Rain Dances

Rain Dances
	Album van Camel
	(Albumhoes op en.wikipedia.org)
Uitgebracht	9 september 1977
Genre	symfonische rock
Duur	40 minuten (LP); 44 minuten (CD); 76 minuten (CD-Luxe)
Label(s)	Decca
Producent(en)	Camel en Rhett Davies
Chronologie
	(en) Allmusic-pagina; (en) MusicBrainz-pagina;
Portaal	Muziek

Rain Dances is het vijfde studioalbum van de Britse muziekgroep Camel.

Aanloop bewerken

In de tournee volgende op Moonmadness zag bassist Doug Ferguson wel wat in een saxofoon als aanvulling van de band. Hij vroeg Mel Collins, voorheen van Cirkus en King Crimson, de band te versterken. Helaas betekende dat even later het eind voor Ferguson in Camel. Door de komst van Collins (geen familie van Phil Collins) kreeg de muziek een jazzyer output, en Andy Ward, die toch al complexere muziek wilde spelen, greep zijn kans om de band meer de jazzkant op te sturen. Officieel verliet Ferguson in januari 1977 de band. Tegelijkertijd drong Decca aan op een opvolger voor het relatief succesvolle album Moonmadness. Zonder vaste bassist ging Camel de studio in en zo kwam het dat de eerste twee opgenomen tracks "Tell me" en "Skylines" als bassist Andrew Latimer kregen. Ze vallen dan ook op bij dit album, waarbij Latimer op het album liet vermelden "sore fingers" on "Skyline". Even later kwam bassist Richard Sinclair de gelederen versterken, begenadigd bassist, maar tevens goed bij stem. Sinclair kwam van Caravan en Hatfield and the North; eerst als invaller, maar hij beviel zo goed dat hij vast bandlid werd. Sinclairs stijl was zeker toen duidelijk herkenbaar; hij plukte meer aan de basgitaar dan toen gebruikelijk was – een voorloper van Mark King van Level 42.^[bron?] De baspartij op dit album zorgde dan ook voor de verdere muzikale ommekeer in de muziek van de band.

Rhett Davies, geluidstechnicus bij hun vorige album, werd nu de producent, en er kwam een nieuwe geluidstechnicus: Dave Hutchins, later producent van Genesis.

Musici bewerken

Andrew Latimer – zang, gitaar, basgitaar en dwarsfluit
Peter Bardens – keyboards, orgel, talking drum, autoclaxon en andere geluiden
Andy Ward – slagwerk en percussie
Richard Sinclair – basgitaar, zang
Mel Collins – altsaxofoon, tenorsaxofoon, klarinet, basklarinet, dwarsfluit, basfluit en sopraansaxofoon (op Rain Dances);

met

Martin Drover – trompet (6) en flugelhorn (8)
Malcolm Griffiths – trombone (6) en (8)
Eno – keyboards op (7)
Fiona Herbert – harp op (7)

Composities bewerken

First light (4:59) (Bardens, Latimer)
Metrognome (4:19) (Bardens, Latimer)
Tell me (4:07) (Bardens, Latimer)
Highways of the sun (4:30) (Bardens, Latimer) (laatste van kant 1 van elpee)
Unevensong (5:35) (Bardens, Latimer, Ward)
One of these days I’ll get an early night (5:34) (Camel)
Elke (4:28) (Latimer)
Skylines (4:26) (Bardens,Latimer,Ward)
Rain Dances (2:58) (Bardens, Latimer) (laatste van kant 2 van elpee)
Highways of the sun (4:00) singleversie
First light (5:01) live
Metrognome (4:55) live
Unevensong (5:47) live
Skylines (5:36) live
Highways to the sun (4:59) live
One of these days I’ll get an early night (4:12) live

Uitgaven bewerken

In 1977 kwam de elpee onder TXS-R 124 uit. De persing had te lijden onder de dynamiek van de band. Bij de compactdiscuitgave Deram 820725 van 26 augustus 1991 werd de singleversie van "Highway to the sun" bijgeperst. Op 2 februari 2004 kwam de eerste geremasterde versie op de markt. Op 19 mei 2009 volgde de luxe geremasterde editie (Decca 5314610), met delen van een concert opgenomen voor de BBC.

Allerlei bewerken

"Highway to the sun" kwam 23 september (aangepast) als single uit met op de B-kant "Tell me"; de single bleef onbekend in Nederlandse hitlijsten.
De aansluitende tournee begon op 30 september 1977 in het Hammersmith Odeon in Londen en bracht Camel ook naar Theater Carré in Amsterdam.

Bron bewerken

drie uitgaven van Rain Dances