Polonium(II)chloride

chemische verbinding

Polonium(II)chloride is een poloniumzout van waterstofchloride, met als brutoformule PoCl2. De stof komt voor als een hoog-radioactieve rode kristallijne vaste stof.

Polonium(II)chloride
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van polonium(II)chloride
 Po2+
 Cl
Algemeen
Molecuulformule PoCl2
IUPAC-naam polonium(II)chloride
Andere namen poloniumdichloride
Molmassa 279,886 g/mol
SMILES
[Po](Cl)Cl
InChI
1S/2ClH.Po/h2*1H;/q;;+2/p-2
Wikidata Q2377223
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur rood
Goed oplosbaar in zoutzuur
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur orthorombisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Synthese bewerken

Polonium(II)chloride kan bereid worden door chlorering van polononium of door dehalogenering van polonium(IV)chloride (PoCl4). Dit laatste kan op een aantal manieren:

Kristalstructuur en eigenschappen bewerken

Polonium(II)chloride kristalliseert uit in een orthorombisch kristalstelsel. Het behoort tot ruimtegroepen P222, Pmm2 of Pmmm, afhankelijk van de kristallisatieomstandigheden. Ieder poloniumatoom wordt omringd door 8 chlooratomen en ieder chlooratoom door 4 poloniumatomen.

Polonium(II)chloride lost op in zoutzuur, waarbij een roze oplossing wordt gevormd. Door toevoeging van kaliumhydroxide aan deze oplossing ontstaat een donkerbruine neerslag van gehydrateerd polonium(II)oxide of polonium(II)hydroxide. Deze verbindingen worden echter snel geoxideerd. Polonium(II)chloride wordt verder ook geoxideerd tot polonium(IV)chloride door waterstofperoxide of door een oplossing van dichloor in water.

Zie ook bewerken