Een klinkerdriehoek of klinkervierhoek is een schema waarin de klanken van klinkers worden weergegeven. Afhankelijk van de taal, kan dit schema de vorm van een driehoek, hetzij vierhoek hebben.

de standaard IPA-klinkervierhoek

De verticale zijde van het schema geeft aan hoe open of gesloten een klinker uitgesproken wordt, met daarbij de gesloten klanken bovenaan het schema en hoe lager in het schema, hoe meer open de klank wordt. De horizontale zijde geeft aan waar in de mond (of keel) de klank gevormd wordt.

De uitspraak van de klinkers kan in vrijwel alle talen goed uitgebeeld worden door middel van een klinkerdrie- of vierhoek. Normaliter is er een gelijke verdeling van de punten in dit stelsel. De meeste talen hebben een klinkerdriehoek, slecht 10% van alle talen hebben een klinkervierhoek, waaronder het Engels. In een klinkervierhoek zijn er, in tegenstelling tot een klinkerdriehoek, vier in plaats van drie uiteinden van het diagram.[1]

Referenties bewerken

  1. Paul Skandera and Peter Burleigh (2005), A Manual of English Phonetics and Phonology. Gunter Narr Verlag, 33–34. ISBN 3823361252.