Neu-Isenburg
Neu-Isenburg is een stad in de Duitse deelstaat Hessen, en maakt deel uit van de Landkreis Offenbach. Neu-Isenburg telt 38.204 inwoners.[1]
Stad in Duitsland 
| |||
|---|---|---|---|
 | |||
  | |||
| Situering | |||
| Deelstaat |  Hessen
| ||
| Landkreis | Offenbach | ||
| Regierungsbezirk | Darmstadt | ||
| Coördinaten | 50° 2′ NB, 8° 41′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 24,29 km² | ||
| Inwoners (31-12-2020[1]) |
38.204 (1.573 inw./km²) | ||
| Hoogte | 130 m | ||
| Burgemeester | Herbert Hunkel (partijloos) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 63263 | ||
| Netnummers | 06102, 069 (Zeppelinheim) | ||
| Kenteken | OF | ||
| Stad | 3 stadsdelen | ||
| Gemeentenr. | 06 4 38 009 | ||
| Website | www.neu-isenburg.de | ||
| Locatie van Neu-Isenburg in Offenbach | |||
| |||
| |||
Stichting als vluchtelingenstad bewerken
Neu-Isenburg is gesticht door godsdienstvluchtelingen, toen exulanten genaamd. Het waren Franse hugenoten, die het zwaar te verduren hadden na de intrekking in 1685 van het Edict van Nantes. 35 families streken in 1698 neer in het graafschap van de calvinist Johann Philipp von Isenburg-Offenbach. De graaf voerde een actief beleid dat opmerkelijk was voor die tijd.[2] Hij schonk hun een stuk land in het om een eigen stad op te bouwen, waar ze zijn bescherming zouden genieten, hun godsdienst mochten belijden en vrij hun taal gebruiken.
De stichting gebeurde op 24 juli 1699. Met hout en stenen van de graaf en hulp van planoloog Andreas Loeber bouwden de hugenoten een geplande stad. Het barokke rasterpatroon was geënt op twee loodrechte straten die een vierkante marktplaats diagonaal kruisten. Ze richtten huizen op, een stadhuis (1702), een houten kerk (1702), een pastorie, een Franse school (1704) en een graanmolen (1705). Als dank noemden ze de stad "Neu-Isenburg", naar hun weldoener. De bewoners deden aan landbouw, maar hadden ook hun stielkennis meegebracht (o.a. tabaksbewerking en Strümpfwirke). Hun eerste burgemeester was Étienne Robert, een smid uit Quincy.
De talrijke voorzieningen trokken bewoners uit de omgeving aan, waar het "Waals Dorp" nochtans argwanend werd bekeken. In 1761 werd, tot ongenoegen van de hugenoten, beslisten dat de kerkdiensten voortaan afwisselend in het Frans en in het Duits zouden gebeuren. Dit bleef zo in na de herbouwing van de kerk in steen (1773-75). In 1781 opende een Duitse school. In 1829 werd het Duits de enige officiële taal. Er woonden toen 1.576 mensen, een mooi stijging ten opzichte van de 45 waarmee het 130 jaar eerder begonnen was.
Verkeer en vervoer bewerken
In de gemeente ligt spoorwegstation Neu-Isenburg.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Geplaatst op:
25-12-2006 |
Dit artikel is een beginnetje over landen & volken. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. | 
|