Jan Pekelder
Jan Pekelder (Rotterdam, 1956) is een Nederlands taalkundige en emeritus hoogleraar.
| Jan Pekelder | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Jan Pekelder in 2017
| ||||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Geboren | Rotterdam, 1956 | |||
| Werkzaamheden | ||||
| Vakgebied | synchrone taalkunde | |||
| Universiteit | Sorbonne | |||
| Soort hoogleraar | gewoon hoogleraar | |||
| ||||
Leven en werk bewerken
Jan Pekelder studeerde Algemene Taalwetenschap in Parijs, Nederlandse en Franse Taal- en Letterkunde in Leiden en Algemene Taalwetenschap en Franse Taalkunde in Straatsburg. In 1992 promoveerde hij aan de UClouvain (België). In 1999 habiliteerde hij aan Sorbonne-Université waar hij van 2000 tot 2022 het ambt van gewoon hoogleraar in de synchrone taalkunde bekleedde. Tussen 2008 en 2020 was hij tevens hoogleraar taalkunde aan de Univerzita Karlova v Praze (Tsjechische Republiek). Hij vervulde gasthoogleraarschappen aan diverse universiteiten in Europa en in Indonesië. Hij publiceerde verscheidene boeken en artikelen op het gebied van de synchrone syntaxis en de vreemdetalendidactiek. In 2020 deed hij zijn eerste populair-wetenschappelijke boek het licht zien bij uitgeverij Lias (Utrecht). Het werd genomineerd voor de Taalboekenprijs 2021. Pekelder was van 2003 tot 2006 respectievelijk vice-voorzitter en voorzitter van de Internationale Vereniging voor Neerlandistiek (IVN).
Bibliografie bewerken
- Toetsen en teksten: Nederlands voor anderstaligen, tweede reeks, uitg. Wolters-Noordhoff, Groningen, 1991 (met Ludo Beheydt)
- Toetsen en teksten: Nederlands voor anderstaligen, derde reeks, uitg. Wolters-Noordhoff, Groningen, 1993 (met Myriam Guns)
- Conventies en functies: aspecten van binominale woordgroepen in het hedendaagse Nederlands, uitg. Louvain-la-Neuve, Peeters, Leuven, 1993
- Décodage et interprétation: ordres linguistique, iconique et pragmatique en néerlandais contemporain, uitg. Louvain-la-Neuve, Peeters, Leuven, 2002
- Het taaldier mens. Over de oorsprong, de geschiedenis en het gebruik van taal, uitg. Lias, Utrecht, 2020.
Externe link bewerken
Bronnen
|