Nimravus

Nimravus is een geslacht van uitgestorven katachtige roofdieren en de naamgever van de groep Nimravidae. Nimravus was ongeveer honderdtwintig centimeter lang en dit geslacht leefde van het Laat-Eoceen tot het Vroeg-Mioceen. Het geslacht werd in 1879 benoemd door Edward Drinker Cope. Cope gaf geen etymologie van de geslachtsnaam. De naam is later verklaard als afgeleid van de mythologische jager Nimrod en het Latijnse avus, 'grootvader'. Een andere geopperde etymologie is dat het afgeleid is van het Arabisch nimr, 'panter'.

Nimravus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Eoceen-Vroeg-Mioceen (~ 35 - 20 Ma)
Een botfragment van een der Nimravus.
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Orde: Carnivora (Roofdieren) Familie: Nimravidae
Geslacht
Nimravus Cope, 1879
Typesoort
Nimravus brachyops
Schedelfragmenten van Nimravus
Schedel van Nimravus gomphodus
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Zoogdieren

Kenmerken

Net als bij alle nimraviden waren de bovenste hoektanden van Nimravus verlengd. Ze waren echter minder lang dan die van Hoplophoneus en Eusmilus, maar langer dan de hoektanden van de hedendaagse katten. De klauwen van Nimravus waren dun, erg scherp en ze konden gedeeltelijk worden ingetrokken. Hierdoor kon er geen slijtage of beschadiging optreden bij het rennen.

Een aantal goed bewaarde schedels van het type Nimravus brachyops zijn gevonden in de Amerikaanse staten Oregon, Nebraska en South Dakota. De schedel is erg katachtig en vermoedelijk kwamen de vertegenwoordigers van het geslacht veel dichter bij de katten van vandaag dan sommige van hun directe voorouders. Andere kenmerken van de schedel, zoals de vorm van de tanden en het oorgebied, tonen duidelijk de typische eigenschappen van de nimraviden. Er is weinig bekend over het postcraniële skelet. Het lijkt er echter op dat de dij- en voetbotten veel slanker waren dan die van andere oligocene nimraviden.

Leefwijze

Nimravus joeg waarschijnlijk vanuit een hinderlaag op vogels en kleine zoogdieren zoals konijnen.

Fossiele vindplaatsen

Behalve in Noord-Amerika is Nimravus ook gevonden in Frankrijk en Mongolië.

Soorten

• Nimravus brachyops (Edward Drinker Cope, 1878) – Noord-Amerika
• Nimravus sectator W. D. Matthew, 1907 – Noord-Amerika
• Nimravus intermedius (Henri Filhol, 1872) – Europa

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur

• A. Turner, M. Antón: The big cats and their fossil relatives. Columbia University Press, New York NY 1997, ISBN 0-231-10229-1.
• Jordi Augusti, Mauricio Antón: Mammoths, Sabertooths, and Hominids. 65 Million Years of Mammalian Evolution in Europe. Columbia University Press, New York NY u. a. 2002, ISBN 0-231-11640-3.
• Donald R. Prothero, Robert J. Emry (Hrsg.): The Terrestrial Eocene-Oligocene Transition in North America. Cambridge University Press, New York NY u. a. 1996, ISBN 0-521-43387-8.

Noten

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Nimravus op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.