Wikipedia

Over-Nite Sensation

muziekalbum van The Mothers

Over-Nite Sensation is het zeventiende officiele album van Frank Zappa en het twaalfde album met The Mothers, uitgebracht in september 1973. Het album is het eerste van een serie succesvolle albums, waaronder ook het tegelijkertijd opgenomen solo album Apostrophe ('). Beide platen werden in 1976 gecertificeerd als gouden plaat.[1]

Over-Nite Sensation
elpee van Frank Zappa & The Mothers
(Albumhoes op en.wikipedia.org)
Uitgebracht 7 september 1973
Opgenomen Bolic Sound (Inglewood, Californië) en Whitney Studios (Glendale, Californië)
Genre jazzrock
Duur 34:37
Label(s) DiscReet Records
Producent(en) Frank Zappa
Hoesontwerp Dave McMacken
Chronologie
1972
The Grand Wazoo		   1973
Over-Nite Sensation		   1974
Roxy & Elsewhere
(en) Allmusic-pagina
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Begeleidingsgroep bewerken

Zappa begon in 1973 te touren met een vrijwel geheel nieuwe begeleidingsgroep. Alleen George Duke maakte al deel uit van de eerdere Mothers. Trompettist Sal Marquez was ook te horen op het bigband album The Grand Wazoo. De Underwoods werkten wel mee aan de film 200 Motels. Zappa wilde achtergrondzangers gebruiken voor de nummers "I'm the Slime", "Dirty Love", "Zomby Woof", "Dinah-Moe Humm" en "Montana". Zijn roadmanager stelde The Ikettes voor, die samen met Tina Turner, de achtergrondzang deden. Tina Turners manager en echtgenoot Ike vond de opnames afschuwelijk en verbood de vermelding van hun naam op de albumhoes.


De songs bewerken

De meeste teksten van de liedjes gaan over sex. "Camarillo Brillo" is een compositie over een Californische hippievrouw met wie Zappa sex heeft. "Dirty Love" eindigt met het beffen van een poedel. "Zomby Woof" is een seksuele fantasie verteld in de vorm van een horrorfilm. "Dinah-Moe Humm" vertelt over een voyeur en een weddenschap op een orgasme. "I'm the Slime" is een politiek rocknummer in de vorm van een rap waarin Zappa kritiek levert op de almacht van de televisie, die als slijm in elke niche van de samenleving vloeit.

Montana bewerken

Het laatste nummer van het album staat bekend als een van de bekendste nummers van Zappa en werd een favoriet nummer bij de fans, dat bij vele concerten gespeeld werd. Live leidde het vaak tot grappen van Frank Zappa, over zijdeflos voor de tanden (ook een groot deel van de songtekst) en omdat er veel fouten gemaakt werden door de muzikanten, vanwege het grote aantal instrumenten dat gebruikt werd en door bijvoorbeeld de lange gitaarsolo aan het eind en het zeer snelle begin van het nummer. Ook de wisselende keuze van Zappa van de tekst, soms na een verzoeknummer uit het publiek, die iemand dan zelf moest zingen omdat Zappa het niet kende, was voor de achtergrondzangeressen soms moeilijk bij te houden, omdat hij soms expres delen tekst uit dat verzoeknummer live in het nummer Montana stopte.

Bezetting bewerken

De Mothers bewerken

Gastmuzikanten bewerken

Productie bewerken

  • Producent: Frank Zappa
  • Engineers: Fred Borkgren, Steve Desper, Terry Dunavan, Barry Keene, Bob Stone
  • Remixing: Kerry McNabb
  • Technicus: Paul Hof

Hoesontwerp bewerken

Het hoesontwerp is van Dave McMacken, die al eerder de cover van 200 Motels maakte. Het bevat een surrealistisch aandoend schilderij, waarin een tweekoppige man op een waterbed zit in een Holiday Inn-hotelkamer, omringd door verschillende objecten, zoals een backstage-pas van de Mothers en een televisietoestel waarop Zappa's gezicht te zien is, waar slijm uitdruipt. De schilderijlijst staat vol met seksuele handelingen.

Track listing bewerken

kant 1 bewerken

  1. "Camarillo Brillo" – 3:59
  2. "I'm The Slime" – 3:34
  3. "Dirty Love" – 2:58
  4. "Fifty-Fifty" – 6:09

kant 2 bewerken

  1. "Zomby Woof" – 5:10
  2. "Dinah-Moe Humm" – 6:01
  3. "Montana" – 6:35

Alle nummers zijn composities van Frank Zappa.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Over-Nite_Sensation&oldid=66387743"