London Calling is het derde studioalbum van de Engelse punkbandThe Clash. Op het dubbelalbum London Calling verlaten de frontmannen Joe Strummer en Mick Jones het pad van de traditionele punk. Ze staan open voor meer muziekstijlen, variërend van rock-'n-roll tot ska. De beide componisten hebben een zeer inspirerende invloed op elkaar en stuwen elkaar op tot grote hoogten.
De hoes van London Calling is een verwijzing naar het eerste album van Elvis Presley. De foto op de hoes van London Calling laat echter een ruiger beeld zien: Paul Simonon die zijn basgitaar tijdens een optreden op het podium stukslaat. Later verklaarde hij dat hij dit liever niet had gedaan, aangezien het zijn lievelingsbasgitaar was, en dat het de enige keer was dat hij een gitaar kapotgeslagen had. Het is een van de tekenen dat The Clash trachtte terug te gaan naar de essentie van de vroege rock-'n-roll, maar wel met het ruige randje van de punk. Het album wordt beïnvloed door verschillende genres, waaronder rockabilly, jazz, r&b, ska, reggae, rocksteady en popmuziek uit de jaren 60.
