Kalvin Phillips

Brits voetballer

Kalvin Mark Phillips (Leeds, 2 december 1995) is een Engels voetballer die doorgaans speelt als middenvelder. In juli 2022 verruilde hij Leeds United voor Manchester City. Phillips maakte in 2020 zijn debuut in het Engels voetbalelftal.

Kalvin Phillips
Phillips in 2015 als speler van Leeds United
Persoonlijke informatie
Volledige naam Kalvin Mark Phillips
Geboortedatum 2 december 1995
Geboorteplaats Leeds, Vlag van Engeland Engeland
Lengte 178 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland West Ham United
(gehuurd van Vlag van Engeland Manchester City)
Rugnummer 11
Contract tot 30 juni 2028 (bij Manchester City)
Verhuurd tot 30 juni 2024
Jeugd
2003–2010
2010–2015
Vlag van Engeland Wortley Juniors
Vlag van Engeland Leeds United
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2015–2022
2022–
2024–
Vlag van Engeland Leeds United
Vlag van Engeland Manchester City
Vlag van Engeland West Ham United
216(13)
16(0)
0(0)
Interlands **
2020– Vlag van Engeland Engeland 31(1)

* Bijgewerkt op 26 januari 2024
** Bijgewerkt op 26 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clubcarrière bewerken

Phillips speelde in de jeugd van Wortley Juniors en kwam hierna terecht in de opleiding van Leeds United. Deze doorliep hij en hij brak ook door bij die club. Op 6 april 2015 maakte de middenvelder zijn debuut in het eerste elftal. Op die dag werd met 4–3 verloren van Wolverhampton Wanderers. Via Charlie Taylor kwamen de bezoekers op voorsprong, maar door twee treffers van Nouha Dicko en een van Benik Afobe kwam Wolverhampton weer op voorsprong. Danny Batth maakte een eigen doelpunt en Alex Mowatt scoorde om de ploegen weer gelijk te zetten. Door een doelpunt van David Edwards won de thuisploeg het duel toch. Phillips begon aan de wedstrijd als wisselspeler en mocht de gehele negentig minuten meedoen.[1] Zijn eerste doelpunt volgde vijf dagen later, op 11 april 2015, tijdens een nederlaag tegen Cardiff City (1–2). Tijdens dit duel zette Sean Morrison de bezoekers op voorsprong en Phillips maakte na zeventien minuten gelijk. Door een treffer van Aron Gunnarsson won Cardiff het duel alsnog.[2] Aan het begin van het seizoen 2016/17 veroverde de middenvelder een vaste plek in het eerste elftal van Leeds. De club werd in het seizoen 2019/20 kampioen van het Championship en verdiende daarmee promotie naar de Premier League.

Op 4 juli 2022 tekende hij een zesjarig contract bij Manchester City, dat circa tweeënvijftig miljoen euro voor hem betaalde aan Leeds United.[3] In zijn eerste seizoen speelde hij twaalf competitiewedstrijden, waarvan twee als basisspeler. De eerste helft van de jaargang erop leverde slechts vier optredens op in de Premier League. Hierop werd hij op huurbasis overgenomen door West Ham United.[4]

Clubstatistieken bewerken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2014/15   Leeds United Championship 2 1 0 0 2 1
2015/16 10 0 0 0 10 0
2016/17 33 1 7 0 40 1
2017/18 41 7 2 0 43 7
2018/19 44 1 2 0 46 1
2019/20 37 2 3 0 40 2
2020/21 Premier League 29 1 1 0 30 1
2021/22 20 0 3 1 23 1
2022/23   Manchester City 12 0 6 0 3 0 21 0
2023/24 4 0 1 0 4 1 9 1
  West Ham United 0 0 0 0 0 0 0 0
Totaal 232 13 25 1 7 1 264 15

Bijgewerkt op 26 januari 2024.[5]

Interlandcarrière bewerken

Phillips maakte zijn debuut in het Engels voetbalelftal op 8 september 2020, toen een wedstrijd in het kader van de Nations League 2020/21 gespeeld werd tegen Denemarken. Tijdens de wedstrijd werd niet gescoord. Phillips mocht van bondscoach Gareth Southgate in de basis beginnen en werd veertien minuten voor het einde van het duel gewisseld ten faveure van Jack Grealish (Aston Villa), die samen met Conor Coady (Wolverhampton Wanderers) en Ainsley Maitland-Niles (Arsenal) ook debuteerde dat duel.[6] Phillips werd in juni 2021 door Southgate opgenomen in de selectie van Engeland voor het uitgestelde EK 2020.[7] Tijdens het toernooi haalde Engeland de finale, waarin verloren werd van Italië (1–1, 3–2 na strafschoppen). In de groepsfase werd gewonnen van Kroatië (1–0) en Tsjechië (0–1) en gelijkgespeeld tegen Schotland (0–0). Daarna werd achtereenvolgens afgerekend met Duitsland (2–0), Oekraïne (0–4) en Denemarken (2–1 na verlenging). Phillips speelde in alle zeven wedstrijden mee. Zijn toenmalige teamgenoten Tyler Roberts (Wales), Ezgjan Alioski (Noord-Macedonië), Liam Cooper (Schotland), Mateusz Klich (Polen), Diego Llorente (Spanje) en Robin Koch (Duitsland) waren ook actief op het EK.

In november 2022 werd Phillips door Southgate opgenomen in de selectie voor het WK 2022.[8] Tijdens dit WK werd Engeland door Frankrijk uitgeschakeld in de kwartfinales nadat in de groepsfase gewonnen was van Iran en Wales en gelijkgespeeld tegen de Verenigde Staten en in de achtste finales Senegal was uitgeschakeld. Phillips speelde mee tegen Wales en Senegal. Zijn toenmalige clubgenoten Nathan Aké (Nederland), Kyle Walker, John Stones, Jack Grealish, Phil Foden (allen eveneens Engeland), Julián Álvarez (Argentinië), İlkay Gündoğan (Duitsland), Rodri, Aymeric Laporte (beiden Spanje), Kevin De Bruyne (België), Ederson Moraes (Brazilië), Manuel Akanji (Zwitserland), Rúben Dias, Bernardo Silva en João Cancelo (allen Portugal) waren ook actief op het toernooi.

Op 19 juni 2023 kwam Phillips voor het eerst tot scoren in de nationale ploeg, tijdens een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2024 tegen Noord-Macedonië. Hij zag vanaf de reservebank Harry Kane de score openen en daarna Bukayo Saka drie keer scoren en Marcus Rashford eenmaal. Phillips mocht dertien minuten na rust invallen voor Declan Rice en wist zes minuten later doel te treffen. Een benutte strafschop van Kane vormde uiteindelijk het slotakkoord: 7–0.[9]

Interlands van Kalvin Phillips voor   Engeland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij   Leeds United
1 8 september 2020   DenemarkenEngeland   0 – 0 Nations League 2020/21
2 8 oktober 2020   EngelandWales   3 – 0 Vriendschappelijk
3 11 oktober 2020   EngelandBelgië   2 – 1 Nations League 2020/21
4 14 oktober 2020   EngelandDenemarken   0 – 1 Nations League 2020/21
5 25 maart 2021   EngelandSan Marino   5 – 0 WK 2022 kwalificatie
6 28 maart 2021   AlbaniëEngeland   0 – 2 WK 2022 kwalificatie
7 31 maart 2021   EngelandPolen   2 – 1 WK 2022 kwalificatie
8 6 juni 2021   EngelandRoemenië   1 – 0 Vriendschappelijk
9 13 juni 2021   EngelandKroatië   1 – 0 EK 2020
10 18 juni 2021   EngelandSchotland   0 – 0 EK 2020
11 22 juni 2021   TsjechiëEngeland   0 – 1 EK 2020
12 29 juni 2021   EngelandDuitsland   2 – 0 EK 2020
13 3 juli 2021   OekraïneEngeland   0 – 4 EK 2020
14 7 juli 2021   EngelandDenemarken   2 – 1 EK 2020
15 11 juli 2021   ItaliëEngeland   1 – 1 (3 – 2 n.s.) EK 2020
16 2 september 2021   HongarijeEngeland   0 – 4 WK 2022 kwalificatie
17 8 september 2021   PolenEngeland   1 – 1 WK 2022 kwalificatie
18 12 november 2021   EngelandAlbanië   5 – 0 WK 2022 kwalificatie
19 15 november 2021   San MarinoEngeland   0 – 10 WK 2022 kwalificatie
20 4 juni 2022   HongarijeEngeland   1 – 0 Nations League 2022/23
21 7 juni 2022   DuitslandEngeland   1 – 1 Nations League 2022/23
22 11 juni 2022   EngelandItalië   0 – 0 Nations League 2022/23
23 14 juni 2022   EngelandHongarije   0 – 4 Nations League 2022/23
Als speler bij   Manchester City
24 29 november 2022   WalesEngeland   0 – 3 WK 2022
25 4 december 2022   EngelandSenegal   3 – 0 WK 2022
26 23 maart 2023   ItaliëEngeland   1 – 2 EK 2024 kwalificatie
27 19 juni 2023   EngelandNoord-Macedonië   7 – 0 EK 2024 kwalificatie   64'
28 12 september 2023   SchotlandEngeland   1 – 3 EK 2024 kwalificatie
29 13 oktober 2023   EngelandAustralië   1 – 0 EK 2024 kwalificatie
30 17 oktober 2023   EngelandItalië   3 – 1 EK 2024 kwalificatie
31 20 november 2023   Noord-MacedoniëEngeland   1 – 1 EK 2024 kwalificatie

Bijgewerkt op 26 januari 2024.[10]

Erelijst bewerken

Competitie
Aantal Jaren
  Leeds United
EFL Championship 1 2019/20
  Manchester City
Premier League 1 2022/23
FA Cup 1 2022/23
UEFA Champions League 1 2022/23
UEFA Super Cup 1 2023
FIFA Club World Cup 1 2023

Zie ook bewerken

Referenties bewerken