Vier vrienden van de Hogere Burger School in Soerabaja richtten op 13 januari1913 een voetbalclub op. De drie oprichters zijn de heren Kloesmeyer, Fruneaux, Gerards en Van Sliedrecht. Omdat de club niet uitsluitend een scholierenclub was, werd – met behoud van de initialen HBS – de clubnaam Soerabaiasche Voetbal Vereeniging ,,Houdt Braaf Stand" aangenomen, naar voorbeeld van de Nederlandse topclub Houdt Braef Standt. In april 1914 werd aan de voetbalvereniging rechtspersoonlijkheid verleend.[2]
De uitgestrektheid van Nederlands-Indië maakte een nationale competitie onmogelijk. Slechts op regionaal niveau werden competities gespeeld. De club werd in 1913 toegelaten tot de Soerabajasche Voetbalbond, waarin H.B.S. in april 1913 direct mocht instromen in de Eerste klasse. De club speelde competitiewedstrijden tegen andere Nederlands-Indische voetbalclubs op Java.
In het seizoen 1934 trokken de clubs H.B.S. en Mena Moeria zich na protest terug uit de competitie. Na onderhandelingen met de bond keerde H.B.S. in oktober weer terug bij de SVB. Dit werd bezegeld met een verzoeningswedstrijd van het Soerabaja-bondselftal tegen een combinatie van H.B.S. en Mena Moeria (uitslag 3-2).
In 1935 nam HBS deel aan het Oost-Javaans Kampioenschap van de Nederlandsch-Indische Voetbalbond, een overgangsklasse waar men plaatsing kon afdwingen voor de NIVB Hoofdklasse. De Nederlandsch-Indische Voetbalbond werd echter in juni 1935 ontbonden, waardoor de Soerabajasche Voetbalbond de organisatie van een Hoofdklasse op zich nam.
Na de soevereiniteitsoverdracht van Nederland aan de Republik Indonesia in 1950 smolten alle clubs van de Soerabajasche Voetbalbond samen in Persebaya Surabaya, dat in het seizoen 1951 nog een combinatieteam uit Soerabaja was.
Toen Nederlands-Indië als gast mocht deelnemen aan het Voetbalkampioenschap van de Filipijnen van 1935, werden met Wim Röhrig, Achmad Nawir, Van Oorde en Nasaroedin vijf spelers van HBS geselecteerd. Ze kregen allen speeltijd en Nasaroedin (2), Van Oorde (1) en Nawir (1) wisten hun doelpuntjes te maken. Deze officieuze wedstrijden tegen clubteams gelden echter niet als interlands.
Gerrit de Raadt speelde op 17 augustus 1930 met Nederlands-Indië een officieuze wedstrijd om de Abdullah-beker tegen Loh Hwa uit Shanghai. De beker ging na een 4-4 gelijkspel verloren, maar De Raadt scoorde wel eenmaal.