Kirsty Hawkshaw
Kirsty Hawkshaw (Londen, 1969) is een Engels dance-, elektronica- en houseartiest en liedjesschrijfster. Ze is een van de meest gevraagde gastvocalisten in de dancescene[1].
| Kirsty Hawkshaw | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 26 oktober 1969 | |||
| Geboorteplaats | Londen
| |||
| Land | Engeland | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1991-heden | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Hawkshaw is de dochter van de Engelse disco-producer Alan Hawkshaw. Mede daardoor is Kirsty ook de muziekwereld ingegaan. Tijdens een rave-feest in 1991 ontmoette ze producers Ian Munro, Kevin Dobbs en Nigel Walton (toentertijd bekend als A.S.K.). Met Hawkshaw vormden ze de danceact Opus III. De eerste single It's A Fine Day, van hun debuutalbum Mind Fruit, werd een internationale hit[2]. De groep verwerkte in haar muziek dikwijls een politieke boodschap waar vooral feminisme en ecologisme de boventoon voeren. In hun thuisland behaalde het nummer de toppositie in de Billboard Hot Dance Music/Club Play chart in 1992. Het nummer kreeg een tweede leven toen de groep Orbital het samplede op de hit Halcyon. In 1999 was het nogmaals een hit door een remake door het project Miss Jane. In 1994 bracht Opus III het album Guru Mother uit. Hiervan hadden ze nog een hit in Groot-Brittannië met het nummer When You Made The Mountain. Dat jaar zong ze ook op het album Drums Are Dangerous van Drum Club.
Na 1994 viel de groep uiteen, mede omdat Hawkshaw van mening was dat de sound te commercieel werd.[bron?] Ze probeerde een solocarrière te starten met een nieuwe look en een nieuw geluid. Ze verwijderde haar neuspiercing, liet haar haar groeien en focuste meer op triphop. In 1998 verscheen haar solodebuut O < U > T. Dat album was geen bijster groot succes, maar ze kwam wel onder de aandacht van meerdere danceproducers. Zo was ze te horen in het nummer State of Grace van Swayzak. Er volgden meer uitnodigingen. Ze was te horen op singles van Brian Transeau, Hybrid, Delerium, Ian Pooley, Way Out West en Tiësto. Ze was te horen op zijn Battleship grey en ze hadden in 2004 samen een hit in Nederland met Just be. In 2005 werden de bekendste nummers met haar stem verzameld op Meta-message.
Hawkshaw blijft ook solo zelf geproduceerde platen uitbrengen. Ze maakt vooral ambienteske albums als Elightenment (1999) (dat pas jaren later als mp3 verschijnt), Ice castle (2008) en Winter moon (2008). Toch blijft ze vooral bekend als gastzangeres op verschillende dancehits. Hier blijft ze vaak terug te horen op producties van onder andere Mr. Sam, Sliepthief en Ulrich Schnauss. In 2006 had ze een conflict met Ramon Zenker van het project Fragma over de plaat Radio Waves, waar ze geen royalty's voor ontvangt. Door haar toedoen verdween de plaat van iTunes[3].
Een groep gastvocalisten richtte een eigen vakbond op, genaamd VSA (Vocalist Songwriters Alliance). Kirsty steunt dit als prominent gastvocaliste.[4] Ze treedt daarbij op als perswoordvoerster. In 2013 richtte ze een eigen platenlabel op, Wellhead records genaamd, naar eigen zeggen omdat ze een alternatief wil voor de in haar ogen corrupte platenindustrie die artiesten uitbuit[5].
In 2019 neemt ze met de Duitse producer Trance Arts het nummer Smoke op. Daarom zingt ze samen met Jan Johnston.
Bronnen, noten en/of referenties
|