Sinomacrops
Sinomacrops is een geslacht van uitgestorven pterosauriërs, behorende tot de Anurognathidae, dat leefde tijdens het Jura in het gebied van het huidige China.
| Sinomacrops Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden- tot Laat-Jura | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Sinomacrops Wei et al., 2021 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Sinomacrops bondei | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Vondst en naamgeving bewerken
In de buurt van Mutoudeng in de prefectuur Qinglong van Hebei werd het skelet van een pterosauriër gevonden. Dit werd uiteindelijk verworven door het Jinzhou Museum of Paleontology.
In 2015 werd de typesoort Sinomacrops bondei benoemd en beschreven door Wei Xuefang, Rodrigo Vargas Pêgas, Shen Caizhi, Guo Yanfang, Ma Waisum, Sun Deyu en Zhou Xuanyu. De geslachtsnaam is een combinatie van het Latijn Sinae, 'Chinezen', en het Oudgrieks makros, 'groot', en oops, 'gezicht', een verwijzing naar de herkomst en brede schedel met grote ogen van de anurognathiden. De soortaanduiding eert de paleontoloog Niels Bonde die de beschrijvers steeds heeft geïnspireerd. Omdat de naam gepubliceerd werd in een elektronisch tijdschrift waren Life Sciende Identifiers nodig voor de geldigheid daarvan. Die zijn C1268C7D-80AA-4854-93E7-0E60220A05BC voor het geslacht en 048E9ADE-8C3A-47D4-B074-DCEFA40BDE9A voor de soort.
Het holotype JPM-2012-001 is afkomstig uit de Daohugoulagen van de Tiaojishanformatie die dateert uit het Callovien-Oxfordien, ruwweg 160 miljoen jaar oud. Het bestaat uit een vrijwel compleet skelet platgedrukt op een enkele steenplaat. De beenderen zijn erg bros en na de berging zijn er stukken uit de plaat gevallen. De staart en borstbeen zijn daardoor alleen als een vage afdruk aanwezig. Een CAT-scan wist nog wat details te achterhalen. Het uiteinde van de linkervleugelvinger ontbreekt en verder het grootste deel van de linkerhand. Huidresten zijn bewaard rond de schedel, nek en achterpoten. Die tonen geen resten van een lichaamsbeharing. Het betreft een jongvolwassen individu.
Beschrijving bewerken
Sinomacrops is een vrij kleine soort, met een vleugelspanwijdte van zo'n dertig centimeter.
De beschrijvers stelden twee onderscheidende kenmerken vast. Het zijn autapomorfieën, unieke afgeleide eigenschappen. De tandkassen van de voorste drie tanden in het bovenkaaksbeen staan dicht op elkaar. De tibiotarsus, de vergroeiing van het scheenbeen met de bovenste enkelbeenderen, is tweemaal zo lang als het dijbeen.
Skelet bewerken
De opgaande tak van de praemaxilla reikt ongeveer de helft van de hoogte van de schedel en raakt een dunne voorste tak van het voorhoofdsbeen. Dat heeft een bolle bovenrand. In het bovenkaaksbeen staan negen tanden. Bij de voorste drie is de tussenafstand kleiner dan de doorsnede van de tandkas; bij de achterste tanden groter. Het jukbeen lijkt met het bovenkaaksbeen vergroeid. De opgaande tak van het jukbeen is slank. De scelaarring van de oogkas heeft een diameter van zeven millimeter. De onderkaak is slechts licht gebogen. Dit geeft de mandibula als geheel een puntige voorkant. Een losse tand is slank en licht gebogen.
De nek is 23 millimeter lang, de rug drie centimeter, de sacrale wervels hebben een lengte van elf millimeter en de staart is ongeveer zesendertig millimeter lang. De sacrale wervels lijken langgerekt te zijn net als bij Mesadactylus. Een andere overkomst met die soort is dat de eerste sacrale rib sterk schuin naar achteren steekt terwijl dit bij de tweede rib minder het geval is. Drie staartwervels van de basis lijken zijuitsteeksels te missen. Er zijn minstens negen paar, slanke, ribben.
Het opperarmbeen, met een lengte van bijna vierentwintig millimeter, heeft een kleine rechthoekige deltopectorale kam en een afgeronde crista ulnaris aan de onderzijde. Het onderbeen is relatief veel langer dan bij andere anurognathiden. Het vierde middenvoetsbeen is duidelijk korter dan het tweede of derde. De voetklauwen lijken minder robuust dan de handklauwen.
Weke delen bewerken
Het brachiopatagium, het membraan aan de vleugels, lijkt gehecht te zijn aan het onderbeen. Het is niet duidelijk of de staart in het vlies opgenomen was. Aangekondigd werd dat een toekomstige studie deze structuren meer in detail zou behandelen.
Fylogenie bewerken
Sinomacrops werd in 2021 in de Anurognathidae geplaatst als zustersoort van Batrachognathus in de Batrachognathinae. De anurognathiden zouden tot de Monofenestrata behoren.
Het volgende kladogram toont de positie van Sinomacrops in de evolutionaire stamboom volgens het beschrijvende artikel.
| Anurognathidae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|