Separate video of S-Video is een norm om videosignalen te transporteren, waarbij de kwaliteit ten opzichte van de normale video-verbinding is verbeterd. Deze norm is in 1987 geïntroduceerd in Japan.

S-Video
1: Aarde (Y)
2: Aarde (C)
3: Helderheid (luminantie) en synchronisatie-informatie (zwart-wit)
4: Kleurinformatie (chrominantie)

Beeld bewerken

Separate video bereikt de betere kwaliteit door de kleurinformatie (chrominantie) over een aparte geleider te versturen (separate = gescheiden). Daarom wordt er van een vierpolige Mini-DIN-plug gebruikgemaakt. Het videosignaal met de helderheids- (luminantie) en synchronisatie-informatie (zwart-witbeeld dus) wordt over een tweede geleider verstuurd. Beide signalen worden afgesloten met 75 ohm en hebben een aparte massa-aansluiting. Ook de beide coaxiale verbindingen in de gebruikte kabel dienen een impedantie van 75 ohm te hebben.

In de scart-plug wordt in dit geval pin 13 (rood, van de R-, G- en B-signalen) opgeofferd om het chrominantiesignaal te kunnen herbergen.

Geluid bewerken

Omdat S-Video geen geluid bevat, dient er van de computer nog een aparte kabel aangesloten te worden op de televisie. Hiervoor kan meestal een verloopstekker van mini-jack naar rode en witte tulpstekker worden gebruikt.

Huidig gebruik bewerken

Momenteel[(sinds) wanneer?] wordt de S-Video-standaard vaak gebruikt om, meestal oudere, pc's aan te sluiten op een televisie. Indien de televisie geen directe S-Video-aansluiting heeft, kan gebruikgemaakt worden van een verloopstekker naar scart. Op veel nieuwe apparaten is de S-Video-standaard echter niet meer aanwezig en vervangen door de nieuwe standaard voor digitale hoge definitie beeldoverdracht HDMI.

Technische specificatie bewerken

Externe links bewerken

Zie de categorie S-Video connectors van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.