Paul Young (1956)

Paul Young
	Paul Young in 2017
Algemene informatie
Volledige naam	Paul Anthony Young
Geboren	17 januari 1956
Geboorteplaats	Luton
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	1978-heden
Beroep	Zanger, songwriter, muzikant
Instrument(en)	Zang, gitaar en basgitaar
Label(s)	Columbia Records; MCA Records; Spectra Records
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Er bestond ook een andere Britse zanger met deze naam, zie Paul Young (1947-2000).

Paul Anthony Young (Luton, 17 januari 1956) is een Britse popmuzikant.

Levensloop bewerken

Na zijn schooltijd ging Paul Young werken bij de Britse autofabrikant Vauxhall. In zijn vrije tijd speelde hij in bandjes. Met de band Streetband scoorde hij in 1978 met Toast en als lid van de groep Q-Tips in 1980 met S.Y.S.Q.L.M.

In 1982 begon Young een solocarrière. De in dat jaar uitgebrachte single Love of the common people werd in eerste instantie een flop, maar in de zomer van 1983 scoorde hij alsnog een internationale hit met het nummer Wherever I lay my hat (oorspronkelijk van Marvin Gaye). Deze single werd onder meer een nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. De opvolger, Come back and stay, was eveneens wereldwijd succesvol. In 1984 bereikte een geremixte versie van Love of the common people alsnog de eerste plaats in Nederland en Vlaanderen.

Zijn debuutalbum No parlez (1983) werd onderscheiden met meerdere platina platen. Het stond in diverse landen op nummer 1, waaronder in Duitsland (11 weken), het Verenigd Koninkrijk (5 weken) en in de Nederlandse Album Top 100 (7 weken). Zijn tweede album, The secret of association, verscheen in 1985 en leverde Young hits op als I'm gonna tear your playhouse down, Everything must change en Everytime you go away. Ook zong hij mee bij Band Aid.

Na 1986 nam de populariteit van Young enigszins af. In 1991 scoorde hij wel nog een wereldhit met Senza una donna, een duet met de Italiaanse zanger Zucchero. Ook het verzamelalbum From time to time, met daarop al zijn hits, was dat jaar zeer succesvol; het kwam onder meer op nummer 1 binnen in de UK Albums Chart en werd in Nederland met platina bekroond. Hierna bracht Young zonder veel succes nog enkele studioalbums uit. In 1993 formeerde hij de tex-mex-groep Los Pacaminos.

Paul Young viel op door zijn warme soulgeluid. Naarmate de jaren vorderden werd hij, mogelijk mede door de vele liveoptredens, steeds vaker geplaagd door stemproblemen.^[1]^[2]

Persoonlijk bewerken

Paul Young leerde in 1983 tijdens de videoclip van het nummer Come back and stay model Stacey Smith kennen. Ze trouwden in 1987 terwijl ze in Los Angeles woonden. Ze kregen drie kinderen. Ze waren tussen mei 2006 tot maart 2009 uit elkaar. In die tussentijd kreeg Smith een vierde kind van een Israëlisch zakenman. In 2009 kwamen Smith en Young weer bij elkaar, waarna ze in Hertfordshire kwamen wonen. In januari 2018 overleed Smith op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor.^[3]

Discografie bewerken

Albums bewerken

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
No Parlez	1983	05-11-1983	1 (7wk)	35	Platina
The Secret of Association	1985	06-04-1985	3	29
Between Two Fires	1986	01-11-1986	12	14
Other Voices	1990	23-06-1990	49	9
From Time to Time (The Singles Collection)	1991	21-09-1991	2	33	Verzamelalbum / Platina
The Crossing	1993	23-10-1993	51	7
Best Ballads	1995	18-02-1995	51	11	Verzamelalbum
Reflections	1995	27-05-1995	45	7

Singles bewerken

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Wherever I Lay My Hat (That's My Home)	1983	10-09-1983	27	4	Nr. 48 in de Nationale Hitparade / Nr. 27 in de TROS Top 50
Come Back and Stay	1983	05-11-1983	2	10	Veronica Alarmschijf Hilversum 3 / Nr. 2 in de Nationale Hitparade / Nr. 2 in de TROS Top 50
Love of the Common People	1983	14-01-1984	1 (4wk)	10	Nr. 1 in de Nationale Hitparade / Nr. 1 in de TROS Top 50
Love Will Tear Us Apart	1984	17-03-1984	25	5	Nr. 9 in de Nationale Hitparade / Nr. 27 in de TROS Top 50
I'm Gonna Tear Your Playhouse Down	1984	20-10-1984	12	7	Veronica Alarmschijf Hilversum 3 / Nr. 17 in de Nationale Hitparade / Nr. 12 in de TROS Top 50
Everything Must Change	1984	05-01-1985	25	6	Nr. 23 in de Nationale Hitparade / Nr. 21 in de TROS Top 50
Everytime You Go Away	1985	13-04-1985	20	6	Nr. 16 in de Nationale Hitparade / Nr. 17 in de TROS Top 50
Tomb of Memories	1985	27-07-1985	36	3	Nr. 39 in de Nationale Hitparade / Nr. 36 in de TROS Top 50
Wonderland	1986	18-10-1986	12	7	Nr. 22 in de Nationale Hitparade
Softly Whispering I Love You	1990	26-05-1990	tip	-	Nr. 44 in de Nationale Top 100
Oh Girl	1990	-			Nr. 73 in de Nationale Top 100
Senza una donna (Without a Woman)	1991	25-05-1991	3	11	met Zucchero / Nr. 2 in de Nationale Top 100
Don't Dream It's Over	1991	-			Nr. 67 in de Nationale Top 100
Both Sides Now	1992	08-02-1992	tip	-	met Clannad / Nr. 41 in de Nationale Top 100
Now I Know What Made Otis Blue	1993	-			Nr. 36 in de Mega Top 50

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Wherever I Lay My Hat (That's My Home)	1983	10-09-1983	37	1
Come Back and Stay	1983	05-11-1983	1 (1wk)	12
Love of the Common People	1983	07-01-1984	1 (4wk)	13
Love Will Tear Us Apart	1984	31-03-1984	9	4
I'm Gonna Tear Your Playhouse Down	1984	20-10-1984	11	7
Everything Must Change	1984	22-12-1984	25	9
Everytime You Go Away	1985	13-04-1985	18	6
Tomb of Memories	1985	29-06-1985	27	4
Wonderland	1986	18-10-1986	11	7
Some People	1986	13-12-1986	28	1
Softly Whispering I Love You	1990	09-06-1990	40	1
Oh Girl	1990	28-07-1990	30	2
Senza una donna (Without a Woman)	1991	04-05-1991	1 (2wk)	17	met Zucchero
Don't Dream It's Over	1991	23-11-1991	48	2

NPO Radio 2 Top 2000 bewerken

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Come Back And Stay	1045	1090	1554	1956	1852	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Every Time You Go Away	1519	1374	1784	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Love of the common people	1208	787	829	1081	1091	1122	1469	1737	731	1107	1886	1780	-	1975	1721	1666	1901	1832	1760	1992	1885	1613	1819	1976	-
Senza una donna (Without a woman) (met Zucchero)	605	-	788	1163	811	777	741	706	523	665	923	763	832	1288	1372	1212	1189	1273	1558	-	-	-	-	-	-
Wherever I Lay My Hat (That's my home)	-	1535	1243	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

Externe link bewerken

(en) Officiële website Paul Young

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Monti, Adrian, Singer Paul Young's arthritis hell means he struggles to hold a guitar. The Mirror (15 februari 2016). Geraadpleegd op 28 februari 2024.
↑ (en) Grogan, Cindy, He Came, He Sang, He Left, He Returned: Whatever Happened to Paul Young?. CultureSonar (2 januari 2016). Geraadpleegd op 28 februari 2024.
↑ Vrouw van zanger Paul Young overleden telegraaf.nl, 26 januari 2018

[1] (en) Monti, Adrian, Singer Paul Young's arthritis hell means he struggles to hold a guitar. The Mirror (15 februari 2016). Geraadpleegd op 28 februari 2024.

[2] (en) Grogan, Cindy, He Came, He Sang, He Left, He Returned: Whatever Happened to Paul Young?. CultureSonar (2 januari 2016). Geraadpleegd op 28 februari 2024.

[3] Vrouw van zanger Paul Young overleden telegraaf.nl, 26 januari 2018

[1]

[2]

[3]