Geschiedenis van Engeland: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijziging van 62.194.98.196 (Overleg) teruggedraaid naar de laatste versie van Zoetermeerder |
|||
Regel 43:
In de [[Kopertijd]] waaide de [[klokbekercultuur]] over vanaf het Europese vasteland. De daaropvolgende [[Bronstijd]] ziet de bloei van de [[Wessexcultuur]]. Een intrigerende vondst uit deze periode zijn de bronzen lepels, twee bij ieder lijk, die aangetroffen zijn op een begraafplaats in [[Kent (graafschap)|Kent]]. Er zijn ruïnes van heuvelforten gevonden, waarvan de oudste stamt uit 1500 v.Chr.
De [[IJzertijd]] begon op de Britse Eilanden rond 850 v.Chr.. In deze periode
== Romeinse tijd ==
▲In [[58 v.Chr.]] begon Julius Caesar met de verovering van [[Gallië]]. De campagne leidde verrassend snel tot resultaat. Nadat hij het gebied grotendeels had onderworpen, richtte Julius Caesar zijn ogen op Brittannië. Op dat moment behoorde Brittannië tot de Keltische wereld. Het zuiden en oosten werd hoofdzakelijk bewoond door de ''[[Belgae]]'', die regelmatig contact onderhielden met hun stamgenoten aan de andere zijde van [[Het Kanaal]]. Caesars wens om ook de Kelten in Brittannië te onderwerpen paste naadloos in de traditie van het Romeinse [[imperialisme]]. Steeds moesten nieuwe gebieden veroverd worden om eerdere veroveringen veilig te stellen. <br />
In militair opzicht waren de Romeinen duidelijk de sterkere partij, hoewel de Britse stammen wel degelijk tot effectief verzet in staat waren. De [[Legioen|Romeinse infanterie]] was gedrild, [[Pantser (militair)|gepantserd]] en bewapend met [[Pilum|speren]] en [[Gladius|korte zwaarden]]. De Britten droegen nauwelijks beschermende kleding; hun [[strijdwagen]]s werden bestookt door de [[Boogschieten|boogschutters]] van de Romeinen. <br />
Tweemaal viel Caesar Engeland binnen, naar eigen zeggen omdat de Britten de Galliërs hadden geholpen. Vermoedelijk was het vooral een streven naar militaire roem dat hem dreef. Ook kon hij zo zijn eigen 'onmisbaarheid' als legeraanvoerder aantonen. Beide invasies bleven zonder werkelijke gevolgen. De eerste vond plaats in [[55 v.Chr.]]; het was slechts een verkenningsexpeditie van de zuidkust. Caesar landde in [[Kent (graafschap)|Kent]] en liet het daarbij. Zijn schepen werden beschadigd door stormen. Toen Caesar vervolgens in [[54 v.Chr.]] met een groter leger opnieuw in Kent landde, verenigden de Britse stammen zich onder één leider, [[Cassivelaun|Cassivellaunus]], de koning van de ''[[Catuvellauni]]''. Caesar boekte enkele successen: Cassivellaunus leed een nederlaag bij [[Canterbury (Engeland)|Canterbury]], waarna Caesar de [[Theems]] overstak en de 'hoofdstad' van Cassivellaunus innam. Omdat intussen de grote Gallische opstand onder leiding van [[Vercingetorix]] was losgebarsten, kwam men tot een vergelijk. In naam onderwierpen zich enkele stammen. Britse gijzelaars werden overgeleverd aan de Romeinen, waarna Caesar zich terugtrok. De eendracht onder de Britse stammen duurde niet lang; ondanks het magere resultaat bleef de Romeinse interesse in Brittannië groot.
| |||