171 Palestijnse organisaties van over de hele wereld. De BDS houdt kantoor in Ramallah. Het is de voortzetting van de Palestijnse campagne voor een Academische en Culturele Boycot van Israël (PACBI) die in 2004 was opgericht.[1] De wereldwijde actie wordt gecoördineerd door het Palestinian BDS National Committee (BNC, opgericht in 2007)[2] en wordt door een groot aantal Niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) ondersteund. In Nederland wordt de organisatie vertegenwoordigd door DocP (stichting Diensten en Onderzoek Centrum Palestina).

BDS-beweging
BDS-beweging
Groep demonstranten in Melbourne protesteren tegen Israël en de Israëlische blokkade van Gaza, oktober 2010
Geschiedenis
Opgericht 9 juli 2005
Structuur
Werkgebied Wereldwijd
Hoofdkantoor Ramallah
Doel Boycot, Desinvesteringen, Sancties tegen Israël
Media
Website https://bdsmovement.net/

Door mensenrechtenorganisaties als de Anti-Defamation League[3][4] en het Simon Wiesenthal Center[5] wordt de BDS-beweging als anti-semitisch gezien. Frankrijk kent een strenge wetgeving tegenover oproepen tot discriminatie, haat en geweld; op grond van deze wetgeving zijn BDS-activisten ook in hoger beroep veroordeeld wegens discriminatie. Hun verweer op grond van vrijheid van meningsuiting werd niet gehonoreerd.[6]

Doelstellingen van de BDS-beweging

De BDS-beweging wil opkomen voor de rechten van het Palestijnse volk. De beweging richt zich op de belangen van de Palestijnen die leven op de Westelijke Jordaanoever, in Oost Jeruzalem en in de Gazastrook, maar ook op de Palestijnen die in Israël wonen. De BDS-beweging dringt met zijn oproep voor boycot, desinvesteringen en sancties aan op verschillende vormen van boycot tegen Israël, zolang dat land - in de ogen van de BDS-beweging - zijn verplichtingen volgens het internationaal recht niet nakomt en niet voldoet aan de volgende drie eisen die zouden voortkomen uit het internationaal recht en resoluties van de Verenigde Naties:[7]

  1. Het beëindigen van de militaire bezetting en de kolonisatie (door middel van Israëlische nederzettingen) van het Arabische gebied van Palestina (Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties) dat in juni 1967 bezet werd en het afbreken van de muur (Resolutie 242 Veiligheidsraad Verenigde Naties);
  2. Het erkennen van de fundamentele rechten en de volledige gelijkwaardigheid van de Arabisch-Palestijnse inwoners van Israël;
  3. Het respecteren, beschermen en promoten van de rechten van Palestijnse vluchtelingen om terug te keren naar hun huizen en bezittingen (Resolutie 194 Algemene Vergadering Verenigde Naties).

BDS wordt nagevolgd door politieke partijen, organisaties van artiesten, kunstenaars en sportorganisaties, kerken, universiteiten, handels- en maatschappelijke organisaties, bedrijven en pensioenfondsen.[8]

De wereldwijde actie wordt gecoördineerd door het Palestinian BDS National Committee (BNC, opgericht in 2007)[9] en wordt door een groot aantal Niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) ondersteund. Een bekend Palestijns pleitbezorger ervan is Omar Barghouti, die in 2004 medeoprichter was van PACBI: Palestijnse Actie voor een Academische en Culturele Boycot van Israël.[10] In Nederland wordt de organisatie vertegenwoordigd door DocP (stichting Diensten en Onderzoek Centrum Palestina).

De BDS-beweging is een tegenstander van een tweestatenoplossing en streeft naar het einde van de staat Israël. In een interview in 2009, 'Boycotts work', gaf Barghouti zijn visie op de toekomst van historisch Palestina, waarin hij geen plaats ziet voor een exclusieve Joodse staat met basiswetten die discrimineren tussen Joden en niet-Joden. Een tweestatenoplossing is volgens Barghouti onmogelijk gemaakt.[11] Barghouti keerde zich in 2013 tegen een Joodse staat in welke vorm dan ook in historisch Palestina.[12]

BDS in Nederland

n 2012 werd in Nederland het 'Diensten en Onderzoek Centrum Palestina' (DocP) opgericht met het doel om BDS in Nederland te ondersteunen, te bundelen en te versterken door de oproep tot boycot in daden om te zetten.[13] Hiertoe richt DocP zich met voorlichting, lezingen en campagnes op: Nederlandse consumenten, artiesten en kunstenaars, wetenschappers, overheden en bedrijven om producten, diensten en cultureel aanbod uit Israël te boycotten of samenwerking aan te gaan, indien Israël daarvan profiteert vanwege de bezetting en/of blokkade of indien het is ingebed in de Israëlische propaganda; zoals bijvoorbeeld transportbedrijven in Nederland[14]. en deinvesteringen, beëindigen van investeringen, in bedrijven die de mensenrechtenschendingen in Israël mede mogelijk maken (zoals G4S) DocP bepleit het opleggen van embargo's en sancties aan Israël door Nederland, al dan niet via de Europese Unie. zoals opschorting van het Associatieverdrag met Israël.[15] DocP maakt deel uit van het Europese Palestina solidariteitsnetwerk ECCP (European Coordination of Committees and Associations for Palestine).[16]

Steun, kritiek en reacties

  • Desmond Tutu vergeleek in 2002 de situatie in Israël ten aanzien van de Palestijnen met wat er in Zuid-Afrika aan 'apartheid' met de zwarte bevolking was gebeurd.[17]. In 2014 pleitte hij tijdens het Conflict in de Gazastrook 2014 voor een wereldwijde boycot van Israël.[18]
  • Naar aanleiding van vragen over de BDS-beweging en de vrijheid van meningsuiting door meer dan 350 Europese burger- en maatschappelijke organisaties in juni 2016 verklaarde de Europese minister van Buitenlandse zaken Federica Mogherini in september 2016 dat de BDS-acties vallen onder de vrijheid van meningsuiting en vereniging, in lijn met de Charter van de fundamentele rechten van de EU en de wet van het Europese Hof van de Rechten van de mens.[19]
  • In september 2017 spraken, in navolging van de burgemeester van de Duitse stad Frankfurt die de BDS-beweging als "zutiefst antisemitisch" beschouwde, ook de burgemeesters van München en Berlijn na oproepen tot boycot van de BDS-beweging, zich ertegen uit.[20] De burgemeester van Berlijn zei dit pas na een gesprek met de Zentralrat der Juden in Duitsland en bedreiging door het Simon Wiesenthal Centrum voor plaatsing van de SPD op een antisemieten-lijst.[21]
  • De Tshwane University of Technologie (TUT), een van de grootste universiteiten van Zuid-Afrika met 60.000 studenten, besloot op 24 november 2017 alle contacten met Israël, Israëlische organisaties en instellingen te verbreken, totdat Israël de illegale bezetting van Palestijns grondgebied beëindigt. De universiteit steunt de oproep van allerlei progressieve organisaties om Israël te boycotten zolang Israël doorgaat met mensenrechtenschendingen jegens het Palestijnse volk en schending van internationale wetten.[22]

Reacties door Israël

  • Op 28 maart 2016 werd in Jeruzalem door de Israëlische regering een anti-BDS conferentie gehouden. De EU-vertegenwoordiger van Israël was daarbij aanwezig. De Israëlische Minister van Transport, Intelligence and Atomic Energie, Yisrael Katz riep op om zich voor hulp bij de 'civiele eliminatie' van BDS-leiders zich met hem in verbinding te stellen. Amnesty International sprak zijn bezorgdheid uit over de intimidatie en veiligheid van verdedigers van mensenrechten, onder wie Omar Barghouti. [23]
  • Israël heeft in 2017 wetgeving aangenomen waarin activisten en vertegenwoordigers van organisatie die oproepen tot een Israël-boycot een visum voor Israël te weigeren.[24] In 2018 maakte minister van Informatie en Strategische Zaken Gilad Erdan een Israëlische 'Zwarte lijst' bekend waarop 20 BDS-groepen uit onder meer Europa en de Verenigde Staten[25] vermeld staan. Voor de leden ervan is de toegang tot het land gesloten.[26]
  • Op 7 januari 2018 maakte minister van Informatie en Strategische Zaken Gilad Erdan een Israëlische 'Zwarte lijst' bekend waarop 20 BDS-groepen uit onder meer Europa en de Verenigde Staten[27] vermeld staan. Voor de leden ervan is de toegang tot het land gesloten.[28] De AFSC (American Friends Service Committee) van de Quakers was in 1947 onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede en een voor hun hulp aan slachtoffers van de holocaust en steunen sindsdien de Palestijnen.[29]

Voorgeschiedenis

De boycot tegen Israël heeft een lange geschiedenis. Reeds in 1922, ten tijde van het Britse mandaat over Palestina begonnen Palestijnse Arabieren met een economische boycot van de Joden in Palestina. Tijdens de onlusten van 1929 werden Arabieren die de boycot overtraden gemolesteerd en werd hun handelswaar beschadigd. In 1933 en 1934 werd de Arabische boycotoproep hernieuwd en ook bij de Arabisch-Palestijnse opstand van 1936 werd met geweld gedreigd tegen overtreders van de boycot. Ook vanaf 1946 waren er boycotacties tegen de Joden in Palestina[30] en sinds 1945 worden Joodse producten door de leden van de Arabische Liga geboycot. De boycot van de Arabische Liga van Israël is nooit opgeheven en wordt door de meeste Arabische staten toegepast.[31]

Zie ook

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=BDS-beweging&oldid=51463752"