Liénard-vergelijking

Een Liénard-vergelijking[1] is, in de wiskunde, en meer specifiek, in de studie van dynamische systemen en differentiaalvergelijkingen, een bepaald type differentiaalvergelijking, genoemd naar de Franse natuurkundige Alfred-Marie Liénard (1869–1958).

Gedurende de periode waarin de elektronenbuis werd ontwikkeld, werden Liénard-vergelijkingen intensief bestudeerd, als modellen voor elektronische oscillatoren. Onder bepaalde voorwaarden geeft de stelling van Liénard de garantie dat er voor zo'n systeem een limietcyclus bestaat.

Definitie bewerken

Indien   en   twee continu-differentieerbare functies zijn in  , waarbij   een oneven functie is, en   een even functie, dan wordt een tweede-orde gewone differentiaalvergelijking van de vorm

 

een Liénard-vergelijking genoemd. Deze vergelijking kan worden omgezet in een gelijkwaardig stelsel van twee gewone differentiaalvergelijkingen. Definieer

 

Dan wordt

 

een Liénard-systeem genoemd.

Voorbeeld bewerken

De Van der Pol-oscillator:

 

is een Liénard-vergelijking, met

 

De stelling van Liénard bewerken

Een Liénard-systeem heeft een unieke en stabiele limietcyclus, die de oorsprong omcirkelt, indien het systeem aan de volgende additionele voorwaarden voldoet:

  •   voor alle  ;
  •   en
  •   heeft exact een positief nulpunt met de waarde  , waarbij   voor  , terwijl   monotoon en positief,  , is voor  .

Toepassingen bewerken

In 2008[2] is aangetoond dat het Liénard-systeem de werking beschrijft van een opto-elektronisch circuit dat gebruik maakt van een resonante tunneldiode om een laserdiode aan te sturen. Dit resulteert in een opto-elektronische voltage-gecontroleerde oscillator.