Pyrrhotiet

magnetisch ijzersulfidemineraal met een tekort aan Fe(II)

Het mineraal pyrrhotiet of pyrrhotien is een ijzer-sulfide met de chemische formule Fe2+(1-x)S (waarbij 0<x<0,17). Het mineraal dankt zijn naam aan August Breithaupt, die het in 1835 beschreef en vernoemde naar het Oudgriekse woord purrhotēs (πυρρότης), 'roodheid'.[1]

Pyrrhotiet
Pyrrhotiet
Mineraal
Chemische formule Fe2+(1-x)S (waarbij 0<x<0,17)
Kleur Bronskleurig tot donkerbruin
Streepkleur Grijszwart
Hardheid 3,5 tot 4,5
Gemiddelde dichtheid 4,58 tot 4,65 kg/dm3
Glans Metallisch
Opaciteit Opaak
Splijting [0001] en [1120] Imperfect
Kristaloptiek
Kristalstelsel Monoklien
Overige eigenschappen
Magnetisme Sterk natuurlijk magnetisch
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Eigenschappen bewerken

Het opaak bronskleurige tot donkerbruine pyrrhotiet heeft een metallische glans, een grijszwarte streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting volgens de kristalvlakken [0001] en [1120]. Het kristalstelsel is monoklien. Pyrrhotiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,61, de hardheid is 3,5 tot 4 en het mineraal is niet radioactief. Pyrrhotiet is wel sterk natuurlijk magnetisch.

Voorkomen bewerken

Pyrrhotiet is een mineraal dat zeer algemeen voorkomt in diepte- en metamorfe gesteenten. De typelocaties zijn Sudbury, Ontario, Canada en Santa Eulalia, Chihuahua, Mexico. Het mineraal wordt verder gevonden in de Nikolaevskiy mijn, Dal'negors, Primorskiy Kray, Rusland.

Zie ook bewerken