Medisch Centrum West
Medisch Centrum West (of MCW) geschreven door Hans Galesloot was een Nederlandse dramaserie op televisie, die zich afspeelde in een ziekenhuis. De verhalen van MCW zijn gebaseerd op realistische medische thema's en ethische dilemma's en worden opgehangen rond romances en intriges tussen de dokters en verpleegsters. In de serie staan ook patiënten centraal die lijden aan ziekten waarvoor een ziekenhuisopname nodig is.
Medisch Centrum West | ||||
---|---|---|---|---|
Genre | televisieserie | |||
Speelduur per afl. | 55 minuten per aflevering | |||
Bedenker | Ted Mooren | |||
Hoofdrollen | Margreet Blanken Marc Klein Essink Annemieke Verdoorn Rob van Hulst | |||
Regie | Nico Knapper Guido Pieters | |||
Scenario | Hans Galesloot | |||
Muziek | Robert Strating en Jean Louis Knapper Jean Louis Knapper (achtergrondmuziek afl. 1 t/m 39) Cees Slings en Marleen Visser (achtergrondmuziek overige afleveringen) | |||
Intromuziek | Maladie d'Amour | |||
Land van oorsprong | Nederland | |||
Taal | Nederlands | |||
Productie | ||||
Producent | John de Mol Nel de Clerck-Berghout Vera Jennes John Trappeniers | |||
Uitzendingen | ||||
Start | 15 augustus 1988 | |||
Einde | 11 februari 1994 | |||
Afleveringen | 100 | |||
Netwerk of omroep | TROS (1988-1994) | |||
Prijzen | ||||
Gouden Televizier-Ring | 1992 | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Geschiedenis
Begin 1983 loopt Ted Mooren, hoofd drama- & kunstzaken van de TROS reeds enige tijd rond met het plan om vanaf televisieseizoen 1987 een (zelfstandig door de TROS te produceren) 'ziekenhuisserie' uit te zenden, als opvolger van eerdere succesvolle TROS-series zoals De Fabriek, Herenstraat 10 en Dossier Verhulst.[bron?] Hoewel Nederland nog geen eigen ziekenhuisserie kende, bleek dit in andere landen een succesvol thema te zijn.[1] Op 16 mei 1983 meldt Mooren zijn voornemen aan de programmaleider van de TROS, Cees den Daas. Mooren heeft dan een format bedacht en grof uitgewerkt op anderhalf A4'tje, alsmede een productieplan geschreven.[bron?] In dit productieplan was een vernieuwende productwijze opgenomen: waar het in de tijd van vóór MCW gebruikelijk was om voor de opname van een dramaserie één of enkele aansluitende dagen een studioruimte ter beschikking te krijgen van de gezamenlijke NOS die daarna weer leeg opgeleverd moest worden, zou MCW gebruik maken van een permanente opnamelocatie voor de serie.[1] Dit zou bevorderlijker zijn voor het productieproces, omdat 'personages' zo in hun 'echte' omgeving kunnen repeteren en op die locatie uiteindelijk ook de opnamen gemaakt worden. Licht- en camera's konden bovendien ter plekke blijven en de voornaamste crewleden konden zo meerepeteren.[bron?] Mooren legde hier een koppeling naar leegstaande verdiepingen in ziekenhuizen, waarbij in eerste instantie gedacht wordt aan het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam, waar bovendien de expertise aanwezig zou zijn om de serie zo realistisch mogelijk over te doen komen.[bron?] Zou dit niet mogelijk zijn, dan zou een andere permanente locatie worden ingericht als ziekenhuis.[bron?] Uiteindelijk treft afdelingsproducer Nel de Clerck het Zuiderzeeziekenhuis, dat gebouwd was op de toekomstige groei van de stad en dientengevolge een leegstaande verdieping had.[1] Uiteindelijk is dit de locatie geworden waar de serie is opgenomen.
Een andere afdelingsproducer, Fieke Landré, wordt verzocht om zich in te lezen in zulke lectuur als doktersromans en zich te verdieping in buitenlandse ziekenhuisseries.[bron?] Mooren zelf gaat op zoek naar een passende scenarioschrijver.[bron?] In mei 1983 wordt Mooren door Steven R. Thé voorgesteld aan de dan onbekende scenarioschrijver Hans Galesloot, die eerder al een opzet voor een ziekenhuisserie had bedacht en daarover had gesproken met de VARA, maar vervolgens nul op het rekest kreeg.[bron?] Galesloot krijgt van Mooren op 16 november 1983 de opdracht om zes eerste afleveringen te ontwerpen en het scenario te schrijven voor één langlopende serie onder de werktitel "Zuster!"[bron?] Later wordt door Galesloot de naam "Medisch Centrum West" bedacht.[bron?] Mooren koppelt Galesloot aan huisvriend en tevens arts Egbert Hugo Kalverdijk, om hem zo van inzicht te kunnen voorzien van medisch advies ten behoeve van het scenario, en hem voor valkuilen te behoeden.[bron?] De Nederlandse Hartstichting had bovendien een overeenkomst gesloten met de TROS om thema's rond hart- en vaatziekten in het script op te nemen om zo kijkers te informeren over onder meer cholesterol.[bron?] Begin 1986 is uiteindelijk de eerste serie voor MCW geschreven en is het voorbereidende productiewerk afgerond.[bron?] De Clerck en Landré blijven aan als producent. Uiteindelijk krijgt Mooren goedkeuring voor een voorlopig dertiendelige serie met afleveringen van 55 minuten.[bron?]
Enkele dagen na de initiële goedkeuring spreekt het TROS-management toch onvoldoende vertrouwen uit in het zelfstandig produceren van de serie. De productie wordt daarom uitbesteed aan John de Mol Producties. Doordat De Mol tot dan toe geen drama geproduceerd had,[1] was dit voor mensen die reeds betrokken waren bij de voorbereiding een moeilijke beslissing.[bron?] Uiteindelijk gaat Mooren akkoord en De Mol werd producent van de serie. Landré zag voor zichzelf geen rol meer en trok zich terug, De Clerck zou verdergaan als 'gedelegeerd producer.'[bron?]
Onder de creatieve leiding van het team van Mooren, De Clerck, Galesloot, De Mol en de nieuw aangetrokken regisseur Nico Knapper komt de serie uiteindelijk tot stand. De serie werd uiteindelijk van 1988 tot 1994 uitgezonden door de TROS. De hoge kijkcijfers variërend van 3,0 tot 4,5 miljoen wekelijkse kijkers zijn tot op heden de hoogste kijkcijfers ooit gehaald door een drama-serie.[1] Na twee keer eerder wel genomineerd te zijn, maar niet te hebben gewonnen, wint de serie in 1992 de Gouden Televizier-Ring.[1]
Internationaal
In hun onervarenheid met internationaal auteursrecht dragen Mooren en Den Daas de auteursrechten/-contracten over aan John de Mol Producties tegen restitutie van de in de scenario gedane investeringen.[bron?] Uiteindelijk maakt De Mol gebruik van deze rechten door de serie (gedeeltelijk gebaseerd op de oorspronkelijke-, maar ook op ‘nieuwe’ door Galensloot geschreven scenario’s) in Duitsland voor de Duitse markt te produceren onder de titel Stadtklinik en ook aan andere landen te verkopen.[bron?] De Clerck, inmiddels in dienst van John de Mol Producties, werd voor deze serie uitvoerend producent. De TROS veriende door het vergeven van de rechten niets aan deze productie.[bron?]
Verder werd Medisch Centrum West in Duitsland door de ARD uitgezonden onder de titel Medisch Centrum West, Amsterdam van november 1990 tot januari 1991 en van april 1993 tot september 1993. In totaal werden er 79 Duits nagesynchroniseerde afleveringen uitgezonden. De eerste twaalf afleveren kregen een Duitse naam, de overige niet. De afleveringen zijn later nog op de Duitse zenders 1Plus, MDR en Drittes Programm herhaald. Medisch Centrum West is door heel Europa uitgezonden, van Noorwegen tot Turkije. In Spanje werd in een ziekenhuis in Barcelona de serie in het Spaans opnieuw opgenomen.[bron?]
In Zuid-Afrika werd Medisch Centrum West nagesynchroniseerd in het Afrikaans, en werd uitgezonden op de staatszender SABC onder de naam Hospitaal Wes Amsterdam.[2]
Einde van de serie
De publieke omroepen wilden graag een eigen soapserie om de concurrentie aan te gaan met Goede tijden, slechte tijden van RTL 4, een commerciële omroep.[bron?] De TROS was, ondanks de nog steeds hoge kijkcijfers van Medisch Centrum West, hiervoor op zoek naar iets nieuws.[bron?] Vanwege de hoge kosten van een dagelijkse soapserie, werd een partner gezocht binnen de publieke omroep. De beste kandidaat bleek het toen nog publieke Veronica, dat in het televisieseizoen 1991-1992 al had getracht om een eigen soapserie op te zetten. Dit was mislukt, en Veronica was bereid om nu samen met de TROS een nieuwe soapserie te maken die enige verwantschap zou moeten hebben met Medisch Centrum West. Dit werd Onderweg naar Morgen, dat nog doorliep tot in 2010.
Terwijl het zevende en laatste seizoen van Medisch Centrum West nog geproduceerd werd door De Mol, konden de opnames van Onderweg naar Morgen halverwege 1993 worden gestart. Mede dankzij het succes van Medisch Centrum West was in de eerste jaren van Onderweg naar Morgen het ziekenhuis ook een belangrijk centraal punt binnen deze serie.[bron?] Ook acteurs zoals Annemieke Verdoorn en Gaston van Erven, allebei uit Medisch Centrum West, hebben een belangrijke rol in Onderweg naar morgen gekregen. Tevens was het productieteam van Medisch Centrum West ook het productieteam van het eerste seizoen van Onderweg naar Morgen, met Ted Mooren wederom als eindredacteur.[bron?] Uiteindelijk werd de nieuwe serie gelanceerd op 3 januari 1994. Op dat moment werd ook nog het laatste seizoen van Medisch Centrum West uitgezonden. De TROS besloot in het seizoen 1993/1994 om op het hoogtepunt bij de 100ste aflevering van Medische Centrum West te stoppen met de serie.[1] Begin februari 1994 werd door Ivo Niehe een grote afscheidsshow ter ere van Medisch Centrum West gemaakt.[bron?]
Hoofdrollen
Een overzicht van alle vaste rollen in Medisch Centrum West.
Onderaan de pagina is een link naar alle gastoptredens.
Naam personage | Acteur | Jaartallen (1988-1994) | Afleveringen (1 tot 100) |
---|---|---|---|
Maurice Alberts directeur MCW |
Hans Veerman | 1989-1994 | ... |
Maurice was directeur van Medisch Centrum West. | |||
Walter de Bak economisch directeur |
Gaston van Erven | 1988, 1989 | 9 tot 18 |
Walter werd ontslagen omdat hij 350.000 gulden achterover had gedrukt. | |||
Edward Benning anesthesist |
Peter Blok | 1988 | 8 |
Edward werd ontslagen na de dood van Marion Jansen. | |||
Jacob Berenstein psychiater |
Huib Rooymans | 1993 | ... |
Dr. Jacob Berestein was in het laatste seizoen de psychiater. | |||
Eva van de Berg arts |
Wivineke van Groningen | 1989-1991 | 14 tot 42 |
Eva kwam om het leven door een verkeersongeval. | |||
Dr. A. Berghof cardioloog |
Ad Hoeymans | 1988, 1989, 1992, 1994 | ... |
Dokter Berghof werkte als cardioloog. | |||
Dr. Victor Brouwer internist |
Bram van der Vlugt | 1991-1994 | 40 tot 95 |
Victor werkte als internist. | |||
Gerda Casal waarnemend hoofdverpleegkundige |
Marian Mudder (als Marian Morée) | 1989 | 19 tot 26 |
Gerda was in het derde seizoen plotseling vertrokken. | |||
Sonja van Gelderen assistent-chirurg |
Martine de Moor | 1988-1992 | 1 tot 57 |
Sonja was chirurg, tot bekend werd dat ze seropositief was. In het terminale stadium werd ze (opzettelijk) vergiftigd door Eric Koning. | |||
Tineke Hagenbeek CoAssistente |
Gerda Cronie | 1988 | 1 tot 13 |
Tineke Hagenbeek was in het tweede seizoen plotseling vertrokken. | |||
Dr. Arend-Jan Hoekstra chirurg |
Roelant Radier | 1993-1994 | ... |
Arend-Jan werkte als chirurg. | |||
Eric Koning internist |
Rob van Hulst | 1988-1994 | 1 tot 100 |
Eric werkte als internist, hij pleegde zelfmoord in de allerlaatste aflevering. | |||
Liesbeth de Kort gynaecoloog |
Margreet Heemskerk | 1988, 1990 | ... |
Liesbeth werkte als gynaecoloog. | |||
Reini van Lennep-Hermans hoofdverpleegkundige |
Margreet Blanken | 1988-1994 | 1 tot 100 |
Reini werkte als hoofdverpleegkundige op A4. | |||
Dick van Lennep internist |
Klaas Hofstra | 1989-1994 | 1 tot 100 |
Dick werkte als internist. | |||
Suzanne Lievegoed verpleegkundige |
Erna Sassen | 1988-1990 | 1 tot 30 |
Na haar rechtszaak vertrekt Suzanne met Pieter naar Vlissingen. | |||
Selma Lokman verpleegkundige |
Funda Müjde | 1990-1991 | 29 tot 41 |
Selma werkte als verpleegkundige op A4. | |||
Tessa van Loon verpleegkundige |
Wilke Durand | 1990-1992 | 27 tot 66 |
Tessa werkte als verpleegkundige op A4 en kwam om door een autobom in Erics auto. | |||
Astrid Meeuwis arts |
Guusje Eijbers | 1991-1994 | 40 tot 100 |
Astrid werkte als arts op afdeling A4. | |||
Dr. Liza Messing chirurg |
Anja Winter | 1988, 1989-1994 | 1 tot 13 en 17 tot 100 |
Liza werkte als chirurg. | |||
Dr. Simon Neerings chirurg |
Ad Fernhout | 1988-1992 | 1 tot 66 |
Simon werkte als chirurg en kwam om door een autobom in Erics auto. | |||
Herman Ploegstra verpleger |
Joep Sertons | 1988-1989 | 1 tot 16 |
Herman Ploegstra werd neergeschoten op de intensive care door Evert Smit. | |||
Dr. Hugo Rietveld kinderarts |
Wim Serlie | 1990-1994 | ... |
Hugo werkte als kinderarts. | |||
Dr. Mariëlle Simons-Jesserun seksuologe |
Helen Kamperveen | 1991-1994 | 86 tot 100 |
Mariëlle werkte als seksuologe. | |||
Rudolf Stikker economisch directeur |
André Landzaat | 1989 | 14 tot 26 |
Rudolf werd na een onderzoek bij Farmaco ontslagen. | |||
Bas Strating arts |
Dick van den Toorn | 1990 | 27 tot 29 |
Bas ging studeren in de Verenigde Staten. | |||
Nel 'Nelleke' Terborg sociaal verpleegkundige |
Marianne Vloetgraven | 1988-1993 | Episode 1 tot 73 |
Nelleke werkte als sociaal-verpleegkundige op A4, tot ze vertrok naar Amerika. | |||
Guus Tolhuis verpleger |
Martijn Apituley | 1989-1994 | ... |
Guus werkte als verpleegkundige op A4. | |||
Irene Verdonk verpleegkundige |
Paulette Smit | 1988-1989 | 1 tot 16 |
Irene vertrok naar haar schoonouders in Australië. | |||
Anke Vermeer verpleegkundige |
Esther Waij | 1992-1994 | ... |
Anke werkte als verpleegkundige op A4. | |||
Daniël Vermeer internist |
Henk Elich | 1990 | ... |
Daniël werkte als internist. | |||
Joy Vijver verpleegkundige/assistent chirurg |
Perla Thissen | 1990-1994 | ... |
Joy werkte als verpleegkundige op A4, later als assistent-chirurg. | |||
Dr. Paul van der Voort chef de clinique |
Eric van Ingen | 1988-1991 | 1 tot 19, 31 tot 35 en 40 tot 43, 86 tot 89 |
Paul vertrok na de dood van Merel naar Portugal. | |||
Dr. Alfred de Wit chirurg |
Wordt door niemand gespeeld. | ||
Alfred de Wit is een collega van Simon Neerings op de afdeling chirurgie. Hij komt in de serie nooit in beeld, maar zijn naam wordt regelmatig genoemd. | |||
Ingrid van de Wouden-van der Linden verpleegkundige |
Annemieke Verdoorn | 1988-1994 | 1 tot 100 |
Ingrid werkte als verpleegkundige op A4 en later als waarnemend hoofdverpleegkundige omdat Reini aan borstkanker behandeld werd. | |||
Jan van de Wouden internist/chef de clinique |
Marc Klein Essink | 1988-1993 | 1 tot 28 en 40 tot 85 |
Jan werkte als internist en chef de clinique. Hij werd vermoord door Rogier Odijk. | |||
Dr. Jaap Zanders neuroloog |
Rein Edzard de Vries | 1988, 1989 | ... |
Jaap werkte als neuroloog. | |||
Vera Zomer psychiater |
Caroline van Gastel | 1988, 1990-1991 | ... |
Vera werkte als psychiater. | |||
Roos Zwartkruis peuterleidster |
Aga de Wit | 1992-1994 | ... |
Roos werkte als peuterleidster op de kinderafdeling. |
Trivia
- Zowel Trins Snijders als haar dochter Martine de Moor hebben een aanzienlijke rol in de serie gespeeld. Snijders speelde tussen 1988 en 1990 de rol van Merel Besselink en De Moor speelde tussen 1988 en 1992 de terugkerende rol van Sonja van Gelderen.
- In aflevering 54 zegt de directeur van Medisch Centrum West: dan zijn we van Bram af. . Hij bedoelt eigenlijk Victor, die wordt gespeeld door Bram van der Vlugt.[bron?]
- In 1988 werd het programma gepersifleerd in Verona als "Medisch Centrum Centrum".
- Op 27 december 2013 was er bij de TROS een speciale aflevering van TV Monument te zien met de titel "Het geheim van Medisch Centrum West" ter gelegenheid dat het 25 jaar geleden was dat de eerste aflevering van MCW werd uitgezonden. In deze uitzending werd teruggeblikt door de meeste acteurs op de serie maar ook door de schrijver en de producent.[3]
Zie ook
- Lijst van acteurs en actrices in Medisch Centrum West
- Lijst van afleveringen van Medisch Centrum West
Bronnen, noten en/of referenties
|
Voorganger: Vrienden voor het leven (RTL) |
Winnaar Gouden Televizier-Ring 1992 |
Opvolger: All You Need Is Love (Veronica) |