Kabinetten-De Gaulle

Kabinetten van Frankrijk

Kabinetten-De Gaulle

Premier :
Charles de Gaulle
Partij :
Union pour la Nouvelle République
vanaf 1959

Frankrijk heeft in de periode 1944 tot 1959 drie kabinetten-De Gaulle gekend.

De eerste twee kabinetten bewerken

De eerste twee kabinetten-De Gaulle dienden van 3 juni 1944 tot en met 2 november 1945 en van 21 december 1945 tot en met 26 januari 1946.

Chronologie bewerken

1944 bewerken

3 juni 1944: Generaal Charles de Gaulle vormt een voorlopig kabinet bestaande uit vertegenwoordigers van de voornaamste partijen.
14 juni 1944: De voorlopige regering vestigt zich in het bevrijde Bayeux (Calvados).
25 augustus 1944: Bevrijding van Parijs.
26 augustus 1944: Triomfmars van de bevrijders onder leiding van generaal De Gaulle over de Champs-Élysées.
31 augustus 1944: De voorlopige regering onder de naam van Gouvernement Provisiore de la République Française (GPRF Voorlopige Regering van de Franse Republiek) vestigt zich definitief in Parijs.
2 september 1944: Eerste kabinetszitting in Parijs, het officiële begin van het kabinet-De Gaulle I.
14 september 1944: Begin van De Gaulle's reis door de Franse provincies.
15 september 1944: Instelling van speciale rechtbanken en gerechtshoven met als taak het berechten van collaborateurs.
5 oktober 1944: Het bevrijdingscomité Comité Français de la Libération Nationale gaat akkoord met de invoer van vrouwenkiesrecht.
8 november 1944: Instelling van de onderwijscommissie Langevin-Wallon.
18 november 1944: Instelling Hooggerechtshof belast met de berechting van de voornaamste kopstukken van het Vichy-bewind.
26 november 1944: Oprichting van de Christendemocratische Mouvement Républicain Populaire (MRP, Republikeinse Volksbeweging).

1945 bewerken

16 januari 1945: Nationalisatie van Renault Frères. Het autoconcern wordt omgedoopt in Régie Nationale des Usines Renault.
19 januari 1945: Proces van de schrijver en collaborateur Robert Brassilach. Hij wordt ter dood veroordeeld en op 6 februari geëxecuteerd.
3 maart 1945: Invoering van één openbaar onderwijssysteem.
9 april 1945: Nationalisaties van Gnome et Rhône en Air France.
29 april 1945: Gemeenteraadsverkiezingen.
23 juli - 15 augustus 1945: Proces van maarschalk Philippe Pétain, staatshoofd van Vichy-Frankrijk. Hij wordt ter dood veroordeeld maar zijn straf wordt door generaal De Gaulle omgezet in een levenslange opsluiting.
4 oktober - 8 oktober 1945: Proces van Pierre Laval, meerdere malen premier van Frankrijk (1931-1932, 1935-1936) én vicepremier van Vichy-Frankrijk (1940, 1941-1944). Hij wordt ter dood veroordeeld en op 15 oktober geëxecuteerd. Op diezelfde dag wordt ook de leider van de beruchte Milice française, Joseph Darnand terechtgesteld.
18 oktober 1945: Creatie van het Commissariat à l'énergie atomique (CEA).
21 oktober 1945: Parlementsverkiezingen; winst voor links. Voor de eerste maal brengen ook vrouwen hun stem uit.
2 november 1945: Einde van het kabinet-De Gaulle I.
13 november 1945: Herverkiezing van De Gaulle als president van de GPRF.
21 november 1945: Begin van het kabinet-De Gaulle II.
2 december 1945: Nationalisatie van de Banque de France.
26 december 1945: Ondertekening van het systeem van Bretton Woods, devaluatie van de franc (inflatie = 48%).

1946 bewerken

Nationalisatie van Charbonnages de France.
20 januari 1946: Einde van het kabinet-De Gaulle II.

Samenstelling bewerken

Kabinet-De Gaulle I bewerken

Charles de Gaulle (partijloos) - Voorzitter van de Voorlopige Regering (premier)
Jules Jeanneney (PRS) - Minister van Staat
François de Menthon (MRP) - Grootzegelbewaarder
Georges Bidault (MRP) - Minister van Buitenlandse Zaken
Adrien Tixier (SFIO) - Minister van Binnenlandse Zaken
André Diethelm (PP) - Minister van Oorlog
Louis Jacquinot (RI) - Minister van Marine
Charles Tillon (PCF) - Minister van Luchtvaart
Pierre Mendès France (PRS) - Minister van Economische Zaken
Aimé Lepercq - Minister van Financiën
Robert Lacoste (SFIO) - Minister van Industriële Productie
Paul Giacobbi (PRS) - Minister van Bevoorrading
René Pleven (UDSR) - Minister van Koloniën
René Capitant (UDSR) - Minister van Onderwijs
Alexandre Parodi - Minister van Arbeid en Sociale Zekerheid
René Mayer (PRS) - Minister van Transport en Openbare Werken
Augustin Laurent (SFIO) - Minister van Posterijen, Telegrafie en Telefonie
Pierre-Henri Teitgen (MRP) - Minister van Informatie
Henri Frenay (UDSR) - Minister van Gevangenen, Gedeporteerden en Vluchtelingen
François Billoux (PCF) - Minister van Volksgezondheid
Georges Catroux - Minister voor Noord-Afrika
Raoul Dautry - Minister van Reconstructie en Urbanisatie

Wijzigingen

16 november 1944: René Pleven (UDSR) volgt Aimé Lepercq op als minister van Financiën en Paul Giacobbi (PRS) volgt Pleven op als minister van Koloniën. Paul Ramadier (SFIO) volgt Giacobbi op als minister van Bevoorrading. Raoul Dautry treedt tot het kabinet toe als minister van Reconstructie en Urbanisatie.
6 april 1945: René Pleven (UDSR) volgt Pierre Mendès France (PRS) op als minister van Economische Zaken.
30 mei 1945: Paul-Henri Teitgen (MRP) volgt François de Menthon op als Grootzegelbewaarder. Teitgen wordt als minister van Informatie opgevolgd door Jacques Soustelle (UDSR). Christian Pineau (SFIO) volgt Paul Ramadier (SFIO) op als minister van Bevoorrading.
27 juni 1945: Eugène Thomas (SFIO) volgt Augustin Laurent (SFIO) op als minister van PTT.

Kabinet-De Gaulle II bewerken

Charles de Gaulle - Voorzitter van de Voorlopige Regering (premier)
Georges Bidault (MRP) - Minister van Buitenlandse Zaken
Edmond Michelet (MRP) - Minister van Gewapende Strijdkrachten
Charles Tillon (PCF) - Minister van Bewapening
Adrien Tixier (SFIO) - Minister van Binnenlandse Zaken
René Pleven (UDSR) - Minister of Financiën
François Billoux (PCF) - Minister van Nationale Economische Zaken
Marcel Paul (PCF) - Minister van Industriële Productie
Ambroise Croizat (PCF) - Minister van Arbeid
Pierre-Henri Teitgen (MRP) - Minister van Justitie
Paul Giacobbi (PRS) - Minister van Nationaal Onderwijs
Laurent Casanova (PCF) - Minister van Veteranen en Oorlogsslachtoffers
François Tanguy-Prigent (SFIO) - Minister van Landbouw en Bevoorrading
Jacques Soustelle (UDSR) - Minister van Koloniën
Jules Moch (SFIO) - Minister van Openbare Werken en Transport
Robert Prigent SFIO) - Minister van Bevolking
Raoul Dautry - Minister van Reconstructie en Stedelijke Planning
Eugène Thomas (SFIO) - Minister van Posterijen, Telegrafie en Telefonie
André Malraux - Minister van Informatie
Vincent Auriol (SFIO) - Minister van Staat
Francisque Gay (MRP) - Minister van Staat
Louis Jacquinot (RI) - Minister van Staat
Maurice Thorez (PCF) - Minister van Staat

Het derde kabinet bewerken

Het Kabinet-De Gaulle III bestond van 9 juni 1958 tot en met 8 januari 1959.

Chronologie bewerken

1958 bewerken

13 mei 1958: Ernstige rellen in Algiers en de oprichting van het Comité de salut public.
19 mei 1958: Persconferentie van generaal Charles de Gaulle.
28 mei 1958: Ontslag van het kabinet-Pflimlin; antifascistische manifestatie in Parijs.
1 juni 1958: Aantreden van het kabinet-De Gaulle III.
2 juni 1958: De regering wordt goedgekeurd door de Nationale Vergadering (Assemblée Nationale). Een comité krijgt als opdracht een nieuwe grondwet op te stellen.
1 oktober 1958: Oprichting van de Gaullistische partij Union pour la Nouvelle République (UNR, Unie voor de Nieuwe Republiek).
4 oktober 1958: Een overgrote meerderheid van de Franse kiezers keurt de nieuwe grondwet bij referendum goed. De grondwet voorziet in uitgebreide uitvoerende bevoegdheden van de president.
9 december 1958: Jacques Chaban-Delmas, een vooraanstaand Gaullist wordt voorzitter van de Nationale Vergadering.
21 december 1958: Charles de Gaulle wordt met 77,5% van de stemmen verkozen tot president van Frankrijk en de Franse Gemeenschap.

1959 bewerken

6 januari 1959: De leerplicht wordt verlengd naar 16 jaar.
7 januari 1959: De militaire dienstplicht wordt verlengd naar 24 maanden.
8 januari 1959: Aftreden van De Gaulle als premier, hij wordt president van Frankrijk.
9 januari 1959: Aantreden kabinet-Debré.

Samenstelling bewerken

Charles de Gaulle - Président du Conseil (premier) en minister van Nationale Defensie
Maurice Couve de Murville - Minister van Buitenlandse Zaken
Émile Pelletier - Minister van Binnenlandse Zaken
Antoine Pinay (CNIP) - Minister van Financiën, interim-minister van Openbare Werken, Transport en Toerisme
Édouard Ramonet - Minister van Industrie
Paul Bacon (MRP) - Minister van Arbeid
Edmond Michelet (MRP) - Minister van Veteranen en Oorlogsslachtoffers
Michel Debré (URAS) - Minister van Justitie
Jean Berthoin (PRS) - Minister van Nationaal Onderwijs
Roger Houdet (CNIP) - Minister van Landbouw
Bernard Cornut-Gentille - Minister van Franse Overzeese Gebiedsdelen
Robert Buron (MRP) - Minister van Openbare Werken, Transport en Toerisme
Eugène Thomas (SFIO) - Minister van Posterijen, Telegrafie en Telefonie
Édouard Ramonet (CR) - Minister van Handel
Pierre Sudreau - Minister van Wederopbouw
Max Lejeune (SFIO) - Minister voor Sahara
Guy Mollet (SFIO) - Minister van Staat
Pierre Pflimlin (MRP) - Minister van Staat
Félix Houphouët-Boigny (RDA) - Minister van Staat
Louis Jacquinot (CNIP) - Minister van Staat

Wijzigingen

12 juni 1958: André Malraux treedt tot het kabinet toe als minister van Radio, Televisie en Pers.
14 juni 1958: Guy Mollet (SFIO) wordt minister van Staat belast met het functioneren van het ambtenarenapparaat.
7 juli 1958: Bernard Chenot treedt tot het kabinet toe als minister van Volksgezondheid en Bevolking. Jacques Soustelle (URAS) volgt Malraux op als minister van Informatie.
23 juli 1958: Antoine Pinay wordt minister van Economische Zaken en blijft minister van Financiën.

Zie ook bewerken

Voorganger:
Kabiney-Laval VI
Kabinet-De Gaulle I
Kabinet-Pflimlin

Kabinetten-De Gaulle
1944-1945
1945-1946
1958-1959

Opvolger:
Kabinet-De Gaulle II
Kabinet-Gouin
Kabinet-Debré