Internationaal Zeerechttribunaal

Het Internationaal Hof voor het recht van de zee Engels: International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS), , Frans: Tribunal international du droit de la mer; in het Nederlands vaak Internationaal Zeerechttribunaal genoemd, hoewel dat niet de naam is die voorkomt in de Nederlandse vertaling van de desbetreffende verdragen) is een internationaal tribunaal dat zich baseert op het VN-zeerechtverdrag van de Verenigde Naties van 1982. Het hof werd in 1994 opgericht[1] en zetelt sinds 1996 in de Duitse havenstad Hamburg, in het stadsdeel Hamburg-Nienstedten. De 21 rechters worden door de verdragspartijen gekozen.

Internationaal Zeerechttribunaal
(en) International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS)
(fr) Tribunal international du droit de la mer
 
Logo ITLOS
Logo ITLOS
Hoofdkantoor in Hamburg
Hoofdkantoor in Hamburg
Geschiedenis
Opgericht 16 november 1994
Organisatie
Hoofdkantoor Vlag van Duitsland Hamburg
Doel Rechtszaken in het zeerecht
Bestuur
President Vlag van Zuid-Afrika Albert J.Hoffmann
Sinds 2 oktober 2020
Termijnduur 3 jaar
Voorganger Vlag van Zuid-Korea Jin-Hyun Paik
Vicepresident Vlag van IJsland Tomas Heidar
Sinds 2 oktober 2020
Termijnduur 3 jaar
Voorganger Vlag van Malta David Attard
Media
Website ITLOS
 

Het hof is niet alleen toegankelijk voor staten die partij bij het VN-zeerechtverdrag zijn. Staten die geen partij bij het verdrag zijn, maar bijvoorbeeld ook intergouvernementele organisaties, private partijen en natuurlijke personen kunnen een beroep op het hof doen als er een overeenkomst bestaat die het hof rechtsmacht verleent.[2]

Het hof verkreeg op 17 december 2006 met VN-Resolutie 51/204 de waarnemende status tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, wat deelname aan de vergadering garandeert wanneer het om zaken van het hof gaat.

Huisvesting bewerken

Het gebouw werd in 1997 ontworpen door het architectenbureau Von Branca uit München en in 2000 opgeleverd. De overdracht vond plaats op 3 juli van dat jaar, door de sleuteloverdracht aan Kofi Annan, de toenmalig secretaris-generaal van de Verenigde Naties. De kosten van de bouw bedroegen 123 miljoen mark, waarvan 80% voor rekening van de Duitse Bondsregering kwam en 20% voor Hamburg. De operationele kosten van het hof zelf worden opgebracht door de Verenigde Naties. Tijdens de bouw werd het monument Schröder'sche Villa behouden als onderdeel van bouwplan.

 
Lidstaten ITLOS
 Staten met rechters in het ITLOS
 Staten met voorheen rechters in het ITLOS
 Andere ondertekenaars van het VN-zeerechtverdrag

Griffier bewerken

De griffier is verantwoordelijk voor alle juridische en administratieve werkzaamheden, voor de beoordeling en inning van bijdragen en voor het beheer van de rekeningen en financiën van het Tribunaal. De griffier is het reguliere communicatiekanaal van en naar het Tribunaal, houdt de lijst van zaken bij en bewaart kopieën van mededelingen en overeenkomsten zoals vereist door het Reglement.

De griffier wordt bijgestaan door de adjunct-griffier, die optreedt als griffier bij afwezigheid van de griffier.

Het Tribunaal kiest zijn griffier voor een termijn van vijf jaar. Het kiest een adjunct-griffier voor een termijn van vijf jaar; het kan ook een assistent-griffier kiezen. Het Gerecht kan voorzien in de benoeming van de andere functionarissen die nodig zijn.

Land Naam Periode Taak
  Sri Lanka Gritakumar E. Chitty 1996 - 2001 Griffier
  België Philippe Gautier 2001 - 2019 Griffier
  Chili Ximena Hinrichs Oyarce 2019 Griffier
  Frankrijk Antoine Ollivier 2019 Adjunct Griffier

Huidige rechters bewerken

  Zie Lijst van rechters van het Internationale Zeerechttribunaal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De volgende rechters zijn momenteel aan het hof verbonden:

Land Naam Aantreden President Vicepresident
  Kaapverdië José Luis Jesus[3] 1999 2008 - 2011
  Polen Stanisław Pawlak[4] 2005
  Japan Shunji Yanai[5] 2005 2011 - 2014
  Tanzania James L. Kateka[6] 2005
  Zuid-Afrika Albert J.Hoffmann[7] 2005 2020 - 2023[8] 2011 - 2014
  Algerije Boualem Bouguetaia[9] 2008 2014 - 2017
  Zuid-Korea Jin-Hyun Paik[10] 2009 2017 - 2020[8]
  Malta David Attard[11] 2011 2017 - 2020[8]
  Oekraïne Markiyan Z. Kulyk[12] 2011
  Mexico Alonso Gómez-Robledo Verduzco[13] 2014
  IJsland Tomas Heidar[14] 2014 2020 - 2023[8]
  Paraguay Óscar Cabello Sarubbi[15] 2017
  India Neeru Chadha[16] 2017
  Thailand Kriangsak Kittichaisaree[17] 2017
  Rusland Roman A. Kolodkin[18] 2017
  Nederland Liesbeth Lijnzaad[19] 2017
  Chili Maria Teresa Infante Caffi[20] 2020
  China Jieliog Duan[21] 2020
  Jamaica Kathy-Ann Brown[22] 2020
  Italië Ida Caracciolo[23] 2020
  Kameroen Maurice K. Kamga[24] 2020

Oud Rechters bewerken

Land Naam Gestart President Vicepresident Gestopt
  Tanzania Joseph Warioba 1996 1999
  China Zhao Lihai 1996 2000
  Belize Edward Arthur Laing 1996 2001
  IJsland Guðmundur Eiríksson 1996 2002
  Trinidad en Tobago Lennox Fitzroy Ballah 2002 2003
  Verenigd Koninkrijk David Heywood Anderson 1996 2005
  Ghana Thomas Mensah 1996 1996 - 1999 2005
  Kroatië Budislav Vukas 1996 2002 - 2005 2005
  Japan Soji Yamamoto 1996 2005
  Tunesië Mohamed Mouldi Marsit 1996 2005
  China Xu Guangjian 2001 2007
  Kameroen Paul Engo 1996 2008
  Rusland Anatoly Kolodkin 1996 2008
  Zuid-Korea Choon-ho Park 1996 2008
  Argentinië Hugo Caminos 1996 2011
  Italië Tullio Treves 1996 2011
  Bulgarije Alexander Yankov 1996 2011
  Grenada Dolliver Nelson 1996 2002 - 2005 1999 - 2002 2014
  Australië Helmut Türk 2005 2008 - 2011 2014
  Brazilië Vicente Marotta Rangel 1996 2015
  Brazilië Antonio Cachapuz de Medeiros[25] 2016 2016
  Libanon Joseph Akl 1996 2005 - 2008 2017
  Rusland Vladimir Golitsyn 2008 2014 - 2017 2017
  India P. Chandrasekhara Rao 1996 1999 - 2002 2017
  Duitsland Rüdiger Wolfrum 1996 2005 - 2008 1996 - 1999 2017
  Frankrijk Jean-Pierre Cot 2002 2020
  Argentinië Elsa Kelly 2011 2020
  Trinidad en Tobago Anthony Lucky 2003 2020
  Senegal Tafsir Malick Ndiaye 1996 2020
  China Gao Zhiguo 2008 2020

Rechters ad hoc bewerken

Indien in het Gerecht of een kamer geen rechter is opgenomen die de nationaliteit heeft van een partij bij het geschil, kan die partij een persoon kiezen om zitting te nemen als rechter. Mochten er meerdere partijen zijn met hetzelfde belang, dan worden zij hiervoor als slechts één partij beschouwd. Rechters moeten ad hoc voldoen aan de voorwaarden van de leden, zoals bepaald in de artikelen 2, 8 en 11 van het Statuut. Zij nemen deel aan de zaak waarvoor zij worden gekozen op grond van volledige gelijkheid met de andere rechters en hebben voorrang na de leden van het Tribunaal en in volgorde van anciënniteit van leeftijd.[26]

Sinds de oprichting van het Tribunaal zijn in de volgende gevallen ad hoc rechters gekozen:

Zaak Partijen Eis Rechter Namens land
Zuidelijke blauwvin tonijn gevallen[27]   Australië <=>   Japan Voorlopige maatregelen   Ivan Shearer   Australië
  Nieuw-Zeeland
  Nieuw-Zeeland   Japan
Zaak betreffende de instandhouding en de duurzame exploitatie van zwaardvisbestanden in het zuidoostelijke deel van de Stille Oceaan[28]   Chili tegen <=>   Europese Unie   Francisco Orrego Vicuña   Chili
De zaak "Grand Prince"[29]   Belize <=>   Frankrijk Onmiddellijke vrijlating   Jean-Pierre Cot   Frankrijk
De zaak "MOX Plant"[30]   Ierland <=>   Verenigd Koninkrijk Voorlopige maatregelen   Alberto Székely   Ierland
De "Volga" zaak[31]   Rusland <=>   Australië Onmiddellijke vrijlating   Ivan Shearer   Australië
Zaak betreffende landaanwinning door Singapore in en rond de Straat van Johor[32]   Maleisië <=>   Singapore Voorlopige maatregelen   Kamal Hossain   Maleisië
  Bernard H. Oxman   Singapore
Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Bangladesh en Myanmar in de Golf van Bengalen[33]   Bangladesh <=>   Maleisië   Thomas Mensah   Bangladesh
  Bernard H. Oxman   Maleisië
De zaak M/V "Virginia G"[34]   Panama <=>   Guinee-Bissau   Tullio Treves   Panama
  José Manuel Sérvulo Correia   Guinee-Bissau
De zaak "ARA Libertad"[35]   Argentinië <=>   Ghana Voorlopige maatregelen   Thomas A. Mensah   Ghana
De "Arctic Sunrise" zaak[36]   Nederland <=>   Rusland Voorlopige maatregelen   David H. Anderson   Nederland
Geschil betreffende de afbakening van de zeegrens tussen Ghana en Ivoorkust in de Atlantische Oceaan[37]   Ghana <=>   Ivoorkust   Thomas A. Mensah   Ghana
  Ronny Abraham   Ivoorkust
Het "Enrica Lexie"-incident[38][39]   Italië <=>   India   Francesco Francioni   Italië
De M/V "Norstar"-zaak[40]   Panama <=>   Italië   Gudmundur Eiriksson   Panama
  Tullio Treves   Italië
De zaak M/T "San Padre Pio"[41]   Zwitserland <=>   Nigeria Voorlopige maatregelen   Anna Petrig   Zwitserland
  Sean David Murphy   Nigeria
Geschil over de afbakening van de zeegrens tussen Mauritius en de Malediven in de Indische Oceaan[42]   Mauritius <=>   Malediven   Nicolaas Schrijver   Mauritius
  Bernard H. Oxman   Malediven
De zaak M/T "San Padre Pio" (Nr. 2)[43]   Zwitserland <=>   Nigeria   Anna Petrig   Zwitserland
  Sean David Murphy   Nigeria

Externe link bewerken

Zie de categorie International Tribunal for the Law of the Sea van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.