Wikipedia

Potito Starace

Italiaans tennisser

Potito Starace (Benevento, 14 juni 1981) is een voormalig Italiaans tennisser. Hij is prof sinds 2001. Hij kwam in 2004 voor het eerst de top 100 binnen en in 2007 voor het eerst de top 50. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 27e, die hij behaalde op 15 oktober 2007. In 2015 werd hij samen met Daniele Bracciali levenslang geschorst door de Italiaanse tennisfederatie (FIT) wegens wedstrijdvervalsing.[2] Sindsdien beheert hij een eigen tennisclub: Circolo Tennis Potito Starace.

Potito Starace
Starace op de French Open van 2013
Persoonlijke informatie
Bijnaam Poto[1]
Nationaliteit Vlag van Italië Italiaanse
Geboorteplaats Vlag van Italië Benevento, Italië
Geboortedatum 14 juli 1981
Woonplaats Vlag van Italië Cervinara, Italië
Lengte 1,88 m
Gewicht 84 kg
Profdebuut 2001
Met pensioen 2015
Slaghand rechts (dubbelhandige backhand)
Totaal prijzengeld 3.796.316 US dollar
Coach Fabrizio Fanucci
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 162–193
Titels 0
Hoogste positie 27e (15 oktober 2007)
Olympische Spelen 1e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2005-2007, 2009-2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2004, 2007)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2009)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2004, 2011)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 110–114
Titels 6
Hoogste positie 40e (18 juni 2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2011, 2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Halve finale (2012)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2006)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2011)
Laatst bijgewerkt op: 6 juni 2013
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Starace heeft in zijn carrière vijf dubbeltoernooien, maar nog geen enkeltoernooi op zijn naam geschreven. In het enkelspel won hij wel tien challengers. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de derde ronde.

Carrière bewerken

Jaarverslagen bewerken

1998 - 2003 bewerken

Starace werd proftennisser in 2001, maar speelde al van in 1998 futurestoernooien. In 2001 speelde hij zijn eerste challenger, het jaar erop haalde hij zijn eerste challengerfinales. In 2003 speelde hij zijn eerste wedstrijd op ATP-niveau, op het ATP-toernooi van Stuttgart, waar hij in de eerste ronde verloor.

2004 bewerken

In mei 2004 won Starace zijn eerste challenger, in San Remo. Hij maakte zijn grandslamdebuut op Roland Garros, waar hij meteen de derde ronde haalde, wat nog steeds zijn beste prestatie op een grandslamtoernooi is. Hij boekte daar ook meteen zijn eerste winst op ATP-niveau door in de eerste ronde de Rus Dmitri Toersoenov te verslaan. Na Roland Garros won hij zijn tweede challenger, in Sassuolo. Op Wimbledon verloor hij in de eerste ronde. Tijdens de zomer haalde hij de halve finale op het ATP-toernooi van Gstaad en won hij zijn derde challenger van het jaar, in San Marino. Door deze goede resultaten kwam Starace voor het eerst binnen in de top 100 van de ATP-ranglijst. Bij zijn debuut op de US Open haalde hij de tweede ronde. Daarna zette hij geen noemenswaardige resultaten meer neer. Starace eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 100, op plaats 76.

2005 - 2006 bewerken

Begin 2005 haalde Starace de kwartfinale in Auckland, maar werd hij op de Australian Open al in de eerste ronde naar huis gestuurd. Zijn beste resultaat tot aan Wimbledon, waar hij ook in de eerste ronde verloor, was de finale van de challenger in Napels. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale in Gstaad en de halve finale in Sopot. Op de US Open verloor hij, net zoals in 2004, in de openingsronde. Starace's beste resultaat van het najaar was winst op de challenger van Genua. Hij sloot het jaar af op plaats 108.

Ook in 2006 kwam Starace niet voorbij de eerste ronde op de Australian Open. Zijn beste prestaties van het voorjaar waren een kwartfinale op de ATP-toernooien van Buenos Aires en Pörtschach, de dubbelspelfinale in Acapulco en winst op de challenger van Napels. Op Roland Garros, Wimbledon en de US Open bleef hij in de eerste ronde steken. Hij haalde echter wel de kwartfinale in het dubbelspel op Roland Garros. Starace's beste resultaat van het najaar was de kwartfinale in Sint-Petersburg. Hij eindigde 2006 op plaats 84.

2007 bewerken

Opnieuw verloor Starace in de eerste ronde van de Australian Open. In februari haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Costa do Sauipe, in maart verdedigde hij succesvol zijn titel op de challenger van Napels en won hijn zijn eerste ATP-dubbelspeltitel, in Acapulco. In april haalde Starace zijn eerste ATP-finale, in Valencia, maar hij verloor die van Nicolás Almagro. Diezelfde maand haalde hij ook de kwartfinale in Barcelona. Op Roland Garros evenaarde hij met een derde ronde zijn beste grandslamresultaat, en na het toernooi dook hij voor het eerst de top 50 binnen. Op Wimbledon lag hij er echter al in de eerste ronde uit. Starace bleef in goede vorm en haalde tijdens de zomer, in Kitzbühel, zowel de enkel- als de dubbelfinale. Hij verloor de enkelspelfinale van Juan Mónaco, maar won het dubbelspel met partner Luis Horna. In augustus won hij voor de tweede maal de challenger in San Marino. Na de US Open, waar hij verloor in de openingsronde, haalde hij nog twee kwartfinales: in Boekarest en Sint-Petersburg. Starace eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 50, op plaats 31.

2008 - 2009 bewerken

Starace startte het jaar pas in februari en haalde in zijn eerste drie toernooien tweemaal de kwartfinale (Buenos Aires en Acapulco). In april won hij voor het derde jaar op rij de challenger van Napels en haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Valencia. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij in de eerste ronde. Tijdens de zomer bereikte hij de kwartfinale in Båstad en de halve finale in Kitzbühel. In augustus nam hij deel aan de Olympische Spelen in Beijing, waar hij in het olympisch tennistoernooi in de eerste ronde verloor van Rafael Nadal. Daarna verloor hij meestal vroeg in de toernooien waaraan hij deelnam, waaronder de US Open, waar hij in de eerste ronde werd uitgeschakeld. Enkel in Moskou was hij succesvol, want hij won er het dubbelspel. Starace sloot het jaar af op plaats 70.

Voor de vierde keer op rij haalde Starace niet de tweede ronde op de Australian Open. Pas vanaf mei kwamen er betere resultaten, met een kwartfinale in München, een finale op de challenger van Lugano en winst op die van Turijn. Dit verhinderde echter niet dat Starace steeds rond de 100e plaats bleef hangen. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij echter telkens in de tweede ronde. In de tweede helft van het jaar haalde Starace nog twee challengerfinales, maar op de US Open kwam hij niet verder dan de eerste ronde. Hij eindigde 2009 op plaats 62.

2010 - 2011 bewerken

In Sydney, Starace's tweede toernooi van het jaar, haalde hij de kwartfinale, maar op de Australian Open kwam hij weer niet voorbij de eerste ronde. Hetzelfde gebeurde in de meerderheid van de toernooien van de eerste helft van het jaar. Uitzonderingen waren de ATP-toernooien van Casablanca en Nice, waar hij de halve finale haalde, de challengers van Lugano en Turijn, waar hij de finale haalde en de ATP-toernooien van Santiago en Acapulco, waar hij de dubbelspelfinale speelde. De grandslamtoernooien vielen opnieuw tegen: tweede ronde op Roland Garros en eerste ronde op Wimbledon. In juli haalde hij de kwartfinale in Hamburg en zijn derde ATP-finale, in Umag, die hij verloor van Juan Carlos Ferrero. Na de US Open, waar hij in de eerste ronde sneuvelde, haalde Starace nog de finale van de challenger van Genua en de kwartfinales op de ATP-toernooien van Boekarest en Valencia. Hij won ook het dubbelspel op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg.[3] Starace sloot het jaar voor de tweede maal in zijn carrière af binnen de top 50, op plaats 47.

Starace's jaar startte zoals in 2010, met een kwartfinale in Sydney en een eerste ronde op de Australian Open. Daarna haalde hij de halve finale in Santiago en de kwartfinale in Costa do Sauipe. In april haalde hij de kwartfinale in München en de finale van het ATP-toernooi van Casablanca, maar hij verloor die van de Spanjaard Pablo Andújar. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij in de eerste ronde van het enkelspel, maar in het dubbelspel bereikte hij voor de tweede maal de kwartfinale op Roland Garros. Tijdens de zomer haalde hij de kwartfinale in Båstad en in Umag en won hij de challenger van San Marino. Daarna haalde hij nog de tweede ronde op de US Open en de kwartfinale op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg en won hij het dubbelspel in Boekarest aan de zijde van zijn landgenoot Daniele Bracciali.[4] Starace eindigde het seizoen op plaats 58.

Davis Cup bewerken

Starace speelde voor het eerst voor het Italiaanse Davis Cupteam in 2004, in een duel tegen Bulgarije in de kwartfinale van Groep II van de Europees/Afrikaanse Zone. Hij speelde elk jaar van 2004 tot en met 2011, behalve in 2006, in de Davis Cup. In totaal speelde hij zestien enkel- en tien dubbelpartijen, waarvan hij er respectievelijk vijftien en zes won.

Palmares bewerken

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel bewerken

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 15 april 2007   ATP Valencia Gravel   Nicolás Almagro 6-4, 2-6, 1-6 Details
2. 29 juli 2007   ATP Kitzbühel Gravel   Juan Mónaco 7-5, 3-6, 4-6 Details
3. 1 augustus 2010   ATP Umag Gravel   Juan Carlos Ferrero 4-6, 4-6 Details
4. 10 april 2011   ATP Casablanca Gravel   Pablo Andújar 1-6, 2-6 Details
Gewonnen challengers
1. 10 mei 2004   San Remo Gravel   Peter Wessels 6-4, 6-4
2. 31 mei 2004   Sassuolo Gravel   Alessio Di Mauro 6-2, 6-3
3. 26 juli 2004   San Marino Gravel   Hugo Armando 6-4, 1-6, 6-3
4. 5 september 2005   Genua Gravel   Flavio Cipolla 6-3, 7-6(3)
5. 27 maart 2006   Napels Gravel   Alessio Di Mauro 6-0, 5-1 opg.
6. 26 maart 2007   Napels Gravel   Younes El Aynaoui 7-5, 6-2
7. 6 augustus 2007   San Marino Gravel   Albert Montañés 6-4, 7-6(5)
8. 31 maart 2008   Napels Gravel   Marcos Daniel 6-4, 4-6, 7-6(3)
9. 29 juni 2009   Turijn Gravel   Máximo González 7-6(4), 6-3
10. 8 augustus 2011   San Marino Gravel   Martin Kližan 6-1, 3-0 opg.

Dubbelspel bewerken

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 26 februari 2007   ATP Acapulco Gravel   Martín Vassallo Argüello   Lukáš Dlouhý
  Pavel Vízner 		6-0, 6-2 Details
2. 23 juli 2007   ATP Kitzbühel Gravel   Luis Horna   Tomas Behrend
  Christopher Kas 		7-6(4), 7-6(5) Details
3. 6 oktober 2008   ATP Moskou Hardcourt (i)   Serhij Stachovsky   Stephen Huss
  Ross Hutchins 		7-6(4), 2-6, 10-6 Details
4. 25 oktober 2010   ATP Sint-Petersburg Hardcourt   Daniele Bracciali   Rohan Bopanna
  Aisam-ul-Haq Qureshi 		7-6(6), 7-6(5) Details
5. 19 september 2010   ATP Boekarest Gravel   Daniele Bracciali   Julian Knowle
  David Marrero 		3-6, 6-4, 10-8 Details
6. 10 februari 2013   ATP Viña del Mar Gravel   Paolo Lorenzi   Juan Mónaco
  Rafael Nadal 		6-2, 6-4 Details
Verloren finales herendubbel
1. 27 februari 2006   ATP Acapulco Gravel   Filippo Volandri   František Čermák
  Leoš Friedl 		5-7, 2-6 Details
2. 1 februari 2010   ATP Santiago Gravel   Horacio Zeballos   Łukasz Kubot
  Oliver Marach 		4-6, 0-6 Details
3. 22 februari 2010   ATP Acapulco Gravel   Fabio Fognini   Łukasz Kubot
  Oliver Marach 		0-6, 0-6 Details
Gewonnen challengers herendubbel
1. 24 juni 2002   Sassuolo Gravel   Leonardo Azzaro   Manuel Jorquera
  Diego Moyano 		6-3, 6-2
2. 29 juni 2009   Turijn Gravel   Daniele Bracciali   Santiago Giraldo
  Pere Riba 		6-3, 6-4

Resultaten grandslamtoernooien bewerken

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel bewerken

Deze gegevens zijn bijgewerkt tot en met 6 juni 2013.

Toernooi 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open – – 1R 1R 1R – 1R 1R 1R 1R – 0-7
Roland Garros – 3R – 1R 3R 1R 2R 2R 1R 1R – 6-8
Wimbledon – 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 1-9
US Open – 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 2R – 2-8
Winst-verlies 0-0 3-3 0-3 0-4 2-4 0-3 2-4 1-4 1-4 0-3 0-0 9-32
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals – – – – – – – – – – 0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells – – 1R – – 1R 2R 1R 1R 1R – 1-6
Miami – – 1R – 2R 1R 1R 1R 1R 1R – 1-7
Monte Carlo – – 1R 2R – 1R – – 1R 2R – 2-5
Rome – – 2R 2R 3R 2R 1R 2R 3R 1R 2R 9-9
Hamburg – – – – – 2R l.c. 1-1
Madrid – – – – 1R – – – 1R – 0-2
Montréal/Toronto – – – – – – – – – – 0-0
Cincinnati – – – – – – – – – – 0-0
Shanghai geen Masters 1000 – – – – 0-0
Parijs – – – – 1R – – 1R – – 0-2
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. – geen toernooi 1R geen toernooi – g.t. 0-1
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Totaal winst-verlies 0-1 10-9 17-20 13-17 26-25 19-25 16-24 26-25 24-26 8-18 1-1 160-191
Eindejaarsranking 218 76 108 84 31 70 62 47 58 164 n.v.t.

Mannendubbelspel bewerken

Toernooi 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R – 1R 2R 3R 4-5
Roland Garros KF 1R 1R – 3R KF 8-5
Wimbledon 2R 1R – 1R 1R 1R 1-5
US Open 1R 1R 2R 1R 2R 3R 4-6
Winst-verlies 4-4 1-4 1-2 0-3 4-4 7-4 0-0 17-21
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals – – – – – – 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 2 1 0 1 1 0 5
Eindejaarsranking 85 75 90 119 47 65 n.v.t.

Externe links bewerken

Commons heeft mediabestanden in de categorie Potito Starace.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Potito_Starace&oldid=62544235"