Louis le Roy

Nederlands architect

Louis (Guillaume) le Roy (Amsterdam, 31 oktober 1924Oranjewoud, 15 juli 2012) was een Nederlands beeldend kunstenaar, schrijver, professor honoris causa en leraar tekenen. Hij noemde zichzelf een "ecotect".[1] Hij is bekend van de Ecokathedraal die hij bouwde in Mildam (bij Heerenveen).

Louis le Roy in zijn studeerkamer met glasverzameling

Centraal in zijn ideeën staat dat de mens de natuur niet moet beheersen, maar samen dient te werken met haar groeikracht om zo de hoogste graad van complexiteit te bereiken. Deze complexiteit vereist niet een korte periode, maar een langdurige interactie tussen mens en natuur. In de jaren zestig kreeg de oorspronkelijk uit Amsterdam afkomstige Le Roy van de gemeente Heerenveen een stuk plantsoen van een kilometer lang aan de President Kennedylaan en Europalaan ter beschikking om zijn ideeën over de juiste verhouding tussen mens en natuur in praktijk te brengen. Hij verwerkte hier veel restmateriaal van stratenmakers en bouwde er stapelmuren, zonder gebruik te maken van cement. Dit moest een uitgangssituatie bieden voor de natuur om het weer te begroeien. De tegenstelling van deze tuin met de keurig aangeharkte en gemaaide gazonnetjes leverde hem de bijnaam "wilde tuinman" op.

In de jaren zeventig startte Le Roy zijn ecokathedraalproject in Mildam. Hij had hier een stuk grond verworven waar hij eerst een aantal bomen plantte. Daarna maakte hij met gemeente Heerenveen de afspraak dat puin van de gemeente op zijn land zou worden gebracht. Zo kwamen tot op de dag van vandaag vele vrachtwagens puin storten op zijn land. Le Roy begon te bouwen. Hij maakte van de stenen, stoepranden, en putten op zijn land muren, torens en platforms, zonder daarbij cement te gebruiken. Hij zette ook planten uit, en gaf aan een bekende toestemming om rotsplanten uit te zetten. De bedoeling van de ecokathedraal is dat er langdurig aan gebouwd wordt, net als de kathedralen in de Middeleeuwen. Desgevraagd zei hij dat het project duizend jaar gaat duren en dat de ecokathedraal uiteindelijk driehonderd meter hoog wordt.

Het ging Le Roy echter veel meer om het proces dan om het resultaat. Mens en natuur moeten in een langdurig proces een grote complexiteit ontwikkelen. Dat proces vergt lange tijd. Daarom is ook de Stichting Tijd opgericht om het bouwen aan de ecokathedraal en het uitdragen van zijn ideeën na zijn dood voort te zetten. Deze stichting organiseert elk jaar op 31 oktober een evenement, waarbij de betekenis van zeer langdurige processen wordt bekeken vanuit verschillende vakgebieden als psychologie, economie, kunst en overheid.

In 1972 ontving Le Roy de Zilveren Anjer van het Prins Bernhard Cultuurfonds.

In 1973 verscheen zijn boek Natuur uitschakelen, natuur inschakelen waarin hij zijn ideeën ontvouwde over de manier waarop natuur en cultuur geïntegreerd dienen te zijn. Door dit boek geïnspireerd zijn veel mensen begonnen aan een natuurtuin.

In 2000 won Le Roy de oeuvreprijs van het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst.

In 2001 oprichting Stichting TIJD, samen met zijn vrouw Ingeborg Barbara van Losser (1925-2019), om zo de ecokathedraal in Mildam te bewaken en te beheren die zij in 2018 in eigendom hebben gekregen.

In 2003 verscheen een nieuw boek van zijn hand, getiteld "Retourtje Mondriaan", waarin hij op het gebied van kunstgeschiedenis, natuur en wetenschap de ontwikkelingen laat zien van de afgelopen honderden jaren, en een voorschot neemt op de komende ontwikkelingen op deze gebieden.

In 2007 won Le Roy de 2-jaarlijkse Gerrit Benner Prijs voor Beeldende Kunst van de provincie Friesland.

Le Roy bezat een bijzondere verzameling glaswerk.

Werk bewerken

Bibliografie bewerken

  • Natuur uitschakelen, natuur inschakelen, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, 1973
  • Uilenspiegeltjes, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, 1984
  • Ecokathedraal, Friese Pers Boekerij, 2000
  • Natuur, Cultuur, Fusie, Nederlands Architectuur Instituut 2002. Met teksten van Piet Vollaard, Vincent van Rossem e.a.
  • Retourtje Mondriaan, Stichting Tijd (eigen beheer), 2003
  • Dansen tussen fundamenten, Stichting Tijd (eigen beheer), 2004. Samen met Huub Mous, Peter Brinkman, Atte Bouma en Henk Pleiter
  • Jules Verne en de Cybiont / Het Ecokathedrale proces, Stichting Tijd (eigen beheer), 2005. Samen met Janos Koppandy
  • Leven en werken in ruimte en tijd, Stichting Tijd (eigen beheer), 2006. Samen met Piet Vollaard en Rob Hendriks
  • Het Technicum en de mondiale contraculturen, Stichting Tijd (eigen beheer), 2007. Samen met Huub Mous en Bert Dalmolen

Externe links bewerken

Zie de categorie Louis le Roy van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.