Assassin's Creed II: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Functie voor linksuggesties: 3 links toegevoegd. Labels: Visuele tekstverwerker Nieuwkomer-taak Voorgesteld: koppelingen toevoegen |
||
Regel 44:
Assassin's Creed II begint meteen waar Assassin's Creed eindigde. [[Desmond Miles]], een gevangene van Abstergo, ziet met behulp van de genetisch overgedragen arendsoogvaardigheid op zijn kamermuur allerhande vreemde symbolen. Maar voor hij er wijs uit kan worden, komt [[Lucy Stillman]], die zich eerder al uitte als een [[Assassijnen|sluipmoordenaar]] binnen Abstergo, en helpt hem te ontsnappen. Ze vluchten naar een schuilplaats voor sluipmoordenaars, waar twee anderen op hen wachten: [[Rebecca Crane]] en [[Shaun Hastings]]. Rebecca is een computergenie, en zorgde voor een verbeterde versie van de Animus (die ze 'baby' noemt). Shaun is een sarcastische historicus die de databases bijhoudt en zorgt voor logistieke steun. Ze leggen Desmond het plan uit: Ze willen dat Desmond de herinneringen herbeleeft van een voorouder, om twee redenen: om te zoeken naar aanwijzingen en om Desmond de vaardigheden van een sluipmoordenaar te leren, door middel van het overname-effect.
De voorouder in kwestie is Ezio Auditore da Firenze, een 17-jarige edelman in de late 15e eeuw ([[1476]]), wonende te Florence. Hij heeft een rustig leventje, maar dat verandert wanneer zijn familie verraden wordt, en zijn vader en broers worden opgehangen in een politieke afrekening. De laatste instructies van zijn vader [[leiden]] naar een kist, waar de uitrusting van een sluipmoordenaar in ligt. Hij ontvlucht Florence, samen met zijn moeder en zus, naar een villa in het Toscaanse stadje Monteriggioni. Daar krijgt hij hulp van zijn oom Mario, die hem vertelt over de Orde der Sluipmoordenaars en hem leert vechten. Hij vertelt over [[Altaïr Ibn-La'Ahad]], een sluipmoordenaar die lang geleden een "deel van het paradijs" bezat, een krachtig artefact. Altaïr heeft ook een Codex geschreven, en het is een doel van de sluipmoordenaars om de verspreide pagina's te vinden. Ezio volgt het spoor van aanwijzingen van de mensen die zijn familie hebben verraden, en dat gaat van Florence, naar San Gimignano tot zelfs in Venetië. Hier wordt hij bijgestaan door verschillende vrienden, waaronder Leonardo da Vinci, die de Codexpagina's vertaalt en zo Ezio's uitrusting kan verbeteren. Uiteindelijk kan hij de leider van de samenzwering identificeren: Rodrigo Borgia, die erop uit is om Italië te verenigen onder de vlag van de [[Tempeliers]]. Hiervoor probeert hij onder andere de [[Medici]]'s uit de weg te ruimen, en controle te krijgen over Venetië. Ezio confronteert Borgia in Venetië, wanneer die de appel ontvangt, het deel van het paradijs dat Altaïr op [[Cyprus (eiland)|Cyprus]] had begraven. Borgia denkt dat hij de profeet is, die "de [[kerker]]" zal openen, die misschien wel meer delen van het paradijs bevat, en andere kennis. Ezio, bijgestaan door andere sluipmoordenaars, kan Borgia stoppen en hem de appel afhandig maken. De andere sluipmoordenaars denken dat Ezio de profeet is, en hen naar de kerker zal leiden.
Wanneer Desmond een pauze neemt tussen de verschillende sessies door, droomt hij hoe zijn voorouder Altaïr, samen met Maria Thorpe (oorspronkelijk een Tempelier) een relatie had, en wat tot het voortbestaan van de stamboom heeft geleid. Ook leert hij over proefpersoon 16, die overal in Italië tekens heeft achtergelaten. Dit zijn versleutelde bestanden, en worden opgelost met puzzels die de geschiedenis van sluipmoordenaars, Tempeliers en de delen van het paradijs uit de doeken doet. Wanneer opgelost, vormen ze een kort filmfragment, door proefpersoon 16 "de waarheid" genoemd.
Regel 65:
De tweede herinnering vindt plaats in [[1497]], twee jaar voor de laatste herinnering en negen jaar na de vorige. In die tijd hielp Ezio de sluipmoordenaars in [[Spanje]], en nu hij terug is, heeft hij Savonarola teruggevonden, in Florence. Nadat de Medici's de macht verloren, maakte die gebruik van de appel om de nieuwe leider te worden. Ezio ontmoet Machiavelli die de situatie uitlegt: Savonarola heeft geen directe controle over het volk, maar wel over negen belangrijke personen die het volk onderdrukken. Ezio doodt hen alle negen, wat leidt tot een opstand voor het paleis waar Savonarola zijn intrek heeft genomen. Hij haalt de appel boven om de mensen te beïnvloeden, maar Ezio gooit een mes, waardoor de appel uit zijn hand slaat. Het volk grijpt hem, maar de appel wordt opgepikt door een van Borgia's mannen. Ezio achtervolgt en doodt hem echter, en krijgt zo de appel terug.
Het volk heeft ondertussen Savonarola op de [[brandstapel]] gezet op het plein, maar Ezio besluit dat niemand zo'n wreed lot verdient, en doodt hem met zijn verborgen mes voor de vlammen dat doen. Daarna spreekt hij de bevolking toe, en zegt dat ze hun eigen pad moeten volgen, en achter niemand moeten aanlopen, ook achter hem niet.
== Features ==
| |||