Michelangelo Buonarroti
Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, beter bekend onder alleen zijn voornaam Michelangelo [mikeˈlandʒelo] (Caprese, 6 maart 1475 – Rome, 18 februari 1564) was een Italiaans kunstschilder, beeldhouwer, architect en dichter. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste kunstenaars uit de Italiaanse renaissance.
| Michelangelo Buonarroti | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni | |||
| Geboren | Caprese, 6 maart 1475 | |||
| Overleden | Rome, 18 februari 1564 | |||
| Geboorteland | Italië | |||
| Beroep(en) | Kunstschilder, beeldhouwer, architect, dichter | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Hoogrenaissance | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
.jpg)
Leven bewerken
De oudste biografie van Michelangelo is die van Giorgio Vasari als onderdeel van zijn "de Vite". Vasari was een goede vriend van Michelangelo, en ruimt in zijn levensbeschrijving van kunstenaars voor hem dan ook de meest prominente plek in.
Jeugd bewerken
De vader van Michelangelo, Ludovico di Leonardo Buonarroti Simoni, stamde af van een welvarende koopmansfamilie uit Florence. Ludovico was burgemeester van Caprese. Michelangelo was zes jaar oud toen zijn moeder, Francesca di Neri del Miniato di Siena, stierf. Nadat het gezin naar Florence verhuisd was, werd Michelangelo aan een min toevertrouwd. Omdat de min de vrouw van een steenhouwer was, grapte Michelangelo later dat hij de liefde voor de beeldhouwkunst reeds met de melk van zijn min ingegoten had gekregen.
Michelangelo had als jongetje maar weinig belangstelling voor school, hij bracht zijn tijd liever door met tekenen. Zijn uitzonderlijke talenten bleken reeds op jonge leeftijd. Zijn vader had aanvankelijk weinig begrip voor de plannen van zijn zoon. De sociale status van het kunstenaarsberoep was niet hoog. Toch zette Michelangelo zijn plannen door. Op dertienjarige leeftijd ging hij in de leer bij Domenico Ghirlandaio. Niet veel later ging hij in de Beeldentuin van San Marco studeren onder Bertoldo di Giovanni, voormalig pupil van Donatello.
Van 1490 tot 1492 stond de jonge kunstenaar onder bescherming van de roemruchte Lorenzo I de' Medici, genaamd Il Magnifico (de prachtlievende). Zo had hij toegang tot de oudheidkundige verzameling in de tuin bij het klooster San Marco. In die jaren verkeerde Michelangelo in kringen van vooraanstaande geleerden en dichters als Marsilio Ficino en Angelo Poliziano.
Bologna bewerken
Na de dood van Lorenzo de' Medici kwam Florence in de greep van de Dominicaanse monnik Girolamo Savonarola. Savonarola was fel gekant tegen pracht en praal in de kunsten en hierdoor bepaalde hij het culturele klimaat in de stad. Michelangelo ontvluchtte zijn stad en vertrok naar Bologna. Daar trok hij voor een jaar in bij de adellijke Gianfrancesco Aldrovandi. In Bologna schiep de inmiddels twintigjarige Michelangelo de Engel met kandelaar en de beelden van Sint Proculus en Sint Petronius.
Niet alleen de liefde voor de beeldende kunst verbond Michelangelo met de edelman, maar ook die voor de literatuur. Michelangelo las Aldrovandi voor uit het werk van de beroemde Toscaanse dichters Dante Alighieri, Giovanni Boccaccio en Francesco Petrarca. Michelangelo's eerste verzen, die een paar jaar later ontstonden, laten vooral de invloed van Petrarca zien.
Eerste verblijf in Rome bewerken
Na een kortstondige terugkeer in Florence vertrok hij naar Rome. De enorme antieke kunstschatten daar oefenden een heel sterke aantrekkingskracht uit op Michelangelo. In Rome maakte hij zijn eerste Romeinse werken: zijn beeld van Bacchus en de beroemde Pietà, die nu opgesteld staat in een van de rechter zijkapellen van de Sint-Pieter in Rome. Het thema van de Pietà komt later nog drie keer terug in zijn werk met beeldengroepen in Florence en Milaan.
Terug in Florence bewerken
Hij keerde in 1501 terug naar Florence en trof daar een sterk verbeterd politiek klimaat aan. Er brak een vruchtbare periode aan voor Michelangelo waarin hij belangrijke opdrachten kreeg, zoals voor zijn beroemde David. Samen met Leonardo da Vinci werd hij gevraagd voor de uitvoering van twee grote muurschilderingen in het Palazzo Vecchio. Geen van beide kunstenaars hebben echter hun fresco voltooid. Er bleven slechts schetsen van over.
Paus Julius II bewerken
In 1505 werd Michelangelo door paus Julius II naar Rome gehaald om diens grafmonument te ontwerpen en uit te voeren. Dit project werd met verscheidene onderbrekingen en aanpassingen pas in 1545 voltooid, 32 jaar na het overlijden van de paus. Oorspronkelijk moest het een vrijstaand, groots monument worden met 40 gebeeldhouwde figuren. In sterk afgeslankte vorm is het nu in de kerk van San Pietro in Vincoli te Rome te zien. Het beeld van Mozes (ca. 1516) is daarvan het bekendste onderdeel, maar ook de zes beroemde zogenaamde Slaven (Galleria dell'Accademia, Florence en het Louvre, Parijs) waren voor deze tombe bedoeld. De opdracht van de paus voor fresco's op het plafond van de Sixtijnse Kapel in Rome leidde tot Michelangelo's beroemdste schilderwerken. De Schepping van Adam is het beroemdste onderwerp op het plafond. Hoewel deze fresco's nu tot zijn bekendste werk behoren, beschouwde Michelangelo zichzelf eerder als een beeldhouwer dan als een schilder.[1]
Eerste architectonische opdrachten bewerken
De eerste architectonische opdracht die Michelangelo kreeg, betrof het decoreren van de onbewerkt gebleven façade van de San Lorenzobasiliek in Florence. Hij werkte in opdracht voor paus Leo X. Lang nadat Michelangelo het eerste ontwerp had ingeleverd, trok de paus zich in 1520 echter terug uit het project. Beter ging het met de planning van de Biblioteca Medicea Laurenziana in opdracht van paus Clemens VII in 1524. De bibliotheek herbergt de waardevolle handschriftencollectie van de Medici.
Laatste dertig jaar in Rome bewerken
In 1534 vestigde Michelangelo zich definitief in Rome, waar hij de laatste dertig jaar van zijn leven doorbracht. Na de dood van Clemens VII nam de nieuwe paus Paulus III Michelangelo onmiddellijk in dienst. Hij bevond zich toen op het toppunt van zijn roem. In 1535 werd Michelangelo opnieuw benaderd voor een schilderopdracht in de kapel. Deze keer moest de muur achter het altaar beschilderd worden met Het Laatste Oordeel. Het fresco werd in 1541 voltooid.
Vanwege het grote Westers Schisma in de 14e eeuw was de pauselijke kerk in vergevorderde staat van verval. Halverwege de 15e eeuw maakte men onder paus Nicolaas V plannen voor uitbreiding van de Sint Pieter. Het was paus Julius II die vijftig jaar later tot nieuwbouw besloot en bij wie ook Michelangelo in dienst was. Hij was intussen al de zevende architect van het project. Hij keerde terug naar het oorspronkelijke plan van Donato Bramante, die een symmetrische ronde koepel voor ogen had. Het project werd pas na Michelangelo's dood voltooid.
Michelangelo ontwierp ook het plein en de trap van Piazza del Campidoglio te Rome.
Dood bewerken
Michelangelo stierf op 18 februari 1564 in Rome, enkele weken voor zijn 89e verjaardag. Zijn laatste woorden werden door Vasari opgetekend:
- "Ik geef mijn ziel terug in de hand van God, mijn lijf aan de aarde en mijn bezit aan mijn familie."
Zijn kunstwerken brachten hem tijdens zijn leven al zoveel roem, dat men hem met Giorgio Vasari wel Il divino Michelangelo, de goddelijke Michelangelo noemde. Zijn werk wordt als groots en uitzonderlijk betiteld en geldt als het hoogtepunt van de Italiaanse renaissancekunst.
Michelangelo ligt begraven in een door zijn goede vriend Vasari ontworpen praalgraf, in de Basilica di Santa Croce te Florence.
Liefde bewerken
Liefde was zeer belangrijk in het oeuvre en leven van de kunstenaar. Zijn werken belichamen de liefde voor de goddelijke schepping, zowel in het marmer, de schilderkunst als in de mannelijke schoonheid. Over Michelangelo's privéleven vermelden vele bronnen één naam. Zijn grote liefde zou Tommaso dei Cavalieri geweest zijn. Verder onderhield Michelangelo een vriendschap met Vittoria Colonna, met wie hij een regelmatig briefcontact had. Michelangelo was veel ouder dan zijn adellijke aanbidder Tommaso, maar zijn liefde blijkt uit de vele romantische gedichten en sonnetten die Michelangelo aan hem opdroeg. In het strenge Vaticaan waren vele van zijn werken controversieel, ze zouden soms te expliciet geweest zijn. De David groeide uit tot een symbool van de westerse beeldhouwkunst. Adam en David zijn de goddelijke volmaakte schepping en getuigen van Michelangelo's aanbidding voor het mannelijke lichaam. Michelangelo zelf is nooit gehuwd geweest en bleef trouw aan zijn liefde voor de kunst.
Werken bewerken
Beeldhouwwerk bewerken
- Madonna della scala, ca. 1491, Casa Buonarroti, Florence
- Strijd van de centauren, 1492, Casa Buonarroti, Florence
- Crucifix, 1492, in de sacristie van de Santo Spirito in Florence
- Beelden Sint Proculus en Sint Petronius en een engel op de graftombe van Sint Dominicus in Bologna, 1494 en 1495
- Bacchus, 1497, Bargello, Florence.
- Pietà, tussen 1498 en 1499, Sint Pieter, Vaticaanstad.
- Madonna met kind, tussen 1501-1504, Onze-Lieve-Vrouwekerk, Brugge.[2]
- David, circa 1501-1504, Galleria dell'Accademia, Florence
- Tondo Pitti, 1503, Bargello, Florence
- Beelden van Paulus en Petrus op het Piccolomini-altaar in de Kathedraal van Siena, 1503 en 1504
- Tadei Tondo, tussen 1504 en 1506, Royal Academy of Arts, Londen
- Matteüs, 1505, Galleria dell'Accademia, Florence
- Mozes, tussen 1513 en 1516, San Pietro in Vincoli, Rome
- Rebellerende Slaaf en Stervende Slaaf, tussen 1513 en 1516 Louvre, Parijs
- Cristo della Minerva, tussen 1515 en 1521, Santa Maria sopra Minerva, Rome
- Nieuwe Sacristie van de Basilica San Lorenzo met beelden van Giuliano de' Medici, de Dag, de Nacht, Lorenzo de'Medici, de Ochtend, de Avond, De Medici Madonna, tussen 1519 en 1534, Florence
- Jonge Slaaf, Atlas Slaaf, Bebaarde Slaaf en Ontwakende Slaaf, tussen 1520 en 1523, Galleria dell'Accademia, Florence
- David-Apollo, 1530, Bargello, Florence
- Hurkende jongen, tussen 1530 en 1534, Hermitage in Sint-Petersburg
- De Overwinning, tussen 1532 en 1534, Palazzo Vecchio, Florence
- Brutus, 1540, Bargello, Florence
- Florence Pietà, tussen 1547 en 1553, Museo dell'Opera del Duomo, Florence
- Rondanini Pietà 1550 tot 1564, Castello Sforzesco, Milaan
Schilderwerken en fresco's bewerken
- De Verzoeking van de H. Antonius, 1487-1488, Kimbell Art Museum, Fort Worth, Texas
- Madonna met kind en St.-Johannes en de engelen, circa 1497, National Gallery in Londen
- De Graflegging, tussen 1500-1501, National Gallery in Londen
- Tondo Doni, circa 1504, Uffizi, Florence
- Slag bij Cascina, 1505-1506, onvoltooid en verloren
- Plafond van de Sixtijnse Kapel, Vaticaanstad, tussen 1508 en 1512
- Het laatste oordeel in de Sixtijnse Kapel, voltooid in 1541
- De bekering van Paulus, tussen 1542 en 1545, Cappella Paolina, Vaticaanstad
- De kruisiging van Petrus, tussen 1546 en 1550, Cappella Paolina, Vaticaanstad
Architectuur bewerken
- Biblioteca Medicea Laurenziana, Florence, 1525
- Piazza del Campidoglio, Rome, 1536–1546
- Koepel van de Sint-Pietersbasiliek, Rome, 1546–1564
- Santa Maria degli Angeli e dei Martiri, Rome, 1561
- Porta Pia, Rome, 1564
Poëzie bewerken
- Rime (onder meer sonnetten en epigrammen)
Literatuur bewerken
- Ackerman, James (1986), The Architecture of Michelangelo. University of Chicago Press. ISBN 978-0226002408. Gearchiveerd op 7 maart 2021.
- Clément, Charles (1892), Michelangelo. S. Low, Marston, Searle, & Rivington, ltd.: London, Harvard University, Digitized June 25, 2007.
- Baldini, Umberto, Liberto Perugi (1982), The Sculpture of Michelangelo. Rizzoli. ISBN 0-8478-0447-x. Gearchiveerd op 24 november 2007.
- Gill, Anton: Il Gigante", Florence en Michelangelo's David,
- Grömling, Alexandra: Michelangelo
- Hart, Michael (1992), The 100. Carol. ISBN 0-8065-1350-0.
- Sala, Charles (1996), Michelangelo: Sculptor, Painter, Architect. Editions Pierre Terrail. ISBN 978-2879390697. Gearchiveerd op 17 december 2019.
- Stone, Irving (1987), The Agony and the Ecstasy. Signet. ISBN 0-451-17135-7.
- Tolnay, Charles (1982), Michelangelo: Sculptor, Painter, Architect. Princeton University Press. ISBN 978-0691003375.
- Néret, Gilles (2000), Michelangelo. Taschen. ISBN 978-3822859766. Gearchiveerd op 8 maart 2021.
- Vasari, Giorgio: Le Vite de più eccellenti architetti, pittori, et scultori italiani, da Cimabue insino a' tempi nostri: descritte in lingua Toscana, da Giorgio Vasari Pittore Aretino, Firenze 1550.
- Wallace, William E., Michelangelo : the complete sculpture, painting, architecture. New York : Universe, 2009. 267 p. – ill, index. ISBN 0-7893-1887-3 hbk, 978-0-7893-1887-9 hbk
Trivia bewerken
- Michelangelo stond afgebeeld op een Italiaans bankbiljet van 10.000 lire, uitgegeven in 1962.
- Benjamin Britten bundelde een aantal sonnetten tot Zeven sonnetten van Michelangelo, een liederencyclus voor zijn levensgezel Peter Pears.
Externe links bewerken
Portret van Michelangelo bewerken
-
Portret van Michelangelo door Jacopo del Conte (Metropolitan Museum of Art in New York)
| Bronnen, noten en/of referenties |
