Liefdesvetkruid

vaste plant uit de vetplantenfamilie

Het liefdesvetkruid (Sedum anacampseros L., synoniem: Hylotelephium anacampseros (L.) H.Ohba), is een overblijvende plant[1] uit de vetplantenfamilie (Crassulaceae). De plant wordt in het Engels Love-restoring Stonecrop of Love-Restorer genoemd, in het Duits naar de vorm van de bladeren Rundblättrige Fetthenne. Vroeger werd de plant vaker wondkruid genoemd.[2]

Liefdesvetkruid
Liefdesvetkruid
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:Geavanceerde tweezaadlobbigen
Orde:Saxifragales
Familie:Crassulaceae (Vetplantenfamilie)
Geslacht:Sedum
Soort
Sedum anacampseros
L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Beschrijving bewerken

De plant wordt 10-30[3]-50[4] cm hoog. De plant is kaal, de stengels zijn gebogen opstijgend.[3] De ongesteelde bladeren zijn niet tegenoverstaand[3] maar groeien spiraalsgewijs.[1] De bladeren zijn 1,5-2,5 cm lang[1], vlees-achtig, en ellipsvormig tot eirond van vorm[1] .

De tweeslachtige bloemen zijn vijfdelig (soms vierdelig[1]), en bloeien in juli en augustus[4] in een halfbolvormig scherm. De zaden rijpen in augustus-september[5] De kelkbladen zijn 2,5-3,5[3]-4[6] mm lang, en haakvormig naar binnen gekromd.[6] De kroonbladen zijn 4–5 mm lang, en rozerood tot donkerrood aan de bovenzijde, aan de onderzijde blauwachtig en groen gekield.[3]

Verspreiding bewerken

Het liefdesvetkruid komt in de Alpen voor van de Zee-Alpen tot de Venetiaanse Alpen.[3] Hiernaast komt ze voor in de Pyreneeën en de Apennijnen (hier zeldzaam).[3][4] Ze groeit op hoogten tussen de 1400 en 2500 meter, op rotsen met zurige grond.

Toepassingen bewerken

De bladeren kunnen rauw of gekookt gegeten worden, als groente in soep. Ze hebben een bittere smaak.[4]

Bronnen bewerken

  1. a b c d e Alpenflora, Anthoney Huxley, uitgeverij Mousault, ISBN 90-226-0065-3
  2. Woutkruid op leeswerk.nl
  3. a b c d e f g AlpenPflanze, door Oskar Angerer en Thomas Muer, uitgave Ulmer natuhrfuhrer, ISBN 90 226 0065 3
  4. a b c d Plants for a future database
  5. Duitstalige wiki, dd 02-10-2009
  6. a b Flora Helvetica, Konrad Lauber und Gerhart Wagner, 4e editie, 2007, ISBN 978-3-259-08205-8