Wikipedia

Ibrahim Sangaré

Professioneel voetballer

Ibrahim Sangaré (Abidjan, 2 december 1997) is een Ivoriaans voetballer die doorgaans speelt als middenvelder. In september 2023 verruilde hij PSV voor Nottingham Forest. Sangaré maakte in 2015 zijn debuut in het Ivoriaans voetbalelftal.

Ibrahim Sangaré
Sangaré in 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Ibrahim Sangaré
Geboortedatum 2 december 1997
Geboorteplaats Abidjan, Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Lengte 191 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Nottingham Forest
Rugnummer 6
Contract tot 30 juni 2028
Jeugd
2011–2012
2012–2016 		Vlag van Ivoorkust Tout Puissant Koumassi
Vlag van Ivoorkust AS Denguélé
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2016–2020
2020–2023
2023– 		Vlag van Frankrijk Toulouse
Vlag van Nederland PSV
Vlag van Engeland Nottingham Forest 		80(2)
89(9)
1(0)
Interlands **
2015
2015–2019
2015– 		Vlag van Ivoorkust Ivoorkust –20
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust –23
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 		3(0)
5(0)
32(10)
* Bijgewerkt op 20 september 2023
** Bijgewerkt op 20 september 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Clubcarrière bewerken

Sangaré speelde in zijn vaderland Ivoorkust voor Tout Puissant Koumassi en AS Denguélé. Hij maakte in de zomer van 2016 de overstap naar Toulouse, waar hij zijn handtekening zette onder een verbintenis voor de duur van drie seizoenen.[1] Zijn debuut in het eerste elftal maakte de middenvelder op 22 oktober 2016, toen met 0–0 gelijkgespeeld werd tegen Angers. De Ivoriaan mocht van coach Pascal Dupraz in de blessuretijd van de tweede helft invallen voor Óscar Trejo.[2] In juni 2017 verlengde Sangaré zijn contract bij Toulouse tot medio 2021.[3] De middenvelder kwam op 24 februari 2018 voor het eerst tot scoren. Tegen AS Monaco maakte hij na vierentwintig minuten gelijk, nadat Rony Lopes de score geopend had. Lopes scoorde hierna opnieuw en via Stevan Jovetić kwam Monaco op 1–3. Uiteindelijk speelde Toulouse nog gelijk door doelpunten van Andy Delort en Yaya Sanogo.[4] Aan het einde van het seizoen 2019/20 degradeerde Toulouse naar de Ligue 2.

Sangaré zou niet afdalen met Toulouse, omdat hij voor een bedrag van circa negen miljoen euro werd overgenomen door PSV.[5] In Eindhoven tekende hij een contract voor vijf seizoenen.[6] Sangaré groeide bij PSV binnen een paar maanden uit tot basisspeler. Als controleur op het middenveld van de Eindhovenaren maakte hij naam als een van sterkste spelers en beste balafpakkers van de Eredivisie, terwijl zijn energie en duelkracht hem ook in aanvallend opzicht belangrijk maakten voor zijn team.[7] Coach Roger Schmidt nam Sangere twee jaar lang vrijwel iedere wedstrijd op in zijn basisopstelling. Hij won zo de concurrentiestrijd voor zijn positie van teamgenoot Érick Gutiérrez. Hij veroverde in deze periode een Johan Cruijff Schaal en een KNVB Beker met zijn teamgenoten. Sangere stond in de zomerstop van 2022 in de belangstelling van verschillende clubs uit onder meer de Premier League, die hem voor een contractueel vastgelegde afkoopsom van 37,5 miljoen euro konden kopen.[8] Hij ging hier niet op in en verlengde in plaats daarvan zijn contract bij PSV tot medio 2027.[9] Sangaré bleef ook in het seizoen 2022/23 onder coach Ruud van Nistelrooij basisspeler bij PSV. Dat jaar won hij opnieuw zowel de Johan Cruijff Schaal als de KNVB Beker.

Sangaré begon ook seizoen 2023/24 nog bij PSV. Hij won zo op 4 augustus 2023 voor de derde keer de Johan Cruijff Schaal. Omdat PSV en hij ook voor de derde keer als tweede waren geëindigd in de Eredivisie, begon hij vier dagen daarna ook voor de derde keer aan de voorronden van de Champions League. In tegenstelling tot de vorige twee seizoenen, lukte het zijn ploeggenoten en hem deze keer om zich te kwalificeren voor het hoofdtoernooi. Na twee overwinningen op Sturm Graz, waren PSV en hij in de play-offronde over twee wedstrijden ook te sterk voor Rangers.[10] Sangaré scoorde zowel in de eerste wedstrijd tegen de Oostenrijkers als in de eerste ontmoeting met de Schotse club.[11][12] Hij leek interesse van Nottingham Forest daarna naast zich neer te leggen en in Eindhoven te blijven.[13] Sangaré verhuisde op de laatste dag van de transfermarkt alsnog naar de Premier League-club. Hij leverde PSV daarmee 35 miljoen euro op.[14]

Clubstatistieken bewerken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2016/17   Toulouse Ligue 1 5 0 1 0 — — 6 0
2017/18 20 1 4 0 — — 24 1
2018/19 28 1 0 0 — — 28 1
2019/20 25 0 1 0 — — 26 0
2020/21 Ligue 2 2 0 0 0 — — 2 0
  PSV Eredivisie 29 1 3 0 7 0 39 1
2021/22 29 3 5 0 15 1 49 4
2022/23 29 5 6 1 10 2 45 8
2023/24 2 0 1 0 4 2 7 2
  Nottingham Forest Premier League 1 0 0 0 — — 1 0
Totaal 170 11 21 1 36 5 227 17

Bijgewerkt op 20 september 2023.[15]

Interlandcarrière bewerken

Sangaré maakte op 18 oktober 2015 zijn debuut in het Ivoriaans voetbalelftal, toen met 2–1 verloren werd van Ghana. Sangaré mocht van bondscoach Michel Dussuyer in de basis starten en hij opende na drieëndertig minuten spelen de score. Door twee treffers van Joel Fameyeh wonnen de Ghanezen alsnog. De andere debutanten dit duel waren Sherif Jimoh (Athlétic Adjamé), Adama Kangouté, Yannick Zakri (beiden ASEC Mimosas), Dabila Ouattara (Africa Sports), Serge Nguessan (AF Amadou), Inza Diabaté (AS Tanda) en Cédric Elysée Kodjo (Séwé Sport).[16] Na vier jaar afwezigheid keerde Sangaré in 2019 terug in het nationale team. Hij ging met Ivoorkust mee naar het Afrikaans kampioenschap 2019. Hier werd het land uitgeschakeld in de kwartfinale en Sangaré speelde in twee wedstrijden mee. Zijn toenmalige teamgenoten Max Gradel (eveneens Ivoorkust) en Issiaga Sylla (Guinee) waren ook actief op het toernooi.

Interlands van Ibrahim Sangaré voor   Ivoorkust
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij   AS Denguélé
1 18 oktober 2015   Ghana – Ivoorkust   2 – 1 AFCON 2016 kwalificatie   33'
2 30 oktober 2015   Ivoorkust – Ghana   1 – 0 AFCON 2016 kwalificatie
Als speler bij   Toulouse
3 7 juni 2019   Ivoorkust – Comoren   3 – 1 Vriendschappelijk
4 19 juni 2019   Zambia – Ivoorkust   1 – 4 Vriendschappelijk
5 1 juli 2019   Namibië – Ivoorkust   1 – 4 AK 2019
6 11 juli 2019   Ivoorkust – Algerije   1 – 1 (3 – 4 n.s.) AK 2019
7 13 oktober 2019   Ivoorkust – Congo-Kinshasa   3 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij   PSV
8 17 november 2020   Madagaskar – Ivoorkust   1 – 1 AK 2021 kwalificatie
9 26 maart 2021   Niger – Ivoorkust   0 – 3 AK 2021 kwalificatie
10 30 maart 2021   Ivoorkust – Ethiopië   3 – 1 AK 2021 kwalificatie
11 5 juni 2021   Ivoorkust – Burkina Faso   2 – 1 Vriendschappelijk   72'
12 11 juni 2021   Ghana – Ivoorkust   0 – 0 Vriendschappelijk
13 3 september 2021   Mozambique – Ivoorkust   0 – 0 WK 2022 kwalificatie
14 6 september 2021   Ivoorkust – Kameroen   2 – 1 WK 2022 kwalificatie
15 8 oktober 2021   Malawi – Ivoorkust   0 – 3 WK 2022 kwalificatie   85'
16 11 oktober 2021   Ivoorkust – Malawi   2 – 1 WK 2022 kwalificatie
17 16 november 2021   Kameroen – Ivoorkust   1 – 0 WK 2022 kwalificatie
18 12 januari 2022   Equatoriaal-Guinea – Ivoorkust   0 – 1 AK 2021
19 16 januari 2022   Ivoorkust – Sierra Leone   2 – 2 AK 2021
20 20 januari 2022   Ivoorkust – Albanië   3 – 1 AK 2021   39'
21 26 januari 2022   Ivoorkust – Egypte   0 – 0 (4 – 5 n.s.) AK 2021
22 25 maart 2022   Frankrijk – Ivoorkust   2 – 1 Vriendschappelijk
23 3 juni 2022   Ivoorkust – Zambia   3 – 1 AK 2023 kwalificatie   89'
24 9 juni 2022   Lesotho – Ivoorkust   0 – 0 AK 2023 kwalificatie
25 24 september 2022   Ivoorkust – Togo   2 – 1 Vriendschappelijk
26 27 september 2022   Ivoorkust – Guinee   3 – 1 Vriendschappelijk   30'
27 16 november 2022   Ivoorkust – Burkina Faso   4 – 0 Vriendschappelijk   58'
28 19 november 2022   Ivoorkust – Burkina Faso   1 – 2 Vriendschappelijk   20'
29 24 maart 2023   Ivoorkust – Comoren   3 – 1 AK 2023 kwalificatie
30 28 maart 2023   Comoren – Ivoorkust   0 – 2 AK 2023 kwalificatie   33'
31 17 juni 2023   Zambia – Ivoorkust   3 – 0 AK 2023 kwalificatie
32 9 september 2023   Ivoorkust – Lesotho   1 – 0 AK 2023 kwalificatie   16'

Bijgewerkt op 20 september 2023.[17]

Erelijst bewerken

Competitie
Aantal Jaren
  PSV
KNVB Beker 2 2021/22, 2022/23
Johan Cruijff Schaal 3 2021, 2022, 2023
Individueel
Ivoriaans speler van het jaar 1 2023

Referenties bewerken

  1. ↑ (en) Ibrahim Sangaré to Toulouse Get Football News France, 6 juli 2016. Gearchiveerd op 19 juni 2021.
  2. ↑ Wedstrijdgegevens Angers – Toulouse bij Soccerway. Gearchiveerd op 29 juni 2022.
  3. ↑ (fr) Ibrahim Sangaré prolonge avec le TFC jusqu'en 2021 L'Équipe, 21 juni 2017. Gearchiveerd op 30 juli 2018.
  4. ↑ Wedstrijdgegevens Toulouse – AS Monaco bij Soccerway. Gearchiveerd op 11 oktober 2020.
  5. ↑ PSV haalt Ibrahim Sangaré voor ruim 9 miljoen euro van Toulouse De Telegraaf, 28 september 2020. Gearchiveerd op 28 mei 2022.
  6. ↑ PSV legt Ivoriaan Sangaré (22) voor vijf jaar vast Algemeen Dagblad, 28 september 2020. Gearchiveerd op 27 oktober 2020.
  7. ↑ Team van het jaar: Ajax hofleverancier, drie spelers buiten traditionele top-3 ESPN, 31 december 2022
  8. ↑ Sangaré over zijn toekomst: 'Die clausule geeft iedereen duidelijkheid' Voetbal International, 30 april 2023
  9. ↑ Gewilde PSV'er Sangaré verlengt contract bij Eindhovenaren tot 2027 NOS, 7 augustus 2022
  10. ↑ PSV won met 4–1 en 3–1 van Sturm Graz en won na een 2–2 gelijkspel uit bij Rangers thuis met 5–1.
  11. ↑ PSV swingt vooral voor rust en is met vier goals nog mild voor Sturm Graz NOS, 8 augustus 2023.
  12. ↑ PSV sleept gelijkspel uit vuur tegen Rangers in play-offs Champions League NOS, 22 augustus 2023.
  13. ↑ 'Ook Ibrahim Sangaré blijft vooralsnog bij PSV' PSV.Supporters, 31 augustus 2023.
  14. ↑ PSV neemt na drie jaar en vijf prijzen afscheid van Sangaré Voetbal International, 2 september 2023.
  15. ↑ Profiel Sangaré bij Soccerway. Gearchiveerd op 16 november 2022.
  16. ↑ Wedstrijdgegevens Ghana – Ivoorkust bij National Football Teams. Gearchiveerd op 24 januari 2022.
  17. ↑ Gespeelde interlands Sangaré bij National Football Teams. Gearchiveerd op 13 januari 2022.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ibrahim_Sangaré&oldid=66275771"