Nederlandse hockeyploeg (vrouwen)

team van vrouwelijke hockeyers dat Nederland vertegenwoordigt op internationale toernooien

De Nederlandse hockeyploeg is het team van vrouwelijke hockeyers dat Nederland vertegenwoordigt op internationale toernooien. De Nederlandse damesploeg is de meest succesvolle ploeg aller tijden op het Europees kampioenschap hockey met twaalf titels en het wereldkampioenschap hockey met negen FIH-titels en drie IFWHA-titels. Daarnaast won het zevenmaal de Champions Trophy (samen met Argentinië mede-recordhouder), tweemaal de Hockey World League, driemaal de Hockey Pro League en won het viermaal goud op de Olympische Spelen. Hiermee is het qua Olympische titels recordhouder. De huidige bondscoach is Paul van Ass.

Nederlandse hockeyploeg (vrouwen)
Bijnaam Oranje
Associatie Koninklijke Nederlandse Hockeybond
Bondscoach Paul van Ass
Stadion variërend
Meeste interlands Minke Smabers (309)
Topscorer Maartje Paumen (195)
FIH-wereldranglijst 1e (31 december 2023)
Eerste interland
Vlag van België België 2 - 1 Vlag van Nederland Nederland
(Antwerpen, België; 23 maart 1926)
Grootste overwinning
Vlag van Nederland Nederland 15 - 0 Vlag van België België
(Keulen, Duitsland; 19 augustus 1999)
Zwaarste verlies
Vlag van Engeland Engeland 8 - 0 Vlag van Nederland Nederland
(Folkestone, Engeland; 2 april 1938)
Portaal  Portaalicoon   Sport

Geschiedenis bewerken

 
Nederlands vrouwenteam in Alcalá la Real, Jaén, Spanje (2004)
 
Nederland tegen Duitsland in 1960
 
Vreugde na het winnen van de finale tijdens de Olympische Spelen in 2012.

Nederland speelt van oudsher een dominante rol in het vrouwenhockey, dat tegen het einde van de negentiende eeuw langzaam maar zeker op gang kwam. Omdat het in de nadagen van het victoriaanse tijdperk onmogelijk was dat een dergelijke en van oorsprong Engelse sport zowel door mannen als door vrouwen werden beoefend binnen één vereniging, ontstonden gaandeweg zelfstandige dameshockeyclubs.

Op 16 oktober 1911 volgde de oprichting van een eigen bond: de Nederlandse Dames Hockey Bond (NDHB). Een kleine en vrijblijvende competitie met deelname van acht clubs ging van start, waarbij tot 1927 gespeeld werd volgens de zogeheten 'Nederlandse regels'. Net als de mannen gingen de vrouwen een jaar later over op de toen internationaal geldende spelreglementen.

Op last van de Duitse bezetter sloot de NDHB zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan bij de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (KNHB), met als gevolg dat de voorzitster van de damesbond het eerste vrouwelijke bestuurslid van de KNHB werd. Een fusie tussen beide organen volgde in 1954. Drie jaar eerder, in 1951, nam Nederland het voortouw met het organiseren van het eerste internationale vrouwentoernooi, met deelname van Franse en Zwitserse teams. In de jaren vijftig en zestig deed het Nederlandse vrouwenteam mee aan tal van mondiale toernooien.

Probleem was het bestaan van twee elkaar min of meer beconcurrerende en overkoepelende organisaties, met enerzijds de wereldhockeybond FIH en anderzijds de International Federation of Women's Hockey Associations (IFWHA). De laatste was begin van de eeuw op initiatief van Groot-Brittannië ontstaan, en organiseerde vanaf 1930 om de vier jaar een groot internationaal toernooi. Nederland (NDHB) sloot zich in 1930 aan bij de IFWHA.

In 1971 won Nederland in Auckland (Nieuw-Zeeland) het eerste officiële wereldkampioenschap van de IFWHA. Drie jaar later, in het beroemde Wembley-stadion in Londen, won het nationale elftal voor de eerste keer in de hockeygeschiedenis van de tot dan toe oppermachtige collega's uit Engeland. Maar als de vrouwen ooit wilden meedoen aan de Olympische Spelen, dan moest sprake zijn van eenheid. In 1973 volgde de eerste toenadering tussen de FIH en de IFWHA, waarna vijf jaar later de samenwerking tussen beide organen van de grond kwam. In 1982 ging de IFWHA uiteindelijk officieel op in de FIH, en was sprake van de door het IOC zo gewenste eenheid. Vrouwenhockey stond in 1980, bij de Olympische Spelen in Moskou, voor het eerst op het olympisch programma. De Nederlandse dameshockeyploeg ontbrak in de Russische hoofdstad vanwege de internationale boycot.

In oktober 2015 stelde de KNHB Alyson Annan aan als bondscoach, zij was succesvol leidde Oranje o.a. naar één wereldtitel, drie Europese titels en Olympisch Goud in Tokio.[1] Na de Olympische spelen in 2021 kwamen berichten van een angstcultuur naar buiten. Hierop stelde de KNHB een onderzoek in.[2] Op 12 januari 2022 meldde de KNHB dat ze de samenwerking met bondscoach Alyson Annan per direct stopzette vanwege de angstcultuur. De bond en Annan zouden van mening verschillen over de aanpak van het probleem.[3] Speelster reageerde wisselend op het vertrek.[1][4] De KNHB stelde Jamilon Mülders aan als interim-bondscoach.[5]

Prestaties op eindrondes bewerken

Veldhockey bewerken

Jaar Champions Trophy Europees kampioenschap Olympische Spelen Wereldkampioenschap Hockey World League
Hockey Pro League
1971   IFWHA WK 1971   Auckland
1972   WK 1972   Barcelona
1974   WK 1974   Mandelieu
1975 4e IFWHA WK 1975   Edinburgh
1976   WK 1976   West-Berlijn
1978   WK 1978   Madrid
1979   IFWHA WK 1979   Vancouver
1980 boycot OS 1980   Moskou
1981   WK 1981   Buenos Aires
1983   WK 1983   Kuala Lumpur
1984   EK 1984   Rijsel   OS 1984   Los Angeles
1985
1986   WK 1986   Amstelveen
1987   CT 1987   Amstelveen   EK 1987   Londen
1988   OS 1988   Seoel
1989 5e CT 1989   Frankfurt
1990   WK 1990   Sydney
1991   CT 1991   Berlijn 4e EK 1991   Brussel
1992 6e OS 1992   Barcelona
1993   CT 1993   Amstelveen
1994 6e WK 1994   Dublin
1995 geen deelname   EK 1995   Amstelveen
1996   OS 1996   Atlanta
1997   CT 1997   Berlijn
1998   WK 1998   Utrecht
1999   CT 1999   Brisbane   EK 1999   Keulen
2000   CT 2000   Amstelveen   OS 2000   Sydney
2001   CT 2001   Amstelveen
2002   CT 2002   Macau   WK 2002   Perth
2003   CT 2003   Sydney   EK 2003   Barcelona
2004   CT 2004   Rosario   OS 2004   Athene
2005   CT 2005   Canberra   EK 2005   Dublin
2006   CT 2006   Amstelveen   WK 2006   Madrid
2007   CT 2007   Quilmes   EK 2007   Manchester
2008   CT 2008   Mönchengladbach   OS 2008   Peking
2009   CT 2009   Sydney   EK 2009   Amstelveen
2010   CT 2010   Nottingham   WK 2010   Rosario
2011   CT 2011   Amstelveen   EK 2011   Mönchengladbach
2012   CT 2012   Rosario   OS 2012   Londen
2013   EK 2013   Boom   HWL 2012-13
2014   CT 2014   Mendoza   WK 2014   Den Haag
2015   EK 2015   Londen 5e HWL 2014-15
2016   CT 2016   Londen   OS 2016   Rio de Janeiro
2017   EK 2017   Amstelveen   HWL 2016-17
2018   CT 2018   Changzhou   WK 2018   Londen
2019   EK 2019   Antwerpen   HPL 2019
2021   EK 2021   Amstelveen   OS 2020   Tokio   HPL 2020
2022   WK 2022  /  Amstelveen/Terrassa   HPL 2022
2023   EK 2023   Mönchengladbach   HPL 2023
2024 ?e OS 2024   Parijs ?e HPL 2024

Zaalhockey bewerken

Selectie bewerken

Voorgaande selecties bewerken

Voorgaande selecties Nederlandse hockeyploeg 

Spelersrecords bewerken

Meeste interlands[6] bewerken

 
Minke Smabers speelde de meeste interlands voor Nederland
Naam Positie Jaren Interlands Doelpunten
1 Minke Smabers middenveldster 1997-2010 312 23
2 Eva de Goede middenveldster 2006-heden 266 34
3 Margot van Geffen verdedigster 2011-heden 265 17
4 Fatima Moreira de Melo aanvalster 1997-2008 258 35
5 Lidewij Welten aanvalster 2008-heden 247 95
6 Mijntje Donners aanvalster 1993-2004 235 96
Maartje Paumen verdedigster 2004-2016 235 195
8 Ellen Hoog aanvalster 2004-2016 233 60
9 Naomi van As aanvalster 2003-2016 229 45
10 Minke Booij verdedigster 1998-2008 226 37
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 februari 2024

Meeste doelpunten bewerken

 
Maartje Paumen maakte voor Nederland de meeste doelpunten
Naam Positie Jaren Doelpunten Interlands Doelpunt/interland
1 Maartje Paumen verdedigster 2004-2016 195 235 0,82
2 Fieke Boekhorst verdedigster 1978-1985 128 116 1,10
3 Kim Lammers aanvalster 2002-2014 123 200 0,62
4 Wietske de Ruiter aanvalster 1989-1996 97 135 0,72
5 Mijntje Donners aanvalster 1994-2004 96 235 0,41
6 Lidewij Welten aanvalster 2008-heden 95 247 0,38
7 Lisanne Lejeune verdedigster 1984-1994 92 96 0,96
Frédérique Matla aanvalster 2017-heden 92 126 0,73
9 Sophie von Weiler aanvalster 1978-1988 84 154 0,54
Ageeth Boomgaardt verdedigster 1993-2004 84 195 0,43
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 februari 2024

Bondscoaches sinds 1965 bewerken

Zie ook bewerken

Zie de categorie Nederlandse hockeyploeg (vrouwen) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.