Overleg:Raytracing

4D en hoger?

Onder het kopje 1D, 2D, 3D, 4D, nD staat: "Een raytracer hoeft niet beperkt te zijn tot 3 dimensies. Het is ook mogelijk 1D, 2D, 4D, ... , nD beelden te genereren." Ik twijfel er niet aan dat dit wiskundig mogelijk is. Maar ik zie niet goed wat hier het nut is van 4D en hoger. Kunnen er niet wat voorbeelden bij genoemd worden? » HHahn (overleg) 30 sep 2011 14:30 (CEST)

Omdat wij ons geen 4D (laat staan 5D, of zelfs nD) beeld kunnen voorstellen, kunnen we ons ook geen voorstelling maken van een 2D weergave van zo'n 4D beeld. In de abstracte wiskunde dan dat wellicht wel. Eigenlijk worden dan 2 in plaats van 1 dimensies uit de afbeelding gehaald. Een directe toepassing zou ik zo ook niet weten, want ook ik ben beperkt tot 2D en 3D in mijn belevingswereld. Wel heb ik in de robotica met hogere dimensies gewerkt, maar die werden dan (om bovenstaande redenen) niet in beeld uitgedrukt, maar in een vectorruimte. edO_verleg 30 sep 2011 14:50 (CEST)

Dat is me volkomen duidelijk. Maar in dit artikel wordt expliciet gezegd dat er raytracers zijn voor vier en meer dimensies. En daar een raytracer, voor zover ik begrijp, hoofdzakelijk dient voor het visualiseren van ingewikkelde systemen, vraag ik me af hoe ik me dat moet voorstellen. Het enige wat ik me kan indenken, is dat een raytracer een 2D-beeld kan maken van bijv. een 5D-"voorwerp". En als meerdere raytracers dat kunnen, leveren ze van dezelfde uitgangssituatie dan (vrijwel) hetzelfde beeld? Of zitten daar nog verschillen in van hoe je je die hogere dimensies voorstelt?

En dan nog is de vraag hoe vaak zoiets zinvol is. Kortom, als het slechts een mogelijkheid is die in theorie bestaat maar vrijwel nooit wordt gebruikt, dan zou dat er toch bij mogen (moeten?) staan. Zoals het er nu staat, roept het alleen maar vragen op waar vermoedelijk niemand ook op zou komen wanneer het er niet stond. Beetje zinloos dus, zou ik zeggen. » HHahn (overleg) 30 sep 2011 15:04 (CEST)

Zou dit niet bijvoorbeeld de methode zijn die wordt gebruikt voor het tekenen van een hypercubus? Anders heb ik geen idee. Ik kan me voorstellen dat een raytracer zoals ik die uit mijn vakgebied ken (een foton volgen vanaf uitzending tot detectie in een detector) meerdere dimensies in acht neemt (de drie ruimtelijke dimensies maar bijvoorbeeld ook de energie van het foton). Maar dat lijkt me in dit geval niet het idee...--Tampert (overleg) 6 okt 2011 14:03 (CEST)

Nee, dat bedoel ik niet. (N.a.v. uw voorbeeld: de energie van het foton (dus de frequentie) bepaalt de kleur; die komt al in de brekingsindex van de materialen tot uiting.)

Ik bedoel juist dat zo'n 4D-weergave (bijv. van een hyperkubus) al op een interpretatiekeuze is gebaseerd. Als men het in de natuurwetenschappen over meer dimensies heeft, gaat het vrijwel nooit over meetkunde in de klassieke betekenis, maar over lineaire algebra. Daarbij worden weergaves meestal beperkt tot 3D, alleen om een idee te geven. Verder wordt er in 4⁺D gerekend, en zelden getekend.

Als je daarentegen een meetkundige figuur in 4D of hoger wilt "weergeven", dan moet je eerst een keuze maken over hoe je je die figuur überhaupt voorstelt. Pas dán kun je een weergavemethode kiezen. Mijn vraag was dus eigenlijk wat ik me moet voorstellen bij de "dingen" die voor zo'n 4⁺D-weegave in aanmerking komen.– De voorgaande bijdrage werd geplaatst door HHahn (overleg · bijdragen) 6 oktober 2011 om 15:41

Passage geschrapt, dit meerdimensionale verhaal ben ik in professionele context nog nooit tegengekomen. Toelichting wat het nut ervan zou zijn ontbreekt eveneens. BlueKnight 30 jan 2016 15:48 (CET)