Sebastià Alzamora i Martín

Sebastià Alzamora i Martín
	In 2014
Algemene informatie
Pseudoniem(en)	Sebastià Alzamora
Geboren	Llucmajor (Majorca) ; 6 maart 1972
Geboorteplaats	Llucmajor
Land	Catalonië
Werk
Jaren actief	1994-heden
Genre	Poëzie, verhalend proza
Bekende werken	Rafel; Crim de Sang
Uitgeverij	Edicions 62, Proa, Moll
Portaal	Literatuur

Sebastià Alzamora i Martín, is een schrijver, uitgever en publicist afkomstig uit de Balearen die schrijft in het Catalaans. Hij woont en werkt sinds 1995 in Barcelona.^[2] Hij is sedert 2007 hoofdredacteur van het tijdschrift Cultura en is een rmedewerker van de volgende media Ara, ^[3] el Punt Avui, Diari de Balears, El Temps, El Público, El Singular digital,^[4] Benzina, Diario de Mallorca, Serra d'Or, El Mirall, Lluc, Catalunya Cultura i COM Ràdio.^[5] Samen met Hèctor Bofill en Manuel Forcano vormt hij de kern van de los-vaste kunstenaarsgroep Els imparables, vertaald, 'de onverslaanbaren'.

Leven bewerken

Hij werd op 6 maart 1972 in Llucmajor op het eiland Majorca geboren. Na zijn studie in de Catalaanse Filologie aan de Universiteit van de Balearen vertrekt hij in 1995 naar Barcelona. Naast zijn werk als schrijver verricht hij ook werk voor de universiteit en voor culturele instellingen. Hij is lid van het Institut d'Estudis Baleàrics. Hij werkte onder meer als directeur van de afdeling Catalaans van de uitgeverij Destino en van de uitgeverij Moll.^[6]

Hij debuteerde in 1994 met de dichtbundel Rafel, die meteen al met de prijs Salvador Espriu bekroond werd. Rafel is een lange elegie in zevenhonderd vijfenzeventig tienvoetige verzen met beschouwingen over het overlijden van een jonge vriend. De kritiek is verbaasd over zoveel maturiteit bij een toen nog zo jong auteur.^[7] In 1996 volgen drie nieuwe bundels: Formes del Cercle en Apoteosi del cercle, deze laatste bekroond met de Premi Bartomeu Rosselló-Pòrcel en de tweetalige bundel El Llinatge met een Spaanse vertaling door Josep Jordana. Snel krijgt hij de faam van een vernieuwend literair talent. Daarna volgt Mula morta en in 2003 El Benestar, de eerste bundel die zich in Barcelona afspeelt en een van zijn grootste successen.^[6]

Als romancier debuteert hij in 1999 met L'extinció een poëtische en experimentele roman (bekroond met de Premi Documenta). Met Crim de sang («Bloedmisdaad») uit 2011 wint hij in 2012 de Premi Sant Jordi de novel·la. Volgens de criticus Melcior Comes, “puilt Alzamora's werk uit van monsters, automaten, fanatici, maar ook van mooie prinsessen en erudiete engelachtige wezens die niet van deze wereld zijn» en verder “heeft [hij] een eigen gotische of theologische kijk op de wereld […] en dat maakt zijn werk zo aantrekkelijk, door die eigen mengeling van vitaliteit en walgelijke geest, een romantische gok om in een bundel het groteske te combineren met de zoektocht naar diep beroerende schoonheid.»^[8]

Daarnaast publiceerde hij een reeks korte verhalen, of alleen, zoals Història vertadera del peix Nicolaus (De ware geschiedenis van de vis Nicolaas) uit 2003,^[9] of in verzamelbundels met andere schrijvers.

Een keuze uit zijn werken^[10] bewerken

Poëzie

Rafel (1994)
Formes del cercle, Apoteosi del cercle en El Llinatge (1996)
Mula morta (2003)
El benestar (2003)
La part visible (2009)
La netedat (2018)

Romans

L'extinció (1999)
Crim de Sang (2011)
Dos amics de vint anys (2013), een roman over de vriendschap tussen twee twintigjarige dichters: de jonggestorven Bartomeu Rosselló-Pòrcell uit Majorca en Salvador Espriu.^[11]^[12]
La malcontenta (2015)

Verhalen

Història vertadera del peix Nicolaus (2003)
Directe al gra (2006), een bundel erotische verhalen, samen met Carles Cortés, Julià de Jòdar en Isabel-Clara Simó.

Essay

Dogmàtica imparable: Abandoneu tota esperança (2005), samen met Hèctor Bofill en Manual Forcano, het programmatisch essay van de groep Els Imparables, in het Nederlands vertaald zou de titel luiden: «Onklopbare dogmatiek: laat alle hoop varen».

Werken van hem werden vertaald in het Engels, Spaans, Frans,^[13] Italiaans,^[10] Portugees, Sloveens en het Deens.^[14]

Prijzen bewerken

1994: Premi Salvador Espriu voor Rafel
1996: Premi Bartomeu Rosselló-Pòrcel dels Premis 31 de desembre van het Obra Cultural Balear voor Apoteosi del cercle.
1999: Premi Documenta de narrativa voor L'extinció
2002: Premi Ciutat de Palma voor Sara i Jeremies
2003: Premi Jocs Florals de Barcelona voor El Benestar
2005: Premi Josep Pla de narrativa voor La pell i la princesa ^[14]
2008: Premi Carles Riba de poesia voor La part visible
2011: Premi Sant Jordi de novel·la voor Crim de sang ^[15]
2019: Premi Crítica Serra d'Or voor La netedat

Bronnen, noten en/of referenties

↑ https://apmembres3.iec.cat/detall.aspx?pkMembrePLE=1306.
↑ ICG, "Sebastià Alzamora i Martín", Gran Enciclopèdia Catalana, 2014
↑ Lijst met zijn dagelijkse columns in het dagblad Ara, sedert de oprichting van het blad in 2010
↑ Lijst van zijn colums in El Singular.cat^{[dode link]}
↑ “Alzamora Martín, Sebastià” (ca) , Qui és qui. Índex d'autors, Generalitat de Catalunya, Ministerie voor Cultuur, 16 mei 2014
↑ ^a ^b Guillem Molla, “Biografia” (ca) , bio- en bibliografische fiche op de webpagina van de schrijversvereniging Associació d'Escriptors en Llengua Catalana
↑ Mique Àngel Riera i Nadal, in het woord vooraf van Rafel, Edicions62, 1994
↑ Melcior Comes, ‘"Carn de desgràcia»], recensie van Crim de Sang in Presència, juni 2012, geciteerd in: “Sebastià Alzamora», Lletra, Laliteratura catalana a Internet, Universitat Oberta de Catalunya
↑ <<Nummer 3 in de reeks Salón naútico, Mobil Books, 2003, ISBN 9788496237001, 122 blz.
↑ ^a ^b Een volledige bibliografie is te vinden op “Obra», op de webpagina escriptors.cat.
↑ David Castillo, “Història d'una amistat. Alzamora presenta una novel·la sobre Espriu amb Rosselló-Pòrcel», El Punt Avui, 21 juni 2013, blz. 66
↑ Ana Macías, “Sebastià Alzamora narra la amistad entre Espriu y Rosselló-Pòrcel“ (es) , El País, 29 juni 2013
↑ “Sebastià Alzamora«, uitgeverijes Actes Sud
↑ ^a ^b Sebastià Alzamora, biografische fiche op de webpagina van uitgeverij Grup 62
↑ “L'escriptor mallorquí Sebastià Alzamora ha guanyat el 52è Premi Sant Jordi de novel·la, dotat amb 60.000 euros, amb l'obra "Crim de , 21 december de 2011, 324.cat

[wikidata-5898b4094a3cd8095e75bb86cb5b9721afa2fcb8-v3-1] ttps://apmembres3.iec.cat/detall.aspx?pkMembrePLE=1306.

[GEC-2] ICG, "Sebastià Alzamora i Martín", Gran Enciclopèdia Catalana, 2014

[3] Lijst met zijn dagelijkse columns in het dagblad Ara, sedert de oprichting van het blad in 2010

[4] Lijst van zijn colums in El Singular.cat^{[dode link]}

[5] “Alzamora Martín, Sebastià” (ca) , Qui és qui. Índex d'autors, Generalitat de Catalunya, Ministerie voor Cultuur, 16 mei 2014

[gm-6] Guillem Molla, “Biografia” (ca) , bio- en bibliografische fiche op de webpagina van de schrijversvereniging Associació d'Escriptors en Llengua Catalana

[7] Mique Àngel Riera i Nadal, in het woord vooraf van Rafel, Edicions62, 1994

[8] Melcior Comes, ‘"Carn de desgràcia»], recensie van Crim de Sang in Presència, juni 2012, geciteerd in: “Sebastià Alzamora», Lletra, Laliteratura catalana a Internet, Universitat Oberta de Catalunya

[9] <<Nummer 3 in de reeks Salón naútico, Mobil Books, 2003, ISBN 9788496237001, 122 blz.

[biblio-10] Een volledige bibliografie is te vinden op “Obra», op de webpagina escriptors.cat.

[11] David Castillo, “Història d'una amistat. Alzamora presenta una novel·la sobre Espriu amb Rosselló-Pòrcel», El Punt Avui, 21 juni 2013, blz. 66

[12] Ana Macías, “Sebastià Alzamora narra la amistad entre Espriu y Rosselló-Pòrcel“ (es) , El País, 29 juni 2013

[13] “Sebastià Alzamora«, uitgeverijes Actes Sud

[g62-14] Sebastià Alzamora, biografische fiche op de webpagina van uitgeverij Grup 62

[15] “L'escriptor mallorquí Sebastià Alzamora ha guanyat el 52è Premi Sant Jordi de novel·la, dotat amb 60.000 euros, amb l'obra "Crim de , 21 december de 2011, 324.cat

[2]

[3]

[4]

[5]

[1]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Sebastià Alzamora i Martín

Leven bewerken

Een keuze uit zijn werken[10] bewerken

Prijzen bewerken

Een keuze uit zijn werken^[10] bewerken