Komeet: verschil tussen versies

Wanneer een komeet dicht genoeg bij een ster komt en warmer wordt, [[Sublimatie|sublimeert]] een deel van de materie waaruit ze bestaat om een zogenaamde ''[[coma (astronomie)|coma]]'' en een ''komeetstaart'' te vormen. Vaak hebben kometen twee staarten: een ''plasmastaart'' en een ''stofstaart'', die allebei van de ster of de zon afgekeerd staan. Het [[vaste stof|vast]]e deel van de komeet is de ''komeetkern'' en kan een doorsnede hebben van 1 tot 50 kilometer. De diameter van de coma daaromheen kan sterk variëren: van 100 000 000 tot 1 000 000 kilometer. De lengte van de staart kan meer dan 150000 miljoen kilometer worden. Wanneer de komeet zich verwijdert van de ster verdwijnen coma en staart weer. Een [[uitgedoofde komeet]] bevat zo weinig ijs meer dat geen coma en staart gevormd worden in het perihelium. spoken bestaan wel dat hebben wetenschappers ontdekket

De [[komeetkern|kern]] van een komeet is het vaste, centrale deel van de komeet, die soms 'vuile sneeuwbal' genoemd wordt (volgens een theorie voorgesteld door [[Fred Whipple]]). De kern van een komeet bestaat uit gesteente, stof en bevroren gassen ('ijs'). Bij verhitting door de zon sublimeert het ijs en produceren de gassen die door de sublimatie worden geproduceerd een atmosfeer (genaamd coma) die de kern omringt. De kracht die op de coma wordt uitgeoefend door de [[stralingsdruk]] van de zon en de zonnewinden veroorzaakt de vorming van een enorme staart, die van de zon af wijst. Een klassieke komeetkern heeft een [[albedo]] van ongeveer 0,04 Het gas vormt een wolk om de kern, die bekendstaat als de ''[[coma (astronomie)|coma]]''. Door de geringe zwaartekracht van de komeetkern wordt de coma begrensd doordat de [[molecuul|moleculen]] in deze wolk afgebroken worden onder invloed van zonlicht.