Oeral-orogenese
Met de Oeraalse orogenese wordt verwezen naar een lange periode van geologische gebeurtenissen, waardoor de Oeral ontstond. Deze orogenese begon in de tijdvakken Carboon en Perm van het Paleozoïcum, van ongeveer 318 tot 251 Ma en stopte gedurende de laatste continentale botsingen van het Trias tot het begin van het Juratijdvak. In termen van platentektoniek en continentverschuiving was de Oeraalse orogenese het gevolg van een beweging naar het zuidwesten van de Siberische Plaat, waarbij de kleinere landmassa Kazachstanië bekneld raakte tussen deze plaat en het bijna samengestelde supercontinent Pangea. De gebergten van Oost-Europa ontstonden door botsing met het paleocontinent dat door geologen Euramerika (of Laurussia) genoemd wordt en dat inmiddels in de Hercynische orogenese al aan Gondwana aangehecht was . West-Siberië steeg toen de rand van Kazachstanië over de Europese Plaat rolde. Deze gebeurtenis vormde de laatste fase van de samenstelling van Pangea.